به گزارش قدس آنلاین به نقل از مرکز خبر حوزه، آیت‌الله جوادی‌آملی در دیدار جمعی از اعضای همایش ملی اتحاد حقوقی جهان اسلام که در بنیاد بین‌المللی علوم وحیانی اسراء برگزار شد، بابیان اینکه «سرمایه قوی و غنی برای اتحاد، بیش از دیگران در اختیار حوزه‌های علمیه است» اظهار داشت: یک سرمایه بسیار قوی و غنی برای رسیدن به اتحاد بلکه رسیدن به وحدت در اختیار ماست که در حال حاضر در حوزه‌ها مهجور مانده است و آن توجه به جایگاه عقل است.

وی ادامه داد: حوزه‌های علمیه در حال حاضر به نقل وابسته است، درحالی‌ که آن نقلی که به عقل تکیه داشته باشد انسان را راضی می‌کند و به عمل وا می‌دارد.

مرجع تقلید شیعیان خاطرنشان کرد: اگر رهبری حوزه‌ها به دست عقل باشد و به جایگاه عقل توجه شود، خروجی حوزه قابل‌قبول برای همگان بوده و ایجاد اتحاد خواهد کرد.

وی تصریح کرد: در بخش‌های علمی یک سلسله اموری هستند که تنها مسئول درک و فهم هستند که از آن‌ها به عقل نظری یاد می‌شود و یک سلسله امور تنها مسئول کار و عمل هستند که به آن‌ها عقل عملی گفته می‌شود. این دو بخش باهمه وابستگی که باهم دارند اما در آن مراحل دقیق علمی از هم جدا می‌شوند. سرّ اینکه ما عالم بی‌عمل داریم معزول بودن همین عقل عملی است درحالی‌که عقل نظری در این شخص ممکن است بسیار فعال باشد.

استاد برجسته حوزه علمیه با اشاره به آیات قرآن کریم اظهار داشت: اتحاد با سفارش و موعظه به وجود نمی‌آید؛ گاهی خود خداوند برخی را به تفرقه دچار می‌کند، خداوند می‌فرماید این اختلاف که غده سرطانی است، عذاب الهی است؛ یعنی خداوند برای عذاب عده‌ای آن‌ها را به اختلاف دچار می‌کند، درنتیجه برای رسیدن به اتحاد لازم است ابتدا مشخص شود نوع اختلاف از چه سنخی است، آیا اختلاف در سلیقه است یا اختلاف در عقیده؟! اختلاف‌نظری است یا عذاب الهی؟! این مسئله خود یک همایش علمی می‌طلبد. اگر عقل آزاد باشد، کاملاً بین اختلاف زمینی و آن اختلافی که عذاب الهی است فرق می‌گذارد.

وی عنوان کرد: در طول تاریخ تشیع با اینکه گروه‌ها و فرقه‌های متعددی در تشیع وجود داشت و باوجود اختلافات نظری که این فرقه‌ها با یکدیگر داشتند هرگز باهم درگیر نشدند چون در اصل ولایت، مشترک بودند، این ولایت است که در میان شیعیان ایجاد وحدت کرده است.

آیت‌الله جوادی عاملی ابراز کرد: ابتدا باید مشخص شود، ما با چه علمی می‌توانیم جامعه را باهم متحد کنیم! چاره اتحاد میان مسلمانان تنها وحی و قرآن است، باید قرآن محور اتحاد مسلمان باشد، باید اصول ما وحیانی و عقلانی شود، همچنین به فطرت که زبان مشترک ماست تکیه کنیم ، به عقل که زبان مشترک ماست توجه کنیم و بیشتر به آن بپردازیم و بدانیم ما سرمایه لازم برای رسیدن به وحدت را در اختیارداریم.