به گزارش خبرنگار قدس آنلاین، در بهمن ماه ۱۳۹۵ گزارشی را در سایت های خبری منتشر کرده تا شاید نیکوکاری برای درمان کودکی از خانواده محرومی در دیشموک، وی را مساعدت کند.

یا چه بسا مسئولانی دست به تلاش زده و گوشه ای از رنج مشکلات این خانواده نیازمند را کاهش دهد.

اینجا و در شهرستان کهگیلویه کودکی ۱۱ساله در خانواده ای فقیر با پدری کارگر و مادری خانه دار زندگی می کند.

خانواده ای بسیار ساده زیست اما در صفا و صمیمت، با امید به آینده تا شاید روزی فرا برسد و پزشکان خبری از احتمال پیوند مثانه را به آنها بدهند.

کودکی که خانواده وی و خود او راضی به رسانه ای شدن این موضوع نشده و نیستند، علی ایحال بدون ذکر نام و نمایش عکس صورت و ذکر جزئیات خانواده، رضایت انتشار این گزارش را از پدر وی گرفتیم.

کودکی با هویت ش.الف  و هم کنون تقریبا ۱۳ساله و در حال تحصیل بوده که در کودکی و در حدود سال۸۶ در سانحه‌ای دچار مشکل شده و از آن زمان تاکنون دچار قطع مثانه شده و ادرار خود را با شیلنگ مخصوص و با استفاده از ژله‌ی روان کننده، استخراج می کند.

این کودک در گفتگو با خبرنگار با بیان اینکه، بیش از۱۰سال است که با این درد بی درمان دست و پنجه نرم می کند، گفت: هر روز برای دفع ادرار باید به وسیله شیلنگ های مخصوص و بطری، اقدام به خالی کردن ادرار خویش کنم.

وی با اشاره به اینکه، به هیچ  وجه احساس اینکه موقع دفع ادرارَم است یا نه، نمی کنم، اضافه کرد: حتی اگر چند روز از این راه ادرار خود را استخراج نکنم، دردی را در مثانه متوجه نمی شوم.

این کودک ۱۳ ساله گفت: قبل از اینکه به مدرسه بروم، یک بار مثانه ام را خالی می کنم و تا وقتی که به خانه برنگردم در مدرسه امکان این کار برایم وجود ندارد.

سخت ترین لحظه گفتگوی این کودک با خبرنگار زمانی بود که از وی پرسیده شد؛ چرا تا کنون درمان نشده‌اید و این کودک پاسخ داد؛ پدرم کارگر است و پول نداریم.

کودک در ادامه مصاحبه با بغضی که در گلوی خویش داشت به ما گفت: باید تا آخر عمر همین طوری باشم.

در حین مصاحبه ؛ کودک به همراه پدر، مادر و حتی برادر بزرگترش گریه و زاری راه انداختند.

پدر این کودک در مصاحبه با خبرنگار اذعان کرد: با هر زحمتی که شد، از پول سودی و قرض گرفتن از مردم تا دست به دامان برخی ریش‌سفیدان و..... و از یارانه گرفته تا پول کارگری را خرج کرده ام به امید اینکه پسرم خوب شود، ولی هنوز نتیجه ای نگرفتم.

وی گفت: پسرم به دلیل اینکه موقع وصل کردن شیلنگ مخصوص برای خالی کردن مثانه دردی شدید را تحمل می کند، هنگامی که به مدرسه می رود دیگر بر نمی گردد تا دنبال او برویم پیدایش کنیم و او را مجبور به این کار کنیم، چرا اگر این کار را نکند ادرار به کلیه برگشته و شاید باعث نابودی کلیه های او شود.

پدر این کودک بیان کرد: هزینه های هنگفت ایاب و ذهاب و عمل های ماهانه فرزندم جهت ضدعفونی و دیگر کارهای پزشکی ، کمرم را شکسته است.

وی گفت: شیلنگ های مخصوص مورد نیاز برای فرزندم را باید خارج از استان تهیه کنم که کار را دشوارتر کرده است.

پدر کودک تصریح کرد: در ۲۴ساعت۵شیلنگ البته با ژله‌ی مخصوص  نیاز داشته ولی هم اکنون به دلیل ضعف قوه مالی و درماندگی از تهیه این موارد مذکور، بعضