به گزارش «قدس آنلاین»،   «دکستر فیلکینز» در یادداشتی در نشریه نیویورکر نوشت رأی «آری» در همه پرسی ترکیه به معنای پایان دموکراسی در این کشور است. در زیر خلاصه ای از یادداشت او را می خوانید.

پیروزی اردوغان در همه پرسی روز یکشنبه، دموکراسی ترکیه را به خط پایان نزدیک کرد. اختیارات جدیدی که قرار است به اردوغان تفویض شود که عبارتند از کنترل کامل بر دستگاه قضایی، قدرت قانونگذاری، لغو پست نخست وزیری و سیستم پارلمانی، او را عملا به یک دیکتاتور تبدیل خواهد کرد. بر اساس قانون جدید، اردوغان می تواند حداقل دو دوره پنج ساله دیگر، رئیس جمهوری باشد.

همه پرسی روز یکشنبه در فضایی برگزار شد آکنده از خشونت، تهدید و ترس. به مردمی که علیه رأی آری تبلیغ می کردند حمله می شد و حتی در مواردی به آنها شلیک شد. اردوغان در سال گذشته نهایت تلاشش را کرد تا آن چه را از اپوزیسیون مانده بود از صحنه حذف کند. از ماه جولای و کودتای مشکوک علیه او، حدود ۴۰ هزار نفر بازداشت شدند که ۱۵۰ روزنامه نگار هم جزء آنها بودند. صدهزار کارمند دولت اخراج شدند و ۱۷۰ شبکه تلویزیونی، روزنامه و دیگر رسانه های جمعی بسته شدند. بسیاری از رهبران اپوزیسیون در زندان اند. در چنین شرایطی نمی توان از مردم پرسید چه می خواهند.

تعداد آرای «آری» و «خیر» خیلی به هم نزدیک هستند و بسیاری از احتمال تقلب در همه پرسی می گویند. اینکه تصور کنیم اردوغان قرار بود اجازه دهد بازنده همه پرسی شود، دور از ذهن می نماید. او حتی به ناظران بین المللی اجازه نداد بر روند همه پرسی نظارت کنند. در واقع او پیشاپیش می خواست که به هر قیمتی شده، برنده شود. در حال حاضر، ترکیه به یک کشور کاملا دو قطبی تبدیل شده است. جیمز جفری سفیر سابق آمریکا در ترکیه به من گفت: هم اکنون نیمی از مردم ترکیه اردوغان را دوست دارند و نیمی دیگر، از او متنفرند.

به نظر من، اسلامگرایی اردوغان یک ردگم کنی بیش نیست. او به دنبال قدرت گرفتن اسلام نیست، بلکه می خواهد خودش قدرت بگیرد. این، حداقل بعد از دومین دوره نخست وزیری او کاملا مشهود شد. در سال ۲۰۰۷، دولت او شروع به قلع و قمع دموکراسی خواهان سکولار و متحداتشان در ارتش کرد؛ ارتشیانی که به دیده شک به اردوغان و مقاصدش می نگریستند.

از آن زمان به بعد، اردوغان شروع کرد به کنار زدن تدریجی مخالفانش تا بدین ترتیب قدرتش را تثبیت کند. در سال ۲۰۱۳، نیروهای پلیس به امر او تظاهرات مسالمت جویانه مردم در پارک گزی را با خشونت سرکوب کردند، چند نفر را کشتند و صدها نفر را مجروح کردند. در جولای سال گذشته، او از کودتا استفاده کرد تا باقی مانده مخالفان را سرکوب کند.

مخالفان اردوغان سخنی را به او نسبت می دهند که معلوم نیست واقعا گفته او باشد، اما به شکل جالبی گویای طرز فکر و خط مشی سیاسی اوست: «دموکراسی مانند یک قطار است. وقتی به مقصد رسیدید، پیاده می شوید.» اکنون، در سال ۲۰۱۷، به نظر می رسد او بعد از ۱۵ سال نشستن بر قطار دموکراسی، در حال پیاده شدن و ترک این قطار است، و این یعنی پایان دموکراسی در ترکیه.