به گزارش قدس آنلاین،  آیلین بابکی قهرمان پرش ارتفاع ایران است که در مسابقات آغاز فصل کشور توانست رتبه نخست را از آن خود کند. این ورزشکار گلستانی و شهر گنبد که قهرمان ایران در این ماده محسوب می‌شود، با بی‌مهری‌هایی از سوی مسئولان دوومیدانی استان گلستان روبه‌رو شده است که آینده این ورزشکار را تحت تأثیر قرار داده است. 

بابکی در گفت‌وگو با فارس، در مورد قهرمانی‌اش در مسابقات آغاز فصل در شیراز اظهار داشت: انتظار داشتم که قهرمان شوم، اما می‌خواستم با شرایط بدنی‌ که دارم رکورد ایران را ارتقاء دهم که متأسفانه پیش از مسابقه حاشیه‌هایی را به وجود آوردند که اذیتم کرد و تا روز مسابقه هم نمی‌دانستم می‌توانم شرکت کنم یا خیر. پرش ارتفاع یک رشته تمرکزی است و باید تمرکز کافی را داشته باشید.

* 9ماه است هیچگونه امکاناتی به من نمی‌دهند

وی عنوان کرد: تقریباً 9 ماه است که در استان هیچ‌گونه امکاناتی به من نمی‌دهند و تمریناتم با هزینه شخصی در مشهد و شهرهای دیگر انجام می‌شود. در مسابقات قبلی به عنوان ورزشکار خراسان رضوی شرکت می‌کردم، اما سه روز پیش از مسابقات آغاز فصل به آنها نامه زدند که شما نمی‌توانید بابکی را به عنوان ورزشکار خودتان شرکت دهید. از سوی دیگر، خودشان هم مرا نمی‌خواستند و به گونه ای محروم از مسابقه بودم.

* مسئول هیات بندرترکمن تشک پرش را به خانه‌اش برده است!

بابکی در مورد حضورش در مشهد گفت: مربی‌ام رئیس هیأت خراسان است و دلیل انتخاب مشهد همین بود، او بدون دریافت یک ریال هدایتم را برعهده دارد و حتی تمام امکانات استان را هم دراختیارم قرار می‌دهد. متأسفانه در شهر ما یعنی گنبد، امکاناتی برای دوومیدانی وجود ندارد و مسئولان بندر ترکمن هم هیچ‌گونه حمایتی از ما نمی‌کنند و تشکی که مخصوص پرش ارتفاع است را به دلیل اینکه خراب می‌شود را جمع کرده و به خانه اش برده است! خودم هم وقتی ندارم بخواهم درگیر این مسائل حاشیه‌ای و جدال با مسئولان شوم تا امکانات بگیرم. در صورتی که وقتی به شهرهای دیگر می‌روم، استقبال خوبی می‌کنند و تمام امکانات را دراختیارم قرار می‌دهند. حتی دونده‌های نونهال و نوجوانشان را می‌آورند تا تمرینات مرا ببینند، اما در استانی که خودم زاده آن هستم اجازه نمی‌دهند. تمام تمریناتم با هزینه شخصی است.

* ای کاش امکانات دوومیدانی بندرترکمن در گنبد بود

قهرمان پرش ارتفاع ایران با اشاره به اینکه دو سال پیش دوومیدانی را کنار گذاشته بودم، گفت:‌ بعد از اینکه دوباره بازگشتم، دیدم هنوز نفر اول ایران هستم، جدی‌تر کارم را دنبال کردم، اما باز هم مشکلات زیادی وجود داشت. برخی مربیان، نفرات پایین‌تر از من را رایگان آموزش می‌دهند، اما به من که می‌رسند، درخواست هزینه می‌کنند. ورزشکاران برتر کشور در رشته‌های مختلف مانند دومیدانی، والیبال، فوتبال از شهر گنبد هستند، اما هیچ‌گونه امکاناتی در این شهر وجود ندارد و وقتی به بندر ترکمن می‌رویم، آنجا هم حمایتی نمی‌شویم. افرادی آنجا مسئول هستند اصلاً نمی‌دانند از امکانات دومیدانی چگونه استفاده کنند و ای کاش اینها در خود گنبد فراهم می‌شد.

وی در پاسخ به این سؤال که آیا با فدراسیون در این موارد صحبت کرده‌اید یا خیر، گفت: قبلاً صحبت کرده‌ایم و گفتند باید مسئولان هیأت مشکلات را حل کنند، من دیگر نمی‌توانم به فدراسیون اصرار یا التماس کنم چون در شأن منِ ورزشکار نیست. هر کسی مسئولیتی دارد، اگر قرار بود مشکلات دومیدانی را من حل کنم، خب می‌رفتم و رئیس هیأت می‌شدم، پس آن مسئول چه کاره است؟ 

* ورزشکار اسب نیست که هرطور دلشان خواست با او رفتار کنند!

بابکی با اشاره به اینکه قرار است خردادماه به مسابقات جهانی کارگران در ایتالیا بروم، گفت: مسئولان کارگری به من اعلام کردند تمریناتم را تا آن زمان با قدرت ادامه دهم، اما نمی‌دانم با چه رویی به آنها بگویم در استان گلستان، زمین و شرایط تمرین ندارم، خیلی از روزهای مهم سال را کنار خانواده‌ام نبودم و در این مدت مسئولان استان با کارهایی که می‌کردند، خیلی اذیتم کردند. متأسفانه مسئولان بندر ترکمن فکر می‌کنند ورزشکار مانند اسب است! که هر طور بخواهند با او رفتار کنند و به مسابقه ببرند، من انسان هستم و می‌توانم پیشرفت کنم. اینکه امکاناتشان با تمرین من خراب شود یا نه، برایم اهمیتی ندارد و غرورم اجازه نمی‌دهد که التماس کسی را کنم. هر استانی قدرم را بداند و احترام قائل شود، برای آنها کار می‌کنم، اما خیلی دوست دارم که برای استان خودم باشم.

* اسپانسر ندارم و پدرم هزینه‌ها را می‌دهد

قهرمان پرش ارتفاع ایران در پاسخ به این سؤال که در حال حاضر چه کسی هزینه‌هایتان را تقبل می‌کند، گفت: تمام هزینه‌ها را پدرم می‌دهد، در استان به دنبال اسپانسر بودم اما هیچ‌کس جلو نیامد. خوشبختانه مربی‌ام هیچ هزینه‌ای نمی‌گیرد. در مسابقات کشورهای اسلامی شانس مدال طلا هستم اما ورزشکار برای موفقیت نیاز به حمایت دارد. فق می‌خواهم

* از یک دختر می‌خواهند تشک 150 کیلویی را بعد از تمرین جابجا کند!

وی در مورد اینکه مسئولان دوومیدانی بندر ترکمن گفته‌اند که به دلیل عدم همکاری بابکی در جمع کردن تشک پرش ارتفاع، دیگر به او امکانات نمی‌دهیم، گفت: این صحبت‌ها واقعاً مایه تأسف و شرم‌آور است که یک تشک به آن سنگینی 150 کیلویی من ورزشکار که دختر هستم باید جابجا کنم. در جاهای دیگر هم تمرین کرده‌ام و وظیفه ورزشکار نیست که این کار را انجام دهد، پس وظیفه کسی که در سالن کار می‌کند و حقوق می‌گیرد چیست؟