خسرو معتضد
ایشان از قول رئیس مجلس گفته مجلس قرار است هر هفته جلسه غیرعلنی داشته باشد تا از حالت شعاری بیرون بیاییم و مدعوین، نمایندگان مجلس و مسئولان دولتی بتوانند روان و راحت صحبت کنند.مقرر شده نشست‌های غیرعلنی مجلس بیشتر شود و مجلس هفته‌ای تنها یک روز جلسه علنی داشته باشد و یک روز از نشست‌های مجلس غیرعلنی باشد و در یک روز هم کمیسیون‌های تخصصی جلسه تشکیل دهند.
این نوع تصمیمات خلاف قانون اساسی جمهوری اسلامی و زیر پا گذاشتن سیره ۱۱۰ ساله پارلمانی در ایران است که مذاکرات مجلس باید علنی باشد و حتی پس از انقلاب اسلامی تصریح و تأکید شده باید از رادیو و حتی تلویزیون پخش شود تا مردم در جریان تصمیم‌گیری‌های مجلس قرار گیرند. بنابراین چون نمایندگان مجلس سمت وکالت از ملت دارند باید موکلان آنان در جریان تمام امور کشور قرار گیرند و دلیلی ندارد جلسات مجلس غیرعلنی باشد. دلایلی که آورده شده قانونی و قانع کننده نیست.اگر در جلسه علنی نمایندگان شعاری صحبت می‌کنند پس حضور رئیس یا نواب او در مجلس به چه دلیل است؟ رئیس یا اداره کننده جلسات می‌تواند به وکیل تذکر دهد شعاری صحبت نکند یا حتی میکروفن او را قطع کند.
نمی‌دانم چه خوابی برای مردم دیده‌اند که می‌خواهند تعداد جلسات علنی را به یک جلسه کاهش دهند.
مرحوم ناصرالدین شاه قاجار طی سه سفری که به فرنگستان کرد چه در انگلستان (او دو سفر به انگلستان کرد در ۱۲۹۰ ه.ق و ۱۳۰۶ ه.ق- در سال ۱۲۹۵ ه.ق او را به انگلستان راه ندادند) چه در فرانسه و چه در آلمان خیلی تحت تأثیر پارلمان و حضور اقلیت و اکثریت و رأی موافق و مخالف و توضیح دادن رؤسای دولت‌ها به مجلس‌ها قرار گرفت. وقتی به ایران بازگشت از میرزا علی خان امین الملک (او هنوز امین الدوله نشده بود) خواست اساسنامه و آیین نامه‌ای برای مجلس دارالشورای کبرای دولتی تهیه کند. او که فردی زبان دان و باسواد بود تعدادی از قوانین اساسی مجالس شورای ملی کشورهای اروپایی را از فرنگستان خواست و بالاخره بانوشتن متن اولیه و ترجمه متون خارجی اساسنامه و آیین نامه و مجلس دارالشورای کبرای دولتی تشکیل شد که تمام اعضای آن پسران شاه و درباریان و بلندپایگان دولت بودند. هفته‌ای یکی دو روز می‌نشستند مطالبی سرهم می‌کردند و فراشان سرظهر مجموعه‌های انواع چلوخورش و چلوکباب و سیرترشی و بادمجان ترشی و فسنجان و قرمه سبزی و قیمه بادمجان به جلسه که در یکی از اتاق‌های بزرگ کاخ گلستان برگزار می‌شد می‌آوردند و نمایندگان محترم و اغلب سالخورده غذای چرب و نرمی خورده و پس از صرف میوه و بستنی و فالوده در تابستان و در زمستان چای و مربا و سوهان و قطاب و پشمک در همان جلسه بالش‌های نرم و لطیفی آورده نمایندگان مجلس روی فرش دراز کشیده سر به آن بالش‌ها و متکاها می گذاشتند و خواب مفصلی می‌کردند و پس از دو ساعت به منازل خود می‌رفتند. این جلسات مجالس دارالشورای کبرای دولتی چند سالی دایر بود. رجال و حکام برکنار شده را محض سرگرمی به آن مجلس می‌فرستادند تا سرشماری داشته و حقوق و مواجبی دریافت کنند.
جلسات کم کم به هفته‌ای یک روز، سپس دو هفته، آنگاه هر ماه و سپس به هر سه ماه یک بار رسید و آخر سر هم تعطیل شد. می‌گویند محمدعلی شاه چند دهه بعد پس از به توپ بستن مجلس شورای ملی در تیرماه ۱۲۸۷ ه.ش، دوباره خواست این مجلس قلابی دارالشورای کبرای دولتی را راه اندازی کند که سر مردم گرم شود اما پخش نگرفت و قهرمان میرزا سالور عین السلطنه که مسئول و متصدی این مجلس و شیره مالیدن سر مردم بود چندی نپایید که بی فایده بودن این کار نمایشی را اعلام داشت و مجلس مزبور تعطیل شد.
جای تأسف است که امروز پس از ۱۱۰ سال دوباره این کمدی تکرار می‌شود و عده‌ای می‌خواهند مجلسی که نماینده مردم است، شکل تشریفاتی و استتار شده و امنیتی پیدا کند و آنچه در جلسات آن می‌گذرد از چشم و گوش صاحبان اصلی مملکت یعنی مجلس شورای اسلامی پنهان بماند براستی چرا؟
پس از انقلاب اسلامی امام راحل اصرار داشت و دایماً تاکید می فرمود: «مجلس در رأس امور است و میزان رأی ملت است»
عده‌ای بارها سعی کرده‌اند این مبنی را ناتحقق گردانند، مجالس را تشریفاتی و مجلس را به مجلس بشین و پاشو و تصویب شد تبدیل کنند.
از دوره ششم تا سیزدهم در زمان رضاشاه و از هجدهم تا بیست و چهارم در دوران پسرش سابقه داشته و حافظه تاریخی مردم آن گونه مجالس را به یاد می‌آورد. مجلس اول پس از انقلاب و مجالس بعدی مجالس نشأت گرفته از انقلاب اسلامی و خون شهدا بوده و برخلاف ادوار پیش از انقلاب، رأی مردم نمایندگان را به مجلس می‌فرستاد. بنابراین، فکر بسیار بدی اشاعه یافته است که مجلس جلسات غیرعلنی زیاد داشته باشد و هفته‌ای یک روز علنی باشد. مجلس نمی‌تواند جلسات خود را مگر در مواقع بسیار اضطراری به صورت محرمانه و غیرعلنی برگزار کند. مردم باید در جریان تمام امور مملکت باشند.
نطق های نمایندگان باید از رادیو و تلویزیون پخش شود و در روزنامه رسمی منعکس شود.
هیچ دلیلی ندارد نمایندگانی که هر ماه حدود ۱۹ تا ۲۰ میلیون تومان از بیت المال حقوق می‌گیرند و مزایای فوق العاده ای دریافت می‌کنند فقط هفته‌ای یک روز تشکیل جلسه علنی بدهند و در سایر مواقع از نظرها غایب باشد. اصلاً چرا باید نماینده‌ای غیبت کند؟
یکی از ایرادهایی که دنیا بر رژیم استبدادی عربستان سعودی می‌گیرد نداشتن نهادهایی چون دولت (نخست وزیری) و پارلمان در آن کشور «نپوتیسم، یعنی خانواده سالاری در رأس مملکت سعودی است. عربستان، نخست وزیر ندارد و شاه سعودی یکی از برادرانش را ولیعهد و پسرش را نایب ولیعهد می‌کند. از افتخارات نظام جمهوری اسلامی این است که ریاست جمهوری و نمایندگان مجلس آن از طریق انتخاب مستقیم مردم برگزیده می‌شوند. حالا چرا این مجلس باید هفته‌ای یک بار جلسه علنی داشته باشد؟
هزاران مشکل داخلی و صدها معضل خارجی در کشور وجود دارد اگر من رئیس مجلس شورای اسلامی بودم هفته‌ای سه روز جلسه علنی را به هفته‌ای شش روز افزایش می‌دادم که مشکلات حادی چون بیکاری، ازدواج جوانان، مسکن، گرانی ارزاق، وضعیت راه‌ها، وضعیت قاچاق، وضعیت تورم مورد بررسی قرار گیرد. سال‌ها پیش مرا به مجلس برای مراسم افتتاح تالار علنی مجلس شورای ملی سابق که در زمان ریاست آقای دکتر لاریجانی مرمت و نوسازی شد دعوت کردند. در تابلویی دیدم ساعات استفاده از میز بازی‌های ورزشی (فوتبال دستی) را نوشته‌اند.تعجب کردم مگر نمایندگان این قدر بیکارند که بعضی اوقات سرگرم فوتبال دستی می‌شوند! خدا کند اشتباه دیده باشم. در شوروی سابق پولیت بورو شورای عالی حزب بود و دولت با پارلمانی کاری نداشت. پارلمان سالی دو بار تشکیل می‌شد. نمی‌دانم در ایران هم کسانی به این فکر افتاده‌اند مجلس شورای اسلامی جنبه نمادین داشته باشد؟
نظر شما