به گزارش قدس آنلاین، نسرین سلطانخواه - نخستین فارغالتحصیل دکترای ریاضی دانشگاه صنعتی شریف و استاد دانشکده علوم ریاضی دانشگاه الزهرا در یاداشتی نوشت: مریم میرزاخانی را طی سالهای ۷۴ تا ۷۸ گاهای در دفتر کار آقای دکتر محمودیان در دانشکده ریاضی دانشگاه صنعتی شریف میدیدم. این دانشجوی دوره کارشناسی را با خصوصیاتی مانند محجوب بودن، ادب، کمی خجالتی اما باهوش و با پشتکار میشناختم که برای انجام یک کار تحقیقاتی مشترک در مورد تجزیه گرافهای کامل به دورها با آقای دکتر محمودیان کار میکردند و نتایج بدست آمده در آن تحقیق نیز در مقالهای به چاپ رسید که البته کمتر دانشجوی ریاضی دوره کارشناسی، علاقمند و دارای توان علمی لازم برای انجام کار تحقیقاتی است.
او در مدرسه تیزهوشان برای بیشتر دانستن پرورده شد. آنطور که خود میگوید مدرسه و مدیر مدرسه به طرز قابل توجهی بر زندگیاش اثر داشته است.
آموزشهایی در باشگاه دانشپژوهان جوان که امکان حضور او در المپیادهای جهانی ریاضی را فراهم کرد و این باور را در او ایجاد کرد که میتواند زیبایی ریاضی را ببیند و درک کند. اینها همگی شروع عمر حرفه ای میرزاخانی در کسوت یک ریاضیدان بود، عمری کوتاه ولی پُربرکت و پُرتوشه از کسب افتخارات ارزشمند علمی از جمله جایزه فیلدز.
اگرچه این ستاره پرفروغ در عالم ریاضی ظاهراً به خاموشی گرایید که این خسارتی سنگین برای علم و عالم است. لیکن آثار وجودی او مانند دیگر انسانهای بزرگ، پس از پایان حیات مادی همچنان پرفروغ تر ادامه خواهد داشت.
او برای ادای دین خود به بشریت این راه را برگزید و مصداق این کلام شیح سعدی شد که:
سعدیا مرد نکونام نمیرد هرگز مرده آن است که نامش به نکویی نبرند
خاستگاه اولیه شناسایی، رشد و شکوفایی استعداد نهفته مریم میرزاخانی و بروز و ظهور استعداد او در مدرسه فرزانگان، مدرسهای از مدارس سازمان پرورش استعدادهای درخشان و سپس باشگاه دانشپژوهان جوان بود. اما این روزها متاسفانه حال این دو نهاد خیلی خوب نیست. به ویژه باشگاه دانشپژوهان جوان که به دلیل تقلیل جایگاه ساختاری آن با مشکلات مدیریتی، اداری، اجرایی و مالی دست به گریبان است.
بر مسئولان ذی ربط و به ویژه شورای عالی انقلاب فرهنگی فرض است که بررسی وضعیت باشگاه و رفع مسائل آن را در دستور کار خود قرار دهند. باشد که این خود نشانهای از پاسداشت مقام علمی مریمی که رفت و ایجاد فرصت برای مریمهایی که هستند، باشد.
نظر شما