به گزارش قدس آنلاین، هر چند که زمستان حکایت روز های سرد و مرگ طبیعت را گوشزد می کند اما نزدیکی و صمیمیت دوستان و نزدیکان ونیز همبستگی آن ها و تداوم مهر و دوستی در همنشینینی های شب های زمستان در خانوادههای ایرانی به ویژه در خانواده های روستایی با برپایی کرسی رنگ و بوی دیگری در این فصل سرد دارد.

شاهرود و آیین مهربانی

یک پژوهشگر مردم شناسی،گفت: در برخی از روستاهای شهرستان شاهرود اهالی با مشاهده اولین بارش برف زمستانی و به منظور صله رحم، محفل گرم و شادی را برپا می‌کنند، آنان با دل‌هایی مملو از شادی و شعف برف را بهانه‌ای برای جمع شدن به دور هم و یک‌دل شدن می‌دانند.

فاطمه قلی‌پور بیان می کند:  برای این منظور فردی از بزرگان فامیل یا طایفه به جهت مزاح ابیاتی را بر روی تکه کاغذی نوشته و آن را توسط قاصد به خانه بزرگ دیگر می‌فرستند. مضمون ابیات بدین شرح است: برف اول است برفو با شما قاصدی آید ز ما نزد شما/ گر گرفتی بکن رویش سیاه ور نه ما هستیم مهمان شما.

وی با بیان اینکه، قاصد یکی از چابک‌ترین افراد جمع به شمار می‌رود، گفت: او با زیرکی خاصی کاغذ را به خانه فرد مورد نظر برده و به صاحبخانه می‌دهد، صاحبخانه نیز با مشاهده کاغذ، سعی می‌کند که مچ دست قاصد را گرفته و مقداری گرده ذغال بر سر و صورت او بمالد، اما قاصد با تلاش بسیار سعی می‌کند تا فرار کند.

این پژوهشگر مردم‌شناسی، ادامه داد: با گریختن قاصد، صاحبخانه باید چند نفری را برای صرف ناهار یا شام روز بعد به خانه خود دعوت کند.

پذیرایی با شیره برف

قلی‌پور، خاطرنشان کرد: همچنین برف شیره نیز یکی از خوراکی‌های اولین برف زمستانی است که توسط مادربزرگ‌های شاهرودی تهیه می‌شد، آنان مقداری از برف را که در جای تمیزی انباشته می‌شد، جمع‌آوری و با کمی شیره توت یا انگور مخلوط کرده و با فرزندان و نوه‌هایشان با شادمانی می‌خوردند.

وی تصریح کرد: ایرانیان از زمان‌های گذشته در آغاز فصل زمستان مراسم مختلفی را بر پا می‌کردند که در میان اقوام گوناگون به شکل‌های گوناگون اجرا می‌شود، از آن جمله می‌توان به شب چله‌(یلدا) که در ایران و سرزمین‌های هم فرهنگ متداول است، اشاره کرد.

این پژوهشگر مردم شناسی همچنین تأکید کرد: در برخی از نقاط کشورمان نیز اهالی با مشاهده اولین برف زمستانی به جشن و شادمانی پرداخته و مراسم شاد و مفرحی را در ارتباط با این نعمت خدادادی بر پا می‌کنند.