قدس آنلاین - سالروز پیروزی مردم بر فتنه نظام سلطه و ایادی داخلی آن فرصتی است برای تأمل بر چگونگی و چرایی شکل گیری این حماسه ماندگار. ولی می‌توان به گونه ای دیگر هم به این پدیده نگریست و آن پاسخ به این سؤال است که اگر ۹ دی نبود امروز اوضاع این سرزمین چگونه بود؟ و درست تر آن است که بگویم اوضاع منطقه چگونه بود؟

نگارنده به عینه در نهم دیماه در میدان انقلاب تهران چهره هایی را دیده است که علت حضور آنها در این عرصه به هیچ عنوان حمایت از یک رقیب انتخاباتی نبوده است بلکه سلسله برنامه‌های فتنه‌ای که در طی هشت ماه رخ ، از تهمت تقلب کشتار و شکنجه و اردو کشی خیابانی و حمله به مراکز دولتی، بانک‌ها تا توهین به عکس حضرت امام و در نهایت اهانت به عاشورای حسینی در یک جمله ظلم به نظام اسلامی را رقم زد.

شعارهای فتنه یکی از راهنمایی افکار عمومی برای بیشتر روشن شدن ماجراست، شعارهای مثل نه غزه نه لبنان جانم فدای ایران، جمهوری ایرانی، مرگ بر روسیه مرگ بر چین و ... همه این شعارها تأمین کننده منافع طراحان فتنه یعنی نظام سلطه بود؛ طراحان فتنه حتی نتوانست منازعه سنتی خود با روسیه را در این اردو کشی خیابانی پنهان سازد و برای مقابله با شعار مرگ بر آمریکا ، شعار مرگ بر روسیه و حتی مرگ بر چین را برای اولین بار در تهران نعره زدند.که هیچ ارتباطی با تهمت تقلب و ادعا های اولیه نداشت.

واقعیت این است که استبداد نو یا همان نولیبرالیسم در جهان به چالش سختی برخورد کرده است و هر روز در باتلاق اندیشه‌ها و رفتارهای غلط خود بیشتر فرو می‌رود حاکمان طرفدار خود را از دست می دهد و در نهایت وحشی گری از جنایات کار ترین جریان های تکفیری حمایت می کنند.

طرح انقلاب‌های رنگی و کودتاهای مخملی در چند نقطه به اجرا گذاشته شد و توانست موفق شود و بعد از تمرین‌های متعدد سعی کردند آن را در ایران به اجرا بگذارند که به میمنت بصیرت مردم ایران  و تدابیر ولی فقیه پروژه فریب افکار عمومی با شکست مواجه شد، هرچند این پیروزی بزرگی برای ملت ایران است امّا پروژه نفوذ پس از شکست فتنه را نباید از یاد برد.

مطمئناً اگر ۹ دی نبود باز هم دیر یا زود نقاب از چهره فتنه توسط مردم ایران کنار می‌رفت، امّا اگر این حماسه رخ نمی‌داد چه می‌شد؟ اگر اقتدار جمهوری اسلامی  به حدی نبود که بتواند چندین شورش برنامه ریزی شده ای را در خود هضم نماید چه می شد؟

یکی از پیش بینی هادرگیری‌های خیابانی، درگیری خونین قومی و مذهبی و گسترش این درگیری‌ها به تمام جامعه ایران. جامعه ایران رنگین کمانی از نحله‌ها و اندیشه‌ها قومیت‌ها و مذاهب است که همگی برای اعتلای ایران می‌توانند فرصت آفرین باشند، امّا فتنه گران سعی داشتند اوّل نخبگان را در برابر نخبگان، حوزه را در مقابل حوزه، دانشگاه را در مقابل دانشگاه و در نهایت مردم را در مقابل مردم قرار دهند تا بتوانند در نهایت مهره ای زبون و تسلیم در برابر خود را بر ایران حاکم کنند، اقتدار ایران را بشکنند تا بتوانند منطقه را بدون سروصدا قتل و عام کنند و وابسته‌ترین حاکمان را بر منطقه حکم فرما کنند و امنیت رژیم جعلی اسراییل را تأمین نمایند. برخی جریان‌های سیاسی اگر اندکی عقلانی فکر کنند و واقع بین باشند به نیکی در خواهند یافت که حیات امروز خود را مدیون این مردم هستند که حماسه ۹ دی را آفریدند. تداوم جبهه مقاومت در منطقه با پشتوانه این پیروزی است و الا امروز تفکر تکفیری چرا نباید در تهران سر ببرد و مسلمانان و مسیحی و یهودی را در خانه‌ها خود به آتش بکشد. ۹ دی رمز بقای ایران در بحران منطقه‌ای است اگر ساختار سیاسی کشور تضعیف شده بود تمام پروژه‌های جداسازی و درگیری‌های منطقه‌ای محتمل بود، در ایران هم رخ می‌داد.

از این رو به همه اهل اندیشه پیشنهاد می‌کنم که به این سؤال پاسخ دهند که اگر ۹ دی نبود امروز ما کجا بودیم؟ پاسخ به این سؤال به آینده سیاسی این مرز و بوم کمک شایانی خواهد کرد تا بتوانیم با همه اختلاف نظرها و تفاوت دیدگاه‌ها مرزبانان خوبی برای داشته‌های ملت مسلمان ایران باشیم، داشته‌هایی که با زحمت‌ها و خون دل‌های فراوان به دست آمده است و حفاظت از آن‌ها وظیفه همگان است.

نهم دی ماه فرصت با هم بودن همه سلیقه و نحله های فکری برای ماندگاری یک اندیشه الهی و یک ایران مقتدر است.حرکتی که امروز اثبات کرده توانایی حل مشکلات بزرگ را دارد و توانایی های آن را جهانیان پذیرفته اند.