به گزارش قدس آنلاین به نقل از ویژه نامه بیت المقدس؛ مقاومت یعنی چه؟ دایره جریان‌های مقاومت شامل چه گروه‌هایی شده و بر اساس این تعریف، کدام گروه‌ها را نمی‌توان داخل این دایره به حساب آورد؟ این پرسش‌ها تاکنون بارها به طور مستقیم و غیر مستقیم، از سوی جریانات مختلفی طرح و پاسخ‌های متعددی نیز به آن‌ها داده شده است.

بر مبنای بسیاری از این مباحث و تلاش‌ها برای دسته‌بندی، انشعاب‌های گاه سرنوشت‌سازی در داخل جریان تاریخی مقاومت شکل گرفته است، انشعاب‌ها و دسته‌بندی‌هایی که به طور معمول در صحنه عملی چندان مفید فایده نبوده است.

با نگاهی به چگونگی شکل‌گیری این جریان تاریخی و اصولا هر جریان صاحب اثر و اصیل دیگری در طول تاریخ، به نظر می‌آید در ابتدای راه، چندان مجالی برای این‌گونه بحث‌های تئوریک و نظری نبوده و صداقت در عمل و شفافیت هدف، عامل و انگیزه اصلی به حساب می‌آمده تا جریانات اصیل به راه افتاده و نقش تاریخی خود را به جا بیاورند.

اما علوم انسانی مدرن غربی که تا حد زیادی نحوه نگرش ما به واقعیت موجود را شکل داده و هر لحظه با استفاده از ابزارهای نرم و سخت خود، در تلاش برای افزایش این تاثیرگذاری است، همواره از ما خواسته تا به گونه دیگری، به تعامل با واقعیت و از جمله جریانات اصیل تاریخ همچون مقاومت بپردازیم.

ذهن غربی، ذهن دسته‌بندی‌هاست، از ما می‌خواهد به طور بی‌وقفه، واقعیت را قطعه قطعه کرده و در قالب‌های ذهنی که به خورد ما داده، قرار دهیم، حتی اگر واقعیت فربه‌تر از آن قالب‌ها باشد، به این ترتیب، ما ناخواسته، به طور مداوم دست به قالب‌بندی واقعیت (Categorise) بر اساس مقولاتی که از پیش به ما بخشیده‌اند زده و به طور ناباورانه‌ای از فهم حقیقی واقعیت پیرامون خود باز می‌مانیم.

این در حالی است که بر اساس مبانی معرفت اسلامی، برای فهم واقعیت، تنها باید به واقعیت رجوع کرد.

گردان‌های ابوعلی مصطفی (شاخه نظامی جبهه خلق برای آزادی فلسطین)، نامی است که امکان حذف آن از تاریخ مقاومت مردم فلسطین علیه صهیونیست‌ها وجود ندارد، همواره از پیشگامان ایستادگی نظامی علیه اسرائیل بوده و این در حالی است که به لحاظ مالی، کارنامه به مراتب پاک‌تری از بسیاری دیگر از گروه‌های نظامی حاضر در فلسطین دارد.

به این ترتیب، با نگاهی به صحنه عمل و به عبارت دیگر، با رجوع به واقعیت، بدون شک نام مقاومت برازنده این گردان‌ها و رزمندگان آن است.

اما در این جا، وقفه‌ای کوتاه در حوزه مقولات و دسته‌بندی‌های نظری رایج، ممکن است اختلافاتی را به وجود بیاورد.

گردان‌های ابوعلی مصطفی (که تا پیش از شهادت دبیر کل این جبهه به دست اسرائیل، با نام گردان‌های مقاومت مردمی شناخته می‌شد)، به لحاظ نظری، جنبشی چپ است که بر اساس مبانی مارکسیسم-لنینیسم گفتمان خود را علیه صهیونیست‌ها شکل داده است.

همین گزاره، ممکن است برای عده‌ای کافی باشد تا این گردان‌ها را از دایره گروه‌های مقاومت خارج کرده و جنبش آنان را حرکتی غیر اصیل بخوانند که در بهترین حالت، ممکن است همسویی‌هایی با اهداف مقاومت اسلامی داشته باشد.

بدون شک پاسخ به چنین رویکردی چندان ساده به نظر نمی‌رسد، همان‌طور که در طول تاریخ نیز هیچ‌گاه مقابله با چنین شبهاتی که اصل را نادیده گرفته و به طور ماهرانه‌ای به حواشی تمسک می‌ورزند، آسان نبوده است.

در چنین مقاطع تاریخی است که وجود منابع زنده معرفتی، آن هم در جایگاه تصمیم‌گیرنده، به مثابه نعمتی برای ملت‌های بیدار و سرنوشت مبارزات آنان علیه باطل به حساب می‌آید.

مقام معظم رهبری، در بخشی از بیاناتی که در افتتاحیه اجلاس حمایت از انتفاضه فلسطین در تهران داشتند، به ذکر نام برخی از گروه‌های مقاومت پرداخته واز نقش ارزشمند آنان درایستادگی علیه رژیم صهیونیستی تقدیر کردند؛ یکی ازآن گروه‌ها، گردان‌های ابوعلی مصطفی بودند.

شاخه نظامی جبهه خلق برای آزادی فلسطین، از سال 1999 به طور رسمی آغاز به کار کرده و در جریان انتفاضه اقصی ملت فلسطین، توفیقات مهمی را در کارنامه مبارزاتی خود به ثبت رساند.

در حالی که بسیاری دیگر از جریان‌های اسلامی و غیر اسلامی مقاومت فلسطین، دست کم برای سال‌ها با توافق اسلو، این اشتباه تاریخی فلسطینیان، کنار آمده و یا حتی به طور کامل آن را پذیرفته بودند، جبهه خلق برای آزادی فلسطین، هیچ‌گاه زیر بار پذیرش این توافق نرفته و همواره مخالف هرگونه رویکرد سازش‌کارانه‌ای با صهیونیست‌ها بوده‌است.

با وجود محدودیت‌های چشمگیر مالی که این جنبش نسبت به سایر گروه‌های مشابه خود در فلسطین دارد، همواره تهدیدی جدی برای امنیت صهیونیست‌ها، نه فقط در حوزه شهرک‌نشینان، بلکه مقامات بلند رتبه آنان نیز، به شمار رفته است.

شاید یکی از تاریخی‌ترین اقدامات این گردان‌ها، پاسخی بود که به ترور دبیرکل خود از سوی موساد دادند، به طوری‌که با گذشت تنها 40 روز از آن حادثه، در 17 اکتبر 2001، رحاوم زیفی، وزیر گردشگری دولت رژیم صهیونیستی را در هتلی در قلب تل آویو به هلاکت رساندند.

جالب آنکه این گردان‌ها، بعد از پاسخ متقابلی که به ترور دبیرکل خود، شهید ابوعلی مصطفی دادند، نه تنها از سوی اسرائیل، بلکه از سوی نیروهای امنیتی تشکیلات خودگردان با محوریت جنبش فتح نیز مورد باز خواست قرار گرفتند! امری که زمینه درگیری‌های داخلی این دو گروه را در مناطق متعددی در کرانه غربی طی سال‌های بعد، مهیا کرد.

با وجود اینکه گردان‌های ابوعلی مصطفی، در بسیاری از مقاطع تاریخی و مبارزات اصلی ملت فلسطین علیه رژیم صهیونیستی، از جمله انتفاضه اقصی و یا تجاوز ارتش اسرائیل به نوار غزه، جزو چند گروه اصلی بوده که نقش میدانی در توقف پیش‌روی و ضربه به منافع صهیونیست‌ها داشته، اما همواره در داخل و از سوی نیروهای امنیتی تشکیلات خودگردان نیز مورد آزاد و اذیت قرار گرفته است.

در حال حاضر، بخش عمده‌ای از نیروهای بدنه این سازمان، نه تنها در بند صهیونیست‌ها بلکه در زندان‌های تشکیلات خودگردان گرفتار هستند.

اگرچه احمد سعدات، دبیرکل فعلی این جبهه و جانشین شهید ابوعلی مصطفی، سال‌هاست که در زندان‌های اسرائیل در اسارت به سر می‌برد، اما نمی‌توان فراموش کرد که زمینه این دستگیری او را نیروهای تحت فرمان یاسر عرفات فراهم کردند، به طوری‌که او تا پیش از هجوم اسرائیل به منطقه سجن اریحا در کرانه غربی، توسط نیروهای امنیتی تشکلات خودگردان، به بهانه برهم زدن آتش‌بس‌های مقطعی آنان با اسرائیل بازداشت شده و تا مدت‌ها، زیر نظر آنان در زندان بود.

می‌توان در اولین مواجهه و با تکیه بر مارک‌ها و برچسب‌هایی که از غرب به عاریه گرفته‌ایم، اقدام به دسته‌بندی‌های همیشگی کرده و دایره مقاومت را بر اساس قالب‌های متعارف ذهنی خود تنظیم کنیم، یا برای درک واقعیت پیرامون خود، مستقیما به همان واقعیت و آثار عملی‌اش رجوع کنیم.

گردان‌های ابوعلی مصطفی و نحوه تعامل با این گروه و تمامی موارد مشابه آن، آزمونی تاریخی پیش روی ما و همه کسانی است که خواستار حرکت در مسیر مقاومت و حضور در جبهه حق هستند.

بدون شک با رجوع به واقعیت و آنچه در صحنه روی می‌دهد، گردان‌های ابوعلی مصطفی از مهم‌ترین جریان‌های حال حاضر در جریان مقاومت بوده که نامشان با ایستادگی تمام‌قد علیه صهیونیست‌ها در سخت‌ترین شرایط تاریخی پیوند خورده است./

انتهای پیام

سیاوش فلاح پور

ویژه نامه بیت المقدس دوشنبه هر هفته ضمیمه روزنامه قدس منتشر می شود.