بازی‌های رایانه‌ای بازهم قربانی گرفتند
پلیس جده به‌تازگی اطلاعیه‌ای از خودکشی نوجوان ۱۳ساله سعودی منتشر کرد که در منزل پدری‌اش خود را با طناب به دار آویخته است. پدر و مادر این پسر پس از خودکشی، به هیچ‌چیز مشکوکی برخورد نکردند و تنها به یک بازی اینترنتی که روی گوشی فرزندشان نصب شده بود مشکوک شدند که نهنگ آبی نام داشت. بازی نهنگ آبی، یکی از بازی‌های اینترنتی است که سرشار از چالش‌های فراوان و فیلم‌های ترسناک است و جوانان را به از بین بردن خود و خودکشی تشویق می‌کند. سال گذشته در کشور خودمان هم شاهد مشابه این اتفاق بودیم.
رئیس پلیس آگاهی استان اصفهان سال گذشته از خودکشی یک نوجوان ۱۱ساله به‌خاطر القائات بازی‌های رایانه‌ای خبر داد و اعلام کرد: «نقش شبکه‌های اجتماعی در مباحث جنایی مشهود است و ۵۳ درصد موارد فرار از منزل به‌دلیل القائات فضای مجازی صورت می‌گیرد.»
البته این‌ها تنها قربانیان بازی‌های رایانه‌ای نبودند، بلکه از زمان ساخت بازی‌های رایانه‌ای تابه‌حال این بازی‌ها در سراسر دنیا قربانیان زیادی داشته‌اند.
بازی‌هایی که شیطانی هستند
بازی‌های رایانه‌ای با این‌که از پرطرفدارترین سرگرمی‌ها در دنیا هستند، گاه دردسرهایی هم برای مخاطبان و مشتاقان خود درست کرده‌اند؛ دردسرهایی که گاه از حد یک وقت‌گذرانی ساده گذشته و تا مرز بیماری‌های جسمی و روانی هم پیش رفته و حتی گاه منجر به مرگ آن‌ها شده است. قسمت وحشتناک ماجرا این است که گاه این اتفاقات تلخ و ناخوشایند در مورد بعضی بازی‌ها به‌شکل گسترده‌تری اتفاق افتاده، آن‌قدرکه به‌عنوان موارد استثنایی و عجیب و غریب در تاریخچه بازی‌های رایانه‌ای ثبت شده است.
به‌عنوان مثال در سال ۱۹۹۶، برای اولین‌بار بازی‌ای در ژاپن منتشر شد که باعث خودکشیِ بسیاری از کودکان و نوجوانانِ بین ۷ تا ۱۲سال شد. بیشتر نوجوان‌ها خود را از یک مکان مرتفع پرت کردند، اما موارد عجیبی هم مانند حلق‌آویز کردن مشاهده شد. در این بین، کودکانی هم بودند که از حوادث نجات یافتند. در آن‌زمان شایعه شد که این بازی شیطانی است، اما بعدها مشخص شد که این بازی باعث ایجاد احساس پرخاشگری می‌شده است. حتی اگر توی ماجرای فوق، یک‌کلاغ چهل‌کلاغ شده باشد، بازهم نمی‌توان از کنار تأثیرات مخرب بازی‌های رایانه‌ای به‌سادگی گذشت.
مفید یا مخرب و خطرناک
این موارد تنها نمونه‌های کوچکی از دنیای عجیب و غریب بازی‌های رایانه‌ای است. در حال‌حاضر در سراسر دنیا تعداد بی‌شماری بازی رایانه‌ای کوچک و بزرگ منتشر می‌شود؛ بازی‌هایی که دیگر نمی‌توان به‌عنوان یک سرگرمی بی‌ضرر به آن‌ها نگاه کرد و بیشتر به‌شکل یک ویروس مخرب و خطرناک درآمده‌اند. هرچند هستند کارشناسانی که هنوز از بازی‌های رایانه‌ای دفاع کرده و روی تأثیرات مثبت این بازی‌ها مانند پرورش استعدادها، ایجاد خلاقیت، پرورش تمرکز و دقت، افزایش بهره هوشی، تقویت ذوق هنری، آموزش مفاهیم پیچیده و انتقال فرهنگ تأکید دارند. اما شنیدن خبرهایی مانند چالش خودکشی نوجوانان یا درگیری‌های عصبی کودکان، روی این نتایج مثبت سنگینی کرده و باعث می‌شود از خودمان بپرسیم که آیا این بازی‌های رایانه‌ای، واقعاً سرگرمی‌های مفیدی هستند؟ یا به‌اندازه مواد مخدر و سایر روان‌گردان‌ها مخرب و خطرناک‌اند؟!
کدام موارد خطرناک‌ترند؟
یکی از ویژگی‌های بازی‌های رایانه‌ای، حالت جنگی بیشتر آن‌هاست. حتماً خود شما هم تجربه جنگ با نیروهای دشمن را برای رسیدن به مرحله بعد داشته‌اید. به‌گفته کارشناسان، تکرار این مسئله باعث می‌شود که ما پرخاشگر شده و به‌طور ناخودآگاه یاد بگیریم که خواسته‌هایمان را با زور و تهاجم به‌دست آوریم.
دومین تأثیر خطرناک این بازی‌ها، تقویت حس انزواطلبی در نوجوانان است. نوجوانانی را تصور کنید که در ۲۴ساعت شبانه‌روز، گاه تا ۱۵ساعت سرگرم بازی‌های رایانه‌ای‌اند. این موضوع باعث می‌شود که آن‌ها منزوی شده و کم‌کم در برقراری ارتباط اجتماعی درست با دیگران ناتوان بشوند. تازه این اول ماجراست، چون انزواطلبی به‌گفته کارشناسان، خودش زمینه‌ساز ناهنجاری‌های دیگر است.
نظر شما