به گزارش قدس آنلاین، انصراف علی کریمی از شغلی که به ناگاه به او رسید از دوشنبه گذشته کلید خورد. زمانی که او خسته از وعده ها و قول های بی سرانجام دیگر در تمرینات این تیم باشگاهی پرماجرا حضور پیدا نکرد و تنها یکبار به تلفن ها پاسخ داد، زمانی که با عصبانیت در پاسخ به فرد تماس گیرنده از شرایط زیرصفر تیمی گفت که قرار بود افتخارات او در دوران بازیگری را به چالش بکشد.

علی کریمی سه هفته پیش تر در پی تماس یکی از داوطلبین خرید باشگاه نفت به پیشنهاد سرمربیگری پاسخ مثبت داده بود. تصمیمی که البته چندان هم عاقلانه نبود اما شاید در آن روزها کریمی تصور می کرد با زمانی که در اختیار دارد می تواند تیمی را متناسب با شرایط ابتدای لیگ جمع و جور کند و سپس در روزهای تعطیلی لیگ شرایط فنی تیم را نیز بهبود ببخشد. این نقشه ای بود که او مطابق آن پیش رفت اگرچه برخی انتخاب ها و تصیماتش همچنان عجیب بود و هوادارانش را نگران می کرد. کریمی در فهرست بازیکنان انتخاب های متوسطی انجام داد و شاید می توانست تیم بهتری را برای نفت تدارک ببیند با این حال یک گروه گوش به فرمان و یکدست چیزی بود که او بعد از حدود 15 جلسه تمرینی برای بازی سوپرجام آماده کرده بود.

با این حال، شایعات و اخبار و بحث مذاکره نفتی ها با مربیان دیگر و همین طور ادامه بلاتکلیفی مالکیتی، بی پولی مطلق و اتفاقاتی مثل ثبت قرارداد در کنار زمین تمرین کریمی را به سمتی برد که قید سرمربیگری را بزند و این اتفاق را به تعویق بیاندازد؛ انصراف مبارکی که حداقل این نتیجه را در پی خواهد داشت که علی کریمی مربی، خاطرات خوب دوران بازیگری خود را تحت تاثیر قرار ندهد.

کریمی که حالا میل خود به سرمربیگری را نشان داده ممکن است با اتفاقاتی دوباره به تیم نفت برگردد اما کاش این میل وافر او را به جایی ببرد که همه مربیان بزرگ و کاربلد از آنجا آغاز می کنند. جایی که به ستاره ها، هرچند بزرگ می فهمانند دنیای مربیگری چه تفاوت عمده ای با روزهای بازیگری دارد. کریمی که در دوران فوتبال با غریزه و شعور استثنایی فوتبالش نامش را جاودانه کرده فعلا با یک فرار به موقع از مهلکه گریخته؛ که امیدواریم این تصمیم موقتی و خلق الساعه نباشد.