قدس آنلاین - یک نماینده مجلس شورای اسلامی، یک شخصیت عادی نیست سخنانی که او می‌گوید لابد مستند و متکی به دلایلی است آقای سید حسین نقوی حسینی گفته است وزیری که ۱۳۱ شرکت دارد بیکاری ۵ میلیون جوان را درک نمی‌کند.
فردی که ساعت سه بعدازظهر به خانه ۲ هزار متری خود می‌آید و بعد از استخر و سونا، ماساژور مخصوص او را ماساژ می‌دهد و پس از آن کباب بره می‌خورد و می‌خوابد مطمئن باشید که مرد مقابله با آمریکا نیست که البته ماساژ گرفتن و استخر و جکوزی و کباب بره برای توانگران ما عادی است.
در فضای مجازی خواندم دکتر راغفر اقتصاددان گفته است ادعای ایجاد ۷۰۰ هزار شغل در هر یک از سال های سه گانه گذشته از سوی دولت آقای دکتر روحانی با واقعیات نمی‌خواند و وضعیت کار و اشتغال را از کارگرانی باید پرسید در روزنامه‌ها و شبکه‌های اجتماعی خبرها و شایعات زیادی پراکنده می‌شود. پرداخت حقوق های کلان ۳۵ میلیون تومان به بالا همچنان ادامه دارد. رئیس دیوان محاسبات می‌گوید فردی با ۶ پست غیردولتی و ۳ پست دولتی هم اکنون ۳۵ میلیون تومان حقوق از دولت می‌گیرد او افزوده، پرونده ۱۱۹ دستگاه متهم به پرداخت حقوق های نجومی را همچنان باز نگه داشته‌ایم.
رئیس جمهوری سابق با دلیل و برهان ثابت کرد و اصرار دارد تأکید کند در دوران تحویل دادن دولت دهم به دولت یازدهم نه خزانه خالی بوده نه دولت از نظر ذخیره گندم در تنگنا قرار داشته است. به جای پاسخ به او کاریکاتورهای زشت و موهن از وی در روزنامه‌های طرفدار دولت چاپ می‌کنند و پاسخی به ادعاهایش نمی‌دهند.
اگر ادعاهای او دروغ است دروغگویی‌اش را ثابت کنید. اگر راست و منطقی و متکی به دلایل است پاسخش را بدهید.
یک نماینده مجلس گفته است وزیری ۱۳۱ شرکت دارد. چرا باید یک وزیر بر سر کار که پست وزارت دارد ۱۳۱ شرکت خود را همچنان حفظ کند؟ مگر ندیدید که دونالد ترامپ که امثال وزیران میلیاردر کابینه اشرافی کنونی ایران انگشت کوچک او نمی‌شوند و حضور مقامات قانونی و دادگستری آولیاتمام شرکت‌های خود را به فرزندان و دامادهای خود هبه کرد و یک سند رسمی را امضاء کرد که از روز تحویل گرفتن پست ریاست جمهوری کمترین سمت و حضور و مداخله‌ای در امور شرکت‌ها نخواهد داشت.
چرا جواب این نماینده مجلس را نمی‌دهید؟ چرا ادعایش را رد نمی‌کنید؟ واقعاً وزیری ۱۳۱ شرکت دارد و باز هم متصدی وزارت است؟ ادعای دکتر راغفر چه؟ آیا او بیهوده می‌گوید اعلام ایجاد ۷۰۰ هزار شغل در هر یک از سال های سه گانه اخیر بی‌پایه است؟ آیا واقعاً دولت در ایجاد اشتغال موفق بوده؟
پس این همه اجتماعات کارگران بیکار شده مجتمعات بزرگ فولاد خوزستان و پلی اکریل و غیره، همه تحریک به اغتشاش و مصنوعی است؟ آیا این کارگرانی که فریادزنان می‌گویند ۶ ماه یا ۹ ماه حقوق نگرفته‌اند دروغگو هستند؟
تحریکشان کرده‌اند در انتخابات آینده اثر منفی بگذارند؟ چندی پیش آیت الله خامنه‌ای رهبر معظم انقلاب گله کرده بودند که «زندگی اشرافی سخت متداول شده و حتی آنان که در درجات پایین‌تر قرار گرفته‌اند سعی می‌کنند راه و روش اشرافی را تقلید کنند و در هر امور از ثروتمندان پیروی کنند و زندگی مسرفانه‌ای برای خود پیش گیرند.»
