قدس آنلاین- سیدسعید سعادت: روند حوادث انقلاب اسلامی در نیمه دوم سال ۱۳۵۷ سرعت بیشتری گرفته بود و از جمله تغییرات، نخست وزیر و دولت‌ها بود که یکی پس از دیگری سرکار می‌آمدند و سقوط می‌کردند تا نوبت به کوبیدن آخرین میخ به تابوت رژیم سلطنتی رسید و آن انتخاب فردی بظاهر مبارز و وجیه المله- که عضو جبهه ملی ایران محسوب می‌شد، بود؛ شاپور بختیار فرزند محمدرضا معروف به سردار فاتح بختیاری در روستای کنرک علیا از توابع بخش گندمان شهرستان بروجن به دنیا آمده بود؛ او ظاهراً با رژیم پهلوی در حال مبارزه بود ولی ناگاه در یک چرخش آشکار برای نجات رژیم سلطنتی پهلوی به عنوان نخست وزیر منصوب می‌شود تا با استفاده از موقعیت اجتماعی و ملی و ایلی بتواند نقش خود را در حفظ و بقای نظام سلطنتی بازی کند. این انتخاب نقطه عطفی برای رژیم پهلوی بود که هم بتواند با تشکیل شورای سلطنت زمینه فرار شاه را فراهم سازد و هم جلوی موج خروشان مردم را که می‌رفت تا بنیان‌های رژیم ستم شاهی را درهم شکند، مهار کند. اما برخلاف همه این تلاش‌ها، امام خمینی(ره) به سرعت و با تیزبینی و قاطعیت، نخست وزیری شاپور بختیار را غیرقانونی دانست و پذیرش نخست وزیری او را محکوم کرد.
مشورت بختیاری‌ها با رهبر مبارزات در بروجن
پس از اعلام مواضع صریح امام در غیرقانونی بودن نخست وزیری بختیار و نامشروع بودن این انتصاب، مردم انقلابی در سراسر کشور و از جمله در استان چهارمحال و بختیاری انزجار خود را با سر دادن شعار «بختیار بختیار، نوکر بی‌اختیار» اعلام کردند و افزون بر آن چون تصور می‌شد که شاپور بختیار روی حمایت و پشتیبانی ایل و تبار خود در استان چهارمحال و بختیاری حساب باز کند و فکر کند چنانچه لازم باشد در حمایت از او به میدان خواهند آمد، از طرفی نمایش مضحک طرفداری از بختیار چندبار در خیابان‌های تهران توسط نیروهای گماشته و اجیر شده پهلوی اجرا شده بود.
انقلابیون شهرستان بروجن با مشورت با مرحوم آیت الله شاهرخی که رهبری مبارزات مردم را در این شهر به عهده داشت، تصمیم گرفتند برای اعلام بیزاری از نخست وزیری غیرقانونی دکتر شاپور بختیار و بیعت با امام خمینی(ره) کاروانی متشکل از مردم بیدار و روشن ضمیر را به تهران گسیل دارند. بر همین اساس به اطلاع عموم رسید که علاقه‌مندان به این سفر ثبت‌نام کنند (در کمیته مردمی مستقر در کتابخانه کنار مسجد جامع مرحوم مدنی با دریافت مبلغ ۵۰ تومان برای هر نفر ثبت‌نام شدند).
کاروان با هشت اتوبوس روز پنجشنبه ۱۹بهمن ۱۳۵۷ به سمت تهران حرکت کردند و صبح روز ۲۰بهمن ۱۳۵۷ در تهران مدرسه رفاه با امام و مقتدای خود دیدار و با شعارهای انقلابی، حمایت و اطاعت خود را از ایشان اعلام و نفرت و انزجار از بختیار را فریاد زدند و پس از آن با حضور در دانشگاه تهران، به سخنرانی مهدی بازرگان که برنامه‌های دولت موقت را اعلام می‌کرد، شرکت کردند. در هنگام ورود و خروج از دانشگاه تهران مورد استقبال گرم و تشویق مردم انقلابی تهران قرار گرفتند، زیرا این مردم به نمایندگی از بختیاری‌ها، با شهامت و شجاعت مثال زدنی در شرایط بسیار سخت و نامطمئن آن روزها و با به جان خریدن همه خطرات از جمله احتمال دستگیری، حمله توسط نیروهای نظامی رژیم پهلوی یا حتی درگیری با مزدوران بختیار، مردانه به میدان آمده و با شعارهایی از جمله «ما بختیاری‌ها از بختیار بیزاریم - بختیار بختیار، تو ننگ بختیاری» تنفر خود را از نخست وزیری شاپور بختیار اعلام کردند و بدین ترتیب برگ زرین دیگری در تاریخ مبارزات مردم استان چهارمحال و بختیاری به ثبت رسید و همگامی و همراهی و بیداری و هوشیاری و وحدت و انسجام عمومی مردم این سرزمین در مقطع حساس و سرنوشت ساز به نمایش درآمد تا در تاریخ سراسر افتخار میهن اسلامی ماندگار شود.
قدردانی رهبر معظم انقلاب از مردم چهارمحال و بختیاری
گرچه طی سالیان پس از انقلاب به این رویداد پرافتخار پرداخته نشد و مورد غفلت قرار گرفت اما برخلاف این غفلت، از اهمیت و عظمت این کار انقلابی کاسته نشده است، بخصوص اینکه این اقدام بزرگ در پاسخ رهبر معظم انقلاب به درخواست نماینده ایشان در استان، حجت‌الاسلام و المسلمین محمدعلی نکونام در سال۱۳۹۴ به زیبایی مورد تأیید معظم له قرار می‌گیرد، آنجا که می‌فرمایند: «آمدن مردم چهارمحال و بختیاری برای بیزاری از بختیار، خیلی مهم است. ممکن است مردم شیراز، مردم مشهد، مردم تبریز هم بیایند از بختیار ابراز بیزاری بکنند، اما خیلی فرق می‌کند که مردم بختیاری بیایند از یک فرد سیاسی شاخص بختیاری که در مقابل انقلاب و در مقابل امام قرار گرفته، ابراز بیزاری کنند، این نکته مهم است. این هم که مردم توقع دارند که آن روز، روز شاخصی باشد درست است و این واقعاً جا دارد. »
جا دارد از نماینده ولی فقیه و امام جمعه شهرکرد که این رویداد و حرکت انقلابی را یادآور شد و دوباره آن را در ذهن‌ها زنده کرد و همه آن‌هایی که در واقعه تاریخی حضور داشتند، تشکر به عمل آید. امید است با کمک کسانی که افتخار حضور در این کاروان را داشته اند، اسناد و مدارک جمع آوری و مستند سازی شده و به نحو مطلوب در تاریخ انقلاب اسلامی ثبت و ضبط و ماندگار شود.
نظر شما