قدس آنلاین - بی‌تردید بسیاری از کسانی که این مجسمه بلندقامت را می‌بینند، نمی‌دانند که او کیست و اگر هم می‌دانند که او استاد محمد غفاری ملقب به کمال‌الملک است، اطلاعات بیشتری ندارند و لابد آنچه می‌دانند، مربوط است به فیلم «کمال‌الملک» به کارگردانی مرحوم علی حاتمی.
بی‌گمان ساختن چنین مجسمه‌ای و نصب آن در ابتدای خیابانی که مزین به نام یکی از نامدارترین نقاشان ایرانی است، اقدامی شایسته و شایان تقدیر است زیرا کمال‌الملک حق بزرگی بر گردن هنر نقاشی این مرز و بوم دارد و تجلیل و تکریم خدمتگزاران صدیق و بزرگ این دیار امری واجب و پسندیده است. اما نکته‌ای که در اینجا لازم به ذکر است، عدم نصب هیچ لوح و یا تابلویی در کنار این مجسمه است که همانند بیگانه‌ای ایستاده تا کسی او را به انبوه رهگذرانی که از کنارش می‌گذرد، معرفی کند!
نکته جالب‌تر در این باره آنکه این مجسمه از یک سو نیز در کنار وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نصب شده است و ظاهراً این موضوع برای اهالی این وزارتخانه که خود را مدعی و متولی درجه‌یک فرهنگ می‌دانند، چندان اهمیت ندارد!
البته جای دریغ دارد که گفته شود این بی‌مهری یا بی‌توجهی تنها محدود به ساحت جناب نقاش‌باشی اعظم نمی‌باشد بلکه کلان‌شهر تهران مدت‌هاست با تندیس‌های مشاهیر یا میدان‌ها و خیابان‌هایی دست به گریبان است که هیچ کدام از لوح یا نشان هویتی برخوردار نیست.
در حالی که در سایه یک مدیریت فرهنگی پویا و هوشمند می‌توان حتی هر گوشه از کوچه‌ها و معابر این شهر را به محلی برای آشنایی اقشار جامعه با مفاخر ارجمند و رویدادهای بزرگ تاریخی، اجتماعی و فرهنگی مبدل کرد.
بیان شمه‌ای از زندگانی و آثار و خدمات بزرگان علاوه بر آشنایی آحاد جامعه با این چهره‌های ماندگار، دارای ثمرات ارزنده فراوانی است که نمی‌بایست مورد کوتاهی و غفلت قرار گیرد.
از آنجا که هر یک از این بزرگان دارای شخصیتی مصمم، متعهد و تأثیرگذار بوده‌اند، معرفی آنان و خدماتشان می‌تواند گام مهمی در مسیر الگوسازی برای آحاد جامعه بویژه جوانان آینده‌ساز این سرزمین باشد و روحیه خودباوری و میل به تلاش و تکاپو در طریق سازندگی را در آنان تقویت کند.
آنچه به راستی جای پرسش دارد آن است که چگونه شهرداری و شورای شهر تهران در برابر چنین امر ساده و بدیهی تعلل می‌کنند و اقدامی برای رفع این نارسایی‌ها انجام نمی‌دهند
نظر شما