۲ـ مرام عاشقی سخت است

موقعیت‌های گوناگون، آزمون آدم‌هایی است که رفتار محبوبشان را تقلید می‌کنند. امتحان‌های گوناگون آدمی سبب می‌شوند مقلدان محض، از «عاشقان» جدا شوند. مقلدان محض، با کوچک‌ترین دشواری یا احساس خطر، مرام محبوب را رها می‌کنند و همرنگ آدم‌های دیگر می‌شوند... اما عاشقان، در سختی‌ها نیزبر شباهت به محبوب می‌مانند.

۳ـ پیوند آینده به گذشته

وقتی آدم‌ها شناخت درستی از محبوب نداشته باشند، در سختی‌ها تغییر مرام می‌دهند. بزرگان گفته‌اند شناخت «مُحِب» از «محبوب»، دانستن زندگی‌نامه او نیست... شناخت، هنگامی کامل می‌شود که استدلال‌های پنهان در کلام... و موضع‌گیری‌های رفتاری پیشین محبوب را دانسته باشیم... و براساس آن در موقعیت‌های تازه تصمیم‌گیری کنیم.

۴ـ اگر دنیا بگذارد

لبه پیوند ما با مفهوم‌های متعالی عالَم، متفاوت است. گاهی از «تربیت پدر و مادر» آغاز می‌شود ... گاهی پیشامدهای معنوی «مدرسه» و گاهی حضور در «هیئت‌های مذهبی» سبب ایجاد انگیزه معنوی در ما می‌شوند... بزرگان گفته‌اند که ریشه مهر ما به مفهوم‌های متعالی، در «فطرت» ما گذاشته شده است... و کافی است زمینه‌های رشد بهترش را فراهم کنیم... یعنی اگر دنیا مانعی در راهش نگذارد، ساقه نیاز معنوی انسان به سوی نور، بالا خواهد رفت.

۵ـ انتخاب‌های دشوار ما

آشنایی آدم‌ها با مفهوم‌های متعالی معنوی، دردسرهایی نیز دارد. اشتباه در انتخاب مسیر یا اشتباه در برگزیدن «راهنما»، می‌توانند مسیر آدم‌ها را برای همیشه از رسیدن به «مقصد معنا» دور کند. انبوه فرقه‌های بی‌ریشه قومی، مذهبی و عرفانی‌ای که در مسیر آدم‌ها می‌نشینند، می‌تواند ذهن آدم‌ها را از انتخاب درست منحرف کنند.

‌۶ـ یک مسیر یک‌سویی

آغاز آشنایی ما با «اهل بیت(ع)»، از موقعیت‌های گوناگونی مانند «زیارت، شِفا، سوگواری‌های آیینی و...» است. موقعیت‌های شیرینِ ارادی یا تصادفی... موقعیت‌هایی که نقش ما در ایجادشان اندک یا هیچ است. همه التفات، از سوی «اهل بیت(ع)» شده است و ما ـ در مؤثرترین حال ـ خود را به نسیم مهرشان سپرده‌ایم و لذت معنوی ارتباط با آنان را احساس و زندگی‌مان را بهتر کرده‌ایم. چنین ارتباط آسانی، در ما این دریافت را ایجاد کرده که «اصل دوست‌داشتن، آسان است». بزرگان گفته‌اند که دوست‌داشتن، وظیفه‌ها و دشواری‌های فراوانی دارد.

 ۷ .ایستادگان مهربان

مدام عطا کرده‌اند و مدام جفا کرده‌ایم. ما با مجموعه‌ای از دانسته‌های محدود از اهل بیت(ع)، روش‌هایی را از میان روش‌های آنان برگزیده‌و تقلید محض کرده‌ایم. بزرگان گفته‌اند که مقلدان محض، در پیچ حادثه‌های تازه روزگار و دشواری‌ِ‌های زندگی، زودتر از دیگران، مرام اهل بیت(ع) را رها می‌کنند. بزرگان سفارش کرده‌اند که در میان روزگار مهرورزی، خدا و اهل بیت(ع) را «کامل» و «دقیق» بشناسیم و آماده باشیم که در پیچ و خم روزگار، تغییر نکنیم و مرام آنان رها نشود.

‌۸ـ صف‌ها جدا می‌شوند

شباهت به اهل بیت(ع)، در زندگی ما آدم‌ها، محدود به مجموعه‌ای از خلوت‌های نیایش و خیرخواهی و نیکوکاری‌های رایج آنان نیست. وقتی دعای شباهت به اهل بیت(ع)، رسم مدام آدم‌ها شود، طبیعی است که رنج‌های اهل بیت(ع) نیز شبیه‌سازی خواهند شد. صبوری در رنج‌ها پاداش خواهد داشت... و «بذل» و بخشش خوشی‌ها و نعمت‌های رسیده نیز سبب افزونی ارتباط خواهد شد... دعا برای شباهت زندگی و مرگ آدم‌ها به اهل بیت(ع)، دعا برای دیده‌شدن در صف آنان از نگاه الهی است... و رسیدن به شباهتی است که کمترین فایده آن، اصلاح زندگی دنیا و آخِرت ما و داشتن پناهی همیشگی است... برای عاشقان، شباهت، در خوش و ناخوش رخ خواهد داد تا صف عاشقان حقیقی از مقلدان محض، جدا شود. / دریافت، تلخیص و بازنویسی‌از کتاب شریف «مَفاتیح‌الجَنان»، چاپ اول (بی‌تاریخ) از شرکت «اسوه». صفحه ۷۶۴. «از زیارتنامه مشهور امام‌حسین(ع) در روز عاشورا» : ـ (اللّهُمَّ‌اجْعَلْ مَحیایَ مَحیا مُحمَّدٍ و آل مُحمَّد و مَماتی مَماتَ محمدِ و آل محمد!) خدای من!... زندگانی و مرگم مشابه محمد(ص) و آل محمد(ع) شود.