روزی نیست که خبر کشف اختلاس میلیارد تومانی جدیدی انتشار نیابد. تمام مملکت پر از ناله و ندبه و شکایت از فقر عمومی به دست خالی بودن مردم برای امرار معاش، بیکاری، بیکار شدن کارگران است.
اما عده‌ای نگران قهر کردن مغزهای متفکری مانند آقای صفدر حسینی و امثالهم از کشور و جذب آنان بوسیله شرکت‌ها و صنایع باعظمت خارجی یا جذب به بخش خصوصی شدن حضرات هستند ... علمای اعلام و مجتهدان عظام از صحبت تا شام از بانک ها و بهره‌های ربوی سنگین آن ها می‌نالند اما هر روز بانک جدیدی افتتاح می‌شود در حالیکه هیچ خبری از گشایش یک کارخانه صنعتی نیست.
شنیده‌ام خیلی از پروژه‌هایی را که سال ها پیش افتتاح شده از نو افتتاح می‌کنند. من منکر نیستم که کارهای سودمندی هم در حال انجام است مانند طرح هایی که وزارت بهداشت و درمان و آموزش پزشکی بیشتر آن‌ها را به پایان رسانده اما به راستی چرا مشکلات اساسی کشور حل نمی‌شود؟
نتیجه آن همه پست و آجیل و پاستیل و ناهار و شام خوردن با مقامات ۱+۵ و آمریکایی و غربی چه شد؟ موقع بازگشت آقای ظریف ۸ گوسفند در سر راه ایشان ذبح کردند. نتیجه چه شد؟ چرا هر روز آمریکا و متحدان آن ساز جدیدی برای ایران کوک می‌کنند؟ آلمان و ژاپن و ایتالیا در جنگ دوم جهانی شکست خوردند اما از فردای امضای قرارداد تسلیم طرح های مارشال و ده ها طرح دیگر به کمکشان آمد و از هر سه دولت سه غول اقتصادی ساخته شد.
ما که هزاران آمریکایی را در جنگ های کلاسیک و غیرکلاسیک نکشته بودیم. ما که شهرهای غرب را بمباران نکرده بودیم پس این چه معامله‌ای است که با ملت ایران روا می‌دارند؟
شما حرف مردم را در صفحه ۲ این روزنامه و دیگر روزنامه‌هایی که در سراسر کشور چاپ و توزیع می‌شوند بخوانیدو ببینید مردم چقدر جزع و فزع و شیون می‌کنند. ببینید مردم چرا از این همه قبض‌های آب و برق و گاز و تلفن و فاضلاب و اوراق نوسازی شهرداری ناله می‌کنند دولت عجیب تحت تأثیر وزرای سالخورده مرفهی قرار دارد که هیچگونه احساس همدلی با مردم ندارند بلکه اغلب هوادار گرانفروشی هستند. همه دست در جیب مردم کردن را مهم‌ترین راهکار حل مشکلات اقتصادی کشور می‌دانند.
اشراف و اعیان عصر قاجار، با همه سوابق خانوادگی خود مردمی‌تر از این وزرای اشرافی تازه به دوران رسیده هستند. آنان مریضخانه، درمانگاه، موقوفه، مسجد، سقاخانه می‌ساختند و وقف مردم می‌کردند. اینان از صبح تا شام له له می‌زنند که بیشتر داشته باشند و می‌بینند که چه حقوقی برای خود جور می‌کنند.
در تهران صد تا مسجد و درمانگاه و موقوفه به نام های امیر بهادر و امیر سلیمانی و عین الدوله و اتابک و نمازی و مفید و حاجی برخوردار و محمدعلی نوح بود. شنیدم آن کسی که کارخانه پیکان را ساخت هنوز هم در خراسان مدرسه سازی و درمانگاه سازی می‌کند. شما یک خیریه به نام مهندس آخوندی و نعمت‌زاده به من نشان دهید این وزیران میلیاردر چرا بنیادی به نام خود تأسیس نمی‌کنند.
به راستی کلاه خود را قاضی کنید. آخر مگر این عمر کوتاه که هر دم مانند شعله شمع در شرف خاموش شدن است چند صباح به طول می‌انجامد که این همه حرص پول را می‌زنید؟ و ۱۳۱ شرکت تأسیس می‌کنید؟
نظر شما