قدس آنلاین - کارشناسان معتقد هستند مهاجرت های بی رویه درکشورهای در حال توسعه مکان هایی را در حاشیه شهرها برای ارتکاب جرایم پدید آورده اند. آنها براین باور هستند که بین حاشیه نشینی و افزایش جرم وجنایت رابطه مستقیمی وجود دارد چرا که عدم تجانس بافت اجتماعی و فرهنگی می تواند منجر به گسترش انحرافات بسیاری در این مناطق شود. مهاجران به دلیل نداشتن سرمایه و تخصص لازم به حاشیه شهرها رانده می شوند و بالاجبار به فعالیت های مخفی و مخرب روی می آورند.

دکتر مجید ابهری با بیان اینکه اغلب حاشیه نشینان به دست فروش ها تبدیل می شوند گفت: حاشیه نشینی یکی از دستاوردهای گسترش روز افزون شهرها و خلق شدن ابرشهرها و کلان شهرها می باشد.  جغرافیایی حاشیه نشینی به دلیل مهاجرتهایی به وجود می آید که به دلیل بیکاری، خشکسالی و مشکلات اقتصادی و محیطی مردم روستاها را مجبور به کوچ به شهرها می کند. این مردم که کشاورزان و دامداران پیش از این بودند با سرازیر شدن به سوی شهرهای بزرگ ومتوسط به دست فروشان و بساط گستران در شهرها تبدیل می شوند.

  وی با بیان اینکه عدم تامین مالی در شهرهای بزرگ آنها را به حاشیه نشینی تشویق می کند خاطر نشان شد: در بررسی های میدانی از مناطق حاشیه نشینی تهران، مشهد و اصفهان مشخص شده که بیشتر حاشیه نشینان از جمعیت مهاجرین به شهرها تشکیل شده اند. این  مهاجران که شامل روستاییان و کسانی که به دلایل مختلف مجبور به خروج از زادگاه خود شده اند؛ اتباع کشورهای همسایه  وافراد کم درامد وکارگران روز مزدی هستند که امکان زندگی در شهرهای بزرگ را ندارند. اجاره بهای منزل و عدم برخورداری از توان مالی برای ماندن در محیط های شهری آنها را مجبور می کند بالاجبار در نقاط حاشیه ای شهرها زندگی کنند، همچنین در برخی اوقات بازنشستگان و شهر نشینانی که درآمد کمتری دارند نیز مجبور می شوند از نقاط مرکزی و جنوبی شهر به حاشیه شهرها بروند.

دکتر ابهری آسیب شناس اجتماعی با بیان اینکه حاشیه نشینان در ارتکاب جرم هوای یکدیگر را دارند گفت:  تضارب خرده فرهنگ ها و تقابل پاره فرهنگ های حاشیه نشینی باعث می شود که افراد از قوم و قبیله های مختلف و فرهنگ های متفاوت در یک کوچه یا محله در کنار هم زندگی کنند از این رو تضارب فرهنگ ها منجر به افزایش  درگیری های فیزیکی و لفظی شده  و برخی از افراد به انتخاب الگوی منفی رفتاری همسایه های خود ترغیب می شوند. بسیاری از کودکان حاشیه نشین دست فروشان، بزهکاران کوچک  و دزدان لوازم خودرو هستند. از نظر بافت فرهنگی افراد ساکن دراین گونه مناطق هوای یکدیگر را دارند و اجازه نمی دهند دست نهادهای انتظامی به سهولت به بزهکاران برسد. اتحاد نامیمون بین حاشیه نشینان این مناطق را به  زایشگاه اصلی بزهکاری در کنار کلانشهرها تبدیل کرده است. متکدیان حرفه ای، گدایان اجاره ای، کودکان کار وخیابان به طور اجمالی در حاشیه های شهرها زندگی می کنند. عدم رعایت بهداشت در این مناطق باعث سرایت بیماریها و وجود  ویروس های مختلف بهداشتی می شود.

 وی با اشاره به وضعیت اسف بار زندگی حاشیه نشینان عنوان کرد: به خاطر ممنوعیت ساخت وساز در حاشیه های شهرها اغلب خانه هایی که دراین گونه نقاط ساخته می شوند از نظر دوام غیر قابل اعتماد بوده و با کوچکترین زلزله یا پیش آمد طبیعی امار تلفات  به طرز صعودی بالا خواهد رفت. بسیاری از دلالان حرفه ای ومافیای مسکن با خانه سازی در زمین های بدون مجوز یا املاک دیگران ساختمان های به وجود می اورند که اغلب در دو سه ماه ساخته شده دوام ندارند چرا که از نظر قیمت باید با  توان اقتصادی حاشیه نشیان مطابقت داشته باشد. در برخی از خانه های حاشیه نشینان ده تا پانزده کارگر وکودکان کار خیابان با هم در یک اتاق استیجاری زندگی می کنندو از نظر بهداشتی و فرهنگی در وضعیت اسف باری عمر خود را به سر می نمایند. متاسفانه باندهای تکدی گری افراد را از حاشیه شهرها با سرویس های مخصوص به مراکز شهری منتقل کرده و غروب آنها را به محل های خود برمی گردانند.

دکتر ابهری دراین باره افزود: ساخت و ساز غیر مجاز در مناطق حاشیه نشین به معنای استفاده رایگان از آب و برق است. مصرف آب و برق شهرهای بزرگ به دلیل ساخت خانه های حاشیه نشینان افزایش یافته و کسی نمی تواند در مقابل آن کاری انجام  دهد. بنده در طی سی سالی که در موضوع حاشیه نشینی مطالعات میدانی و پژوهشهای زیادی داشته ام دریافته ام که حاشیه نشینی به عنوان یک اسیب اجتماعی آسیب ساز منجر به افزایش جرم وجنایت در شهرها شده و بستر خیزش انواع جرایم وتقویت آسیبهای اجتماعی برای همه مردم است.

دکتر ابهری با اشاره به اینکه مناطق حاشیه شهرها حاشیه امنی برای ارتکاب جرایم است گفت: نمی توان به قاطعیت گفت که نزدیک بودن یا دور بودن از مراکز قدرت در کاهش آسیبها و بزهکاری درمناطق حاشیه نشین موثراست، بلکه بافت فرهنگی افراد در این گونه مناطق است که پایه اصلی  وقوع و تداوم بزهکاری می باشد. یعنی بزهکاران برای ایجاد حاشیه امن در زندگی خود شهرک های اقماری را انتخاب می کنند که به سهولت در انجا زندگی کنند تا به صورت باندهای بزهکاری بتوانند مسائل خلاف را انجام دهند.  

وی با بیان اینکه محدودیت حضور نیروی انتظامی دراین مناطق منجر به افزایش جرایم شده گفت: کف زنی، جیب بری، سرقت و فروش مواد مخدر از جمله جرایم خاص این مناطق است. عدم نظارت مطلوب نیروی انتظامی نیزاز جمله مسائلی است که دست خلافکاران را دراین مناطق بازتر گذاشته است. متاسفانه کمبود امکانات نیروی انتظامی و عدم حضور فراگیر دراین مناطق به این مساله دامن زده است. از سوی دیگر مردم این مناطق هم علاقه ای به همکاری با نیروی انتظامی ندارند.

وی با بیان اینکه افزایش حاشیه نشینی امنیت شهری را کاهش می دهد اظهار داشت:بی شک رشد حاشیه نشینی با کاهش امنیت شهری ارتباط مستقیم دارد هر چه حاشیه نشینی بیشتر شود امنیت روانی و اقتصادی شهرهای نزدیک و چسبیده به مناطق حاشیه ای به مخاطره کشیده می شود بنابراین ارتباط مستقیمی بین حاشیه نشینی و کاهش امنیت وتزلزل وجود دارد.