به گزارش قدس آنلاین به نقل از خبرگزاری فرانسه، دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور منتخب آمریکا در کمتر از سه هفته دیگر نبض آمریکایی تفرقه‌زده را در دست می گیرد اما راهبرد تهاجمی «تو دهنی زدن» دائمی او که او را به سمت ریاست جمهوری آمریکا سوق داد ممکن است در کاخ سفید با واقعیت‌های سخت قدرت مواجه شود.
این میلیاردر عوام‌گرا که پیروزی غیرمنتظره‌اش در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا موجی از شوک را در کشورش و جهان به راه انداخت، 20 ژانویه با محبوبیت 48 درصدی وارد دفتر بیضی شکل رئیس جمهوری آمریکا در کاخ سفید می شود.
باراک اوباما که پیش از انتخابات ریاست جمهوری هشت نوامبر در مورد خطر رئیس جمهور شدن دونالد ترامپ برای دموکراسی هشدار داده بود، با محبوبیت بی سابقه 55 درصدی کاخ سفید را ترک می کند.
اما این بازرگان میلیاردر که در عرصه سیاست کاملا یک تازه‌کار است، با خنثی کردن همه پیش‌بینی‌ها همه رمزها را شکست و با شکست دادن هم رقبای هم حزبی خود در انتخابات درون حزبی و هم در مقابل هیلاری کلینتون رقیب دموکرات خود برنده شد هر چند از آراء مردمی هیلاری کلینتون از او بیشتر بود.
از آن پس، در بحبوحه دوره انتقالی، جو سیاسی در آمریکا سنگین و پر از ابهام و بلاتکلیفی است.
فرد گرین‌استاین استاد دانشگاه پرینستون و نویسنده کتابی در مورد رؤسای جمهور آمریکا (The Presidential Difference: Leadership Style from FDR to Barack Obama ) با ابراز نگرانی گفت: «سخت است که بگوییم با ترامپ باید منتظر چه چیزی بود، زیرا او هیچ تجربه زمامداری ندارد و خلق و خوی بسیار متغیری دارد.»
در واقع، دو ماه پس از انتخابش، دونالد ترامپ همان دونالد ترامپ است: او شخصیت «دمدمی مزاج» خود را حفظ کرده است (او خود حتی خود را غیرقابل پیش‌بینی توصیف کرده است) و به توییت کردن اظهارنظرهای جنجالی به ویژه در مورد چالش‌های بزرگ سیاست خارجی ادامه می دهد.
پاتریک لیاهی، سناتور دموکرات اوایل دسامبر به خبرگزاری فرانسه گفته بود: «من نمی دانم او می خواهد چکار کند و من فکر می کنم که خودش هم نمی داند.»
او که به عنوان رئیس جمهور آمریکا، فرمانده ارشد نیروهای مسلح نیز هست برای پرداختن به دهها پرونده روزمره، 470 همکار را در کاخ سفید در کنار خود خواهد داشت که به او کمک خواهند کرد.
یک مشاور سابق سریال مشهور «وست وینگ» اعلام کرد: «من نمی دانم چگونه چهل و پنجمین رئیس جمهور آمریکا که تاکنون بیشتر وقتش را در نوک برج ترامپ در منهتن و باشگاهش در فلوریدا گذرانده است، واقعیت اعمال قدرت را مدیریت خواهد کرد.»
دونالد ترامپ دولتی در اختیار خواهد داشت که او در هفته‌های اخیر با دقت اعضای آن را انتخاب کرد و اعضای خانواده‌اش، میلیاردرها، بازرگانان، کهنه‌کارهای جمهوری خواه و ژنرال‌های بازنشسته را به آن وصل کرده است.
پرفسور گرین‌استاین گفت این سؤالات مطرح است که دختر و دامادش، ایوانکا ترامپ و جارد کوشنر چه فضایی را اشغال خواهند کرد؟ آیا او جایی برای مایک پنس، معاون رئیس جمهور، رینس پریبوس، رئیس کارکنان کاخ سفید یا استیو بانون، مشاورش در تعیین راهبرد خواهد گذاشت؟
وی افزود تاریخچه نحوه عملکرد رؤسای جمهور قبلی آمریکا در این زمینه راهنمای خوبی خواهد بود.
جیمی کارتر (رئیس جمهور دموکرات آمریکا از سال 1977 تا 1981) به همسرش روزالین اجازه می داد در نشست‌های مهم شرکت کند.
رؤسای جمهوری دموکرات فرانکلین روزولت (از سال 1933 تا 1945) و بیل کلینتون (1993 تا 2001) به زنانشان الینور و هیلاری اجازه دادند بر جهت‌گیری‌های سیاسی اعمال نفوذ کنند.
دیوایت آیزنهاور جمهوری خواه که مانند ترامپ یک تازه‌کار سیاسی بود، دوست داشت که پیش از تصمیم‌گیری بحث داغی بین مشاورانش در مورد ایده‌های مختلف دربگیرد.
گرین‌استاین خاطر نشان کرد اما برعکس او، رونالد ریگان (1981 تا 1988) از مناقشه‌های آشکار متنفر بود و یک تروییکا را در کنار خود داشت که عبارت بودند از ادوین میس¬Edwin ¬Meese ¬نظریه پرداز، جیم بیکر سیاست مدار عملگرا و عضو عالی رتبه حزب جمهوری خواه و مایک دیور مرد روابط عمومی و از افراد بسیار نزدیک به نانسی ریگان.
جرج دبلیو بوش (2001 تا 2008) مجبور شد با دیک چنی معاون خود و دونالد رامسفلد وزیر دفاع بانفوذ خود کنار بیاید.
دیک چنی پیش از معاون رئیس جمهور شدن گفته بود: «کسی که در نشست‌ها شرکت می کند، گوش رئیس جمهور است، بخت آن را دارد که با رئیس جمهور پیش از تصمیم گیری صحبت کند، او نقش اساسی را دارد.»
نظر شما