به گزارش قدس آنلاین، کیمیا علیزاده برنده مدال برنز تکواندو المپیک ۲۰۱۶ برزیل که پیگیر کارهای بیمه درمانی خود است، اظهار کرد: مدتی است استراحت می‌کنم و تمرین نمی‌کنم. اول باید دنبال آسیب‌هایم برم و آن‌ها را درمان کنم بعد به تمرینات برمی‌گردم. الان تمرینات بدنسازی انجام می‌دهم ولی نه پرفشار، در حدی که بعد از جراحی زودتر برگردم.

قهرمان تکواندو ایران ادامه داد: بعد از این‌که از بیمارستان مرخص شدم خواستم مدتی از ورزش دور شوم تا هم ذهنم و هم بدنم استراحت کند. تصمیم دارم به کلاس نقاشی بروم. قبلاً یک دوره سیاه قلم رفتم اینبار می‌خواهم کاریکاتور یاد بگیرم.

دارنده مدال نقره مسابقات جهانی ۲۰۱۷ کره جنوبی درباره بازگشت دوباره خود به تکواندو بیان داشت: وقتی به باشگاه می‌روم دلم می‌خواهد تمرین کنم. تکواندو با من آمیخته شده است ولی دوست ندارم خیلی عجله کنم که دوباره اذیت بشوم. می‌خواهم آمادگی کامل داشته باشم و برگردم.

کیمیای تکواندو ایران، اضافه کرد: با استادم صحبت و برنامه‌ریزی کردیم که برای مسابقات آسیایی ۲۰۱۸ اندونزی خودم را برسانم و بعد برای المپیک آماده شوم البته باید طول درمانم کامل بشود و بعد برگردم.

او درمورد واکنش‌های مردم در طول مدت بیماری‌اش نیز ، گفت: از این که می‌دیدم همه مردم نگرانم بودند و برایم دعا می‌کردند خیلی خوشحال شدم. می‌دانستم که در مرکز توجه هستم و هرکارم می‌تواند بازخوردی داشته باشد و می‌توانم با هر مدالم توانایی زنان ورزشکار را ثابت کنم. ورزش زنان ما نسبت به قبل خیلی پیشرفت کرده و نمودار صعودی را طی می‌کند. دختران ما به تلنگر احتیاج داشتند تا به آن‌ها ثابت شود چیزی کم ندارند. چون قبلاً خیلی‌ها برای مدال به المپیک رفتند اما نتوانستند. این در ناخودآگاه آن‌ها بود که در مسابقات بزرگ مثل المپیک نمی‌توانند مدال بگیرند و دور از ذهن بود. خداراشکر مدال من تا حدی ذهن‌ها را تغییر داد.

کیمیا با تأکید براین‌که بعد از المپیک دیدگاه خانواده‌ها نسبت به ورزش بانوان تغییر کرد، توضیح داد: خیلی‌ها به تکواندو رو آوردند و حتی در باشگاهی که من تمرین می‌کنم خیلی‌ها ثبت‌نام کردند. الان همه کوچکترین کاری که من در تمرینات انجام می‌دهم را تقلید می‌کنند این هم خوب است هم بد. چون ممکن است کار اشتباهی انجام دهم به هرحال هیچ کس کامل نیست ولی از این جهت که شاید بتوانم به کسی کمک کنم خوب است. امیدوارم حضورم و حرفم باعث شود تا چند سال دیگر زنان ایرانی قهرمان زیادی در المپیک داشته باشیم. یکی از آرزوهای من این است که بتوانم به کسانی که تکواندو را شروع کرده‌اند کمک کنم و روزی آن‌ها را روی سکوی المپیک ببینم.