قدس آنلاین - سینما را هنر هفتم می‌نامند اما شاید بتوان گفت که برای مخاطبان فرهنگی ما، هنر اولی محسوب می‌شود که قابل دسترس‌تر و به‌نوعی عامه‌پسندتر از سایر هنرهاست؛ هنری که در ایران به ضرب و زور دولتی‌بودن چرخ‌هایش می‌چرخد و توان آن را ندارد که پیشوند «صنعت» را یدک بکشد زیرا که عملاً هزینه‌ای که برای ساخت فیلم‌ها می‌شود نه‌تنها سودده نیست بلکه حتی در بازگشت آن هم شایبه وجود دارد.

حالا شورای صنفی نمایش تصمیم گرفته که بلیت سالن‌های ممتاز سینما را در چنین شرایطی بین 10 تا 20 هزار تومان تعیین کند؛ هزینه‌ای که قطعاً برای بسیاری از مخاطبان هنر هفتم سنگین خواهد بود.

طبق گفته همایون اسعدیان، رئیس شورای صنفی نمایش، اگر قرار باشد قیمت بلیت‌ها بر اساس شرایط جغرافیایی منطقه و نیازسنجی مخاطب تغییر کند، این بدان معناست که  اگر شما بخواهید فیلم مورد علاقه‌تان را در یکی از سینماهای ممتاز ببینید ناچارید 20 ‌هزار تومان هزینه کنید. حال سؤال اساسی اینجاست که پیامدهای چنین افزایش قیمتی و چنین تصمیمی‌ چیست؟ آیا این بدان معنا نیست که هزینه سینمارفتن به صورت خودکار از سبد خانواده‌ای که جزو قشر متوسط جامعه است، حذف خواهد شد؟

چاره‌ای برای سینمادار نمانده است

محمد قاصد اشرفی، رئیس انجمن سینماداران، استدلال خاص خودش را دارد و این تصمیم را به نفع سینماداران می‌داند و می‌گوید: طبعاً هر مؤسسه و مرکزی هزینه‌ای دارد و درآمدی. وقتی هزینه با درآمد همخوانی نداشته باشد، آن مؤسسه نمی‌تواند سرپا بماند و این یک معادله کاملاً ساده است.

این قضیه در خصوص سینما هم صدق می‌کند. ما سال‌هاست می‌گوییم سینماها ضرر می‌دهند و تا الان هم ما این بار را تحمل کرده‌ایم. البته سال 94 و 95 سال‌های خوبی برای سینما بود و تقریباً فروش با هزینه‌ها همخوانی داشت. با این همه، این نگرانی همیشه وجود داشته است.

وی ادامه می دهد: مرکز هزینه سینمادار از فروش بلیت است. تازه از این فروش حدود 16درصد به دولت تعلق می‌گیرد و هزینه‌های دیگری هم هست. 40درصد می‌ماند که شامل حقوق نیروی انسانی و انرژی و بازسازی و... می‎شود از این مرکز درآمد تأمین می‌شود. پس می‌بینید که عملاً چیزی از آن باقی نمی‌ماند. با توجه به اینکه اصلاً علاقه‌مند نیستیم که بهای بلیت تغییر بکند و مخاطب برای ما از اهمیت زیادی برخوردار است ولی عملاً چاره‌ای جز این نداریم و برای اینکه این مراکز فرهنگی را زنده و سرپا نگه داریم، مجبور به همچین کاری هستیم.

اشرفی ادامه می‌دهد: این تصمیم به این علت گرفته شده که اگر یک زمان، فیلم خوبی در سالنی که واقعاً از هر جهت برایش هزینه شده است اکران شد، پیشاپیش این اجازه به سینمادار البته با توافق با پخش و تهیه‌کننده داده شده است که 10 درصد بلیتش را افزایش دهد؛ آن هم در موارد استثنایی. هرچند ممکن است خیلی از سینماها حاضر به چنین افزایشی نشوند.

رئیس انجمن سینماداران در پاسخ به این سؤال که در این میان تکلیف اقشار کم‌درآمد چه می‌شود، گفت: هنوز وزرات ارشاد در این باره نظری نداده و اصلاً معلوم نیست عملاً اتفاقی بیفتد. همین نیم‌بها کردن سینماها در روزهای سه‌شنبه به این دلیل صورت گرفته است که اقشار آسیب‌پذیر و کم‌درآمد هم بتوانند از سینما مانند بقیه استفاده کنند.

وزارت ارشاد تأیید نکرده است!

در همین باره مهدی نیک‌آیین، مدیر سینما سپیده، نیز با ابراز خوشحالی از چنین تصمیمی، می‌گوید: الان همین شیوه چند سالی است که در تئاتر اعمال می‌شود و نتیجه خوبی هم به همراه داشته است. فکر می‌کنم اگر همین قضیه در سینما درست اجرا شود، می‌تواند مفید باشد. البته می‌دانید که این تصمیم از زمان اکران فیلم «فروشنده» گرفته شد. تا جایی هم که من می‌دانم این تصمیم از طرف وزارت ارشاد هنوز تأیید نشده است و قرار هم نیست برای همه فیلم‌ها و سینماها اجرایی شود. به هر جهت من با این تصمیم موافقم و بعید می‌دانم اثر بدی به همراه داشته باشد چون اگر سینماداری ببیند که این قضیه به ضرر فیلمش تمام می‌شود، قطعاً چنین کاری نخواهد کرد.

این تصمیم اصلاً به معنای قیمت بلیت نیست

سید ضیاء ‌هاشمی، ‌مدیرعامل جامعه صنفی تهیه‌کنندگان و تهیه‌کننده سینما، این اتفاق را خیلی معمول و مرسوم می‌داند و می‌گوید: این اتفاق سال‌هاست که دارد در تمام دنیا می‌افتد و چیزی تازه‌ای نیست و روش خیلی خوبی هم هست. این تصمیم بدان معناست که زمانی که قرار است فیلمی ‌اکران شود، بر اساس تصمیمی ‌که بین سینمادار و صاحب فیلم و البته بر اساس ارزش‌های فیلم ایجاد می‌شود که مثلاً قیمت فیلم از 8 هزارتومان به 10 هزارتومان تغییر پیدا کند، آن هم نه در همه سینماها فقط در سینماهای مدرن که تهران 5 سینمای این‌گونه دارد و مشهد هم فقط سینما هویزه این وضعیت را دارد. در واقع اکثر شهرها و سینماها چنین ویژگی‌ای را ندارند.

وی با رد کردن این مسأله که این تصمیم به ضرر قشر آسیب‌پذیر است، می‌گوید: اگر کسی قرار است برای فیلم مورد علاقه اش 12 هزار تومن هزینه کند و وسعش نمی‌رسد، می‌تواند همان فیلم را در سینمای دیگری در همان زمان یا در زمان دیرتر یا با کیفیت و امکانات کمتری تماشا کند. این‌گونه باعث می‌شود که همه سینماها مخاطب داشته باشند، نه فقط سینماهایی بخصوص. ما می‌خواهیم فشاری را که روی برخی سینماها مثل سینما انقلاب تهران هست، کم شود و بین بقیه سینماها تقسیم شود.

هاشمی‌ در پایان می‌گوید: این روش باعث می‌شود همه نوع مخاطب با هر نوع درآمدی فیلم روز را تماشا کنند. این تصمیم اصلاً به معنای افزایش قیمت بلیت نیست بلکه قیمت‌ها پلکانی و چرخشی تغییر می‌کنند یعنی کسی که توان هزینه‌کردن بلیت 12 تومانی را ندارد، هفته دوم و سوم اکران فیلم که قیمت به 8 هزار تومان رسید، می‌تواند فیلم را ببیند  وگرنه 90 درصد از سینماهای ما همان قیمت پایه را دارند وما اصلاً افزایش قیمت 20 هزارتومانی نداریم. این روش کسب و کار در تمام دنیا هست. مگرنه اینکه مغازه‌دارها هر ازگاهی تخفیف می‌زنند تا همه بتوانند از محصولاتشان استفاده کنند؟ حالا این اتفاق می‌خواهد در سینما بیفتد. اینکه چیز بدی نیست.