قدس آنلاین - رئیس جمهور سابق آمریکا، اوباما، اغلب اوقات از تیم امنیت ملی خود این سوال  را میپرسید: بعد از آن چه میشود؟ او میخواست بداند که برای روزها و هفته های بعد از هر اقدام نظامی چه برنامه ای دارد، عملیات های نظامی چه هزینه و عواقبی دارد و اینکه به اهداف بلند مدت خود میرسند یا خیر. اما ای کاش ترامپ نیز سوال هایی از این قبیل قبل از حمله موشکی به پایگاه هوایی سوریه از خود میپرسید. مسلم است که حمله شیمیایی بسیار وحشتناک است، همانطور که عکس ها نشان میدادند، مردی کنار جسد دوقلوهایش نشسته بود و گریه میکرد، این تصاویر فراموش نشدنی است. اما همین اتفاق ممکن است دونالد ترامپ را نسبت به قدرت سوریه آگاه کند، قدرتی که دولت اوباما به خوبی از آن اطلاع داشت. اقدام نظامی ترامپ گامی است تا او بتواند احساس قدرت کند، این اقدام قدرتمندی نیروهای نظامی را نشان داد. اما سوال اصلی همچنان بی پاسخ مانده: خب بعد از آن چه میشود؟ ترامپ بدون مشورت کردن با کنگره، بدون هیچ هماهنگی با متحدان آمریکا، تصمیم به عمل گرفته بود، اما اوباما حتی پس از آنکه متوجه شد سوریه خط قرمز را رد کرده است، بدون حمایت کنگره و جامعه بین المللی دست به هیچ اقدامی نزد. ما هنوز نمیدانیم که با حمله ترامپ به پایگاه هوایی سوریه، اهداف آمریکا تامین شده است یا خیر؟ چه حملات نظامی دیگری برنامه ریزی شده؟ آیا برنامه ای دیپلماتیک برای حمله به سوریه وجود دارد؟ آیا با روسیه که نقش مهمی در سوریه دارد، هماهنگ شده ایم؟ و یا این حملات باعث تغییر روش و رفتار بشار اسد خواهد شد؟ مردم آمریکا این حق را دارند که بدانند چه اتفاقی برایشان می افتد. بسیار جای تعجب است که ترامپ در سخنرانی خود به طور مستقیم با مردم آمریکا صحبت نکرد و فقط گزارشی غیرمستقیم به خبرنگاران داد. اداره کردن یک کشور فقط به این معنی نیست که تصمیم های سریع بگیرید، بلکه تصمیم هایی باید باشد که منافع بلند مدت آمریکا را تامین کند.