اختصاصی قدس آنلاین - سال ۱۳۷۱ بود که تاسیس شورای عالی جوانان توسط شورای عالی انقلاب فرهنگی مصوب شد. شورایی که ریاست آن را رئیس جمهور یا معاون اول وی برعهده دارند و اعضای هیات دولت مانند وزیر آموزش و پرورش، علوم، ارشاد، بهداشت و تعاون همچنین رئیس سازمان صداوسیما و معاون رئیس جمهور در امور زنان در آن عضویت دارند. وظیفه اصلی این شورا هم بررسی نقش و عملکرد نهادها و سازمان های مسئول در امور جوانان و ایجاد هماهنگی بین داستگاه های مرتبط با جوانان تعیین شد.
در آیین نامه داخلی شورا آمده که جلسات این شورا هردوماه یکبار تشکیل شود و چون این اتفاق به صورت رسمی در هیچکدام از دولت ها نیفتاد بحث و مجادله هایی را در پی داشت. تااینکه سیدجواد رضوی، مدیرکل ساماندهی امور جوانان وزارت ورزش و جوانان، در بهمن ماه سال ۹۴ گفت در هیچ‌یک از بندهای اساسنامه شورای عالی جوانان به ضرورت برگزاری آن در فاصله زمانی مشخصی مانند دو یا سه ماه یکبار اشاره نشده است.
زمان برگزاری جلسات شورا؛ دو ماه؟ سه ماه؟ هرگز؟
این مساله در حالی مطرح شد که به گفته دکتر محمود گلزاری، معاون وقت ساماندهی امور جوانان وزارت ورزش و جوانان، اسحاق جهانگیری، معاون اول رییس‌جمهور در تنها جلسه شورا در دولت یازدهم بر تشکیل منظم جلسات شورای عالی جوانان تأکید کرد و قرار شد این جلسات حداکثر هر سه ماه یکبار و در صورت لزوم زودتر هم برگزار شود.
اما نگاهی به وضع این شورا در دولت یازدهم نشان می دهد علیرغم دستور معاون اول رئیس جمهور، نه تنها این اتفاق نیفتاد که وعده برگزاری جلسات به صورت منظم تنها به همان یک جلسه ختم شد. موضوعی که سیدجواد رضوی در ماه های پایانی سال گذشته در توجیه آن گفت: «برخی از کارشناسان کمیسیون‌های تخصصی ذیل ستاد ساماندهی امور جوانان معتقدند لازم است ترتیبی اتخاذ شود که مصوبات شورای عالی جوانان هم‌راستا با سیاست‌های برنامه ششم توسعه باشد، بنابراین تصمیم گرفته شد تا به نتیجه رسیدن برنامه ششم توسعه صبر کنیم.»
بعد هم وعده داد که در سه ماهه اول سال ۹۵، جلسه شورای عالی جوانان تشکیل می‌شود و سند مشارکت نهادمند جوانان یکی از دستور جلسات آینده شورای عالی جوانان خواهد بود. وعده ای که باز هم محقق نشد!
مصوباتی که اجرا نشد!
جدای از موضوع برگزاری جلسات، یکی از مسائل مهم شورای عالی جوانان مصوباتی است که در جلسات برگزار شده به تصویب رسیده است. مصوباتی که در دولت سازندگی و طی ۱۴ جلسه، ۲۶ عدد بوده و در دولت اصلاحات، ۳۰ عدد. دولت های نهم و دهم هم مجموعا با برگزاری ۱۳ جلسه به تصویب ۲۴ مصوبه در این حوزه اقدام کردند؛ مصوباتی که به گفته محمدرضا رستمی، معاون ساماندهی امور جوانان وزارت ورزش و جوانان اجرایی نشده است.
این مساله به اعتقاد رستمی، ناشی از ضعفی ساختاری است: «تقریباً در هیچ دوره‌ای مصوبات شورای عالی جوانان به سطح اجرا نرسیده و تنها در سطح مصوبه باقی مانده و تعداد بسیار کمی از مصوبات اجرا شده است، زیرا ضمانت اجرایی برای اجرای مصوبات شورای عالی جوانان وجود ندارد. اکنون به دنبال این هستیم که این تضمین و ضمانت را فراهم کنیم. به این شکل که هر دستگاه دولتی ردیف اعتبار بودجه مستقل با موضوع جوانان را ایجاد کند و هر سال بودجه‌ای را برای آن پیش‌بینی کند و این بودجه توسط سازمان مدیریت، معاونت امور جوانان و دستگاه سوم در طی تفاهم‌نامه‌ای مشترک امضا شود. سپس برنامه‌های دستگاه در ستاد ملی ساماندهی و شورای عالی جوانان مصوب شود و بعد از تصویب به اجرا در بیاید تا این‌گونه مصوبات شورای عالی جوانان پشتوانه اجرایی خودش را پیدا کند.»
چرا دکتر گلزاری از معاونت وزارت ورزش و جوانان استعفا کرد؟
او این را هم گفت که عدم همکاری دستگاه های ذیربط برای اعلام برنامه هایشان یکی از دلایل به ثمر ننشستن مصوبات شورای عالی جوانان است.
حالا بعد از گذشت ۲۴ سال از تشکیل این شورا، روند برگزاری جلسات همچنان در هاله ای از ابهام است و تنها اتفاقی که در این خصوص رخ داده تعیین دبیر این شورا از سوی رئیس جمهور در روزهای اخیر است. انتصابی که در ماه های پایانی دولت چندان جنبه کارکردی نداشته و تنها به یک شوی دوباره انتخاباتی همچون رونمایی از حقوق شهروندی شبیه است.
شاهد این مدعا را هم به ماجرای استعفای دکتر محمود گلزاری، معاون سابق ساماندهی امور جوانان از این سمت خلاصه می کنیم. ۲۵خردادماه سال ۹۴، محمود گلزاری، معاون ساماندهی امور جوانان روز گذشته علنا از استعفای خود از سمت معاونت جوانان وزرات ورزش و جوانان خبر داد. بعد از آن یک منبع آگاه در گفتگو با آفتاب یزد در این باره به زمزمه های قبلی این اتفاق از زمان روی کار آمدن گودرزی، وزیر وقت ورزش و جوانان اشاره کرد و گفت: «وزیر و سایر معاونانش وقعی به حوزه جوانان نمی نهادند تا جایی که بیش از ۱۵- ۱۶ ماه حتی آقای گلزاری به جلسات معاونان با وزیر دعوت نشد، چون در این جلسات به طور کلی بحثی درباره جوانان نمی‌شد و همه حرف‌ها سر ورزش بود.»
وی به مصاحبه های مختلف دکتر گلزاری در این رابطه هم اشاره کرد و ادامه داد که: «آقای گلزاری به رغم تلاش بسیار برای جدا شدن دو حوزه جوانان و ورزش از هم اما متوجه شد مابقی معاونت‌ها چندان تمایلی به تفکیک ندارند هرچند خود شخص وزیر هم معتقد به تفکیک بود اما کارها به راحتی جلو نمی‌رفت چون ایشان هم تلاش جدی در این زمینه نداشت. حتی وزیر شورایی را به نام شورای راهبردی جوان تشکیل داد تا برای جدایی این دو حوزه تصمیم‌گیری کنند اما این شورا تنها ۳-۴ جلسه تشکیل شد و با وجود آنکه بیشتر اعضا معتقد به تفکیک بودند از جمله خانم اشرف بروجردی، زهرا شجاعی، امیرمحبیان و ... تا حدودی غیرفعال شد و حاصلی هم نداشت.»
بودجه فرهنگسرای عطار بیشتر از معاونت جوانان!
او این را هم گفت که: «این مسائل ادامه داشت تا اینکه جریان بودجه پیش آمد. بودجه امسال بسیار بهم ریخته بسته شد و نه تنها افزایش نیافت که حتی رقم آن خنده‌دار هم بود تا جایی که بودجه فرهنگسرای عطار در خیابان بریانک از بودجه معاونت جوانان بیشتر است! این اتفاقات باعث شد زمزمه های آقای گلزاری مبنی بر استعفا شدت بگیرد چون بارها می‌گفتند با کارشکنی‌ها برنامه های حوزه جوانان پیش نمی‌رود. در نهایت هفته جوان شد و معاونت حدود ۷-۸ برنامه برگزار کرد از اجلاس خبر تا نمایشگاه و ... اما وزیر ورزش و جوانان در هیچ کدام از این مراسم حضور نیافت. بعد از این جریان بود که آقای گلزاری گفت وزیر نه دغدغه حوزه جوان را دارد و نه در مراسمی شرکت می‌کند، معاون جوانان هم که در جلسه‌ای دعوت نیست، وضعیت بودجه نیز اسفبار است و ... شاید اگر من استعفا دهم وضع بهتر شود.»
این مساله که با استعفای دکتر گلزاری رسما پرونده تفکیک حوزه جوانان از ورزش بسته شده نیازی به بررسی و دقت چندانی ندارد؛ این موضوع با اندکی تامل در کارنامه کاری دولت یازدهم کاملا هویداست. نکته ای که نشان می دهد تعیین دبیر برای شورایی که در طول ۴ سال تنها یک جلسه با ۷ مصوبه داشته و مصوباتش هم هنوز اجرا نشده تنها یک شوخی تلخ است.
نظر شما