قدس آنلاین - مساله انتشار ارتش سوریه در منبج و روشن شدن استراتژی جدید آمریکا در مورد این کشور، در مقایسه با سیاست رئیس جمهور سابق ایالات متحده مبنی بر دوری از هر گونه هماهنگی با روسیه در مورد سوریه، و اختصاص نقش پر رنگ تری به ارتش سوریه، بویژه در مورد الرقه، مهمترین تغییر در سیاستهای اخیر اتخاذه شده در مورد نظام اسد است.

پیشروی سوری در شمال شرق سوریه در واقع معادله جدیدی را ایجاد کرده؛ همچنانکه این مساله به کردها، که ارتش سوریه دریچه امیدی را برای آنها باز کرده است، مربوط می شود؛ کردها در پی تهدید ترکها تصمیم به فراخواندن ارتش سوریه در مناطق مورد تهدید گرفتند. اما سوال اینجاست که آیا آنها این اقدام را بدون موافقت آمریکا انجام دادند؟ واقعیت آن است که کردها بدون پذیرش ایالات متحده از ارتش سوریه درخواست ورود به منبج را نکردند. در سوی دیگر، همزمان، روسیه از توافق با ترکها برای این انتشار سوری خبر داد؛ آنچه که این موضوع را پیچیده تر می کند.

آمریکایی ها متوجه شدند که چه آنها با ارتش سوریه همکاری کنند، یا نه، در هر صورت نظام سوریه به کمک ایران و روسیه اجازه بقای داعش و النصره در خاکهای این کشور را نخواهد داد و اگر آمریکا همچنان ساز مخالف بزند، پس از بیرون کردن داعش و النصره، این نیروهای آمریکایی هستند که اشغالگر نامیده می شوند. از این رو با کمک روسیه که نقش بسزایی در فراهم کردن شرایط همکاری بین ترکها، کردها، آمریکا و ارتش سوریه را داشته است، تصمیم گرفت اولین تغییر مهم در روند جنگ دایر در سوریه را ایجاد کند؛ و بدون شک این همکاریهای ناگهانی نتیجه مذاکراتی مخفیانه بین دو دولت ایالات متحده و روسیه است.