به گزارش قدس آنلاین،  سعید تشکری با بیان اینکه نویسنده باید به دنبال این باشد که آیا در تاریخ داستان قابل کشفی هست، گفت: نویسنده باید کاشف باشد و قبل و بعد هر اتفاق تاریخی را در داستانش تعریف کند. این نویسنده در سلسله‌نشست‌های تخصصی ادبی «شمس» که در تالار ادبیات کتابخانه مرکزی آستان قدس رضوی برای نقد کتاب «بار باران» برگزار شد، افزود: نویسنده به عنوان خالق اثر می‌تواند از یک خبر کوتاه یا رویداد تاریخی، یک قصه بسازد و آن را بسط دهد.  

او با بیان اینکه منظور از بازنویسی، اقتباس و بازآفرینی را در آثار تاریخی نمی‌فهمم، اظهار داشت: بازآفرینی به چه معناست؟ یعنی نویسنده آن اثر را جور دیگری نوشته است؟ نویسنده باید در اثرش به شهود و باور برسد.  

نویسنده «بار باران» گفت: من منتهی‌الآمال را بیش از ۵۰ بار خوانده‌ام. شیخ عباس قمی در این کتاب، قصه می گوید. او خرده‌قصه‌ها را جمع می‌کند و قصه می‌گوید. این قصه نتیجه شهود و باور اوست.  

تشکری خاطرنشان کرد: در فضای سنگین کتاب، نوشتن آثار فاخر دینی و شهودی کار بسیار دشواری است اما اگر کتاب خوبی نوشته شود، مخاطب آن را می‌خواند. مردم زمانی کتاب می‌خوانند که بین نویسنده و خواننده پل ارتباطی ایجاد شده باشد.  

نویسنده رمان دینی «ولادت» توضیح داد: در آثار من، مشهد فقط جغرافیا نیست بلکه جایگاه شهودی دارد. در واقع این آثار تحت تأثیر یک جاذبه قدسی نوشته شده است وگرنه سعید تشکری کیست.  

او با اشاره به پیشینه ادبیات مکتوب ما و نیز قدمت طولانی ادبیات شفاهی، گفت: تا زمانی که ادبیات شفاهی مکتوب نشود، این مشکل وجود دارد که نباید به ساحت برخی وقایع یا شخصیت‌های تاریخی و دینی نزدیک شد.  

به باور تشکری، امروز ادبیات شهودی به جای رسیده که کار برای نوشتن در حوزه ادبیات دینی باز شده است. افرادی زحمت کشیدند و در برابر عقلانیتِ صِرف در ادبیات سینه سپر کردند اما گروهی فقط به دنبال این هستند که اثبات کنند اثر فلان نویسنده مستند نیست، خب این اثر داستان است. این گروه تلاش می‌کنند که مخاطب را ترسو تربیت کنند.  

وی با بیان اینکه زندگی سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی شخصیتی همچون امام رضا(ع) آن‌قدر گسترده و وسیع است که در همه این زمینه‌ها می‌توان نوشت، تأکید کرد: نویسنده باید از دل تاریخ قصه دربیاورد و افرادی را به قصه‌اش اضافه کند؛ حتی اگر آن افراد ساختة تخیلش باشند.  

به گفته تشکری، عده‌ای از نویسندگان دچار عدم شجاعت شده‌اند چون برخی پتک تاریخ را بر سر آثارشان می‌کوبند در حالی که نویسنده باید شجاع باشد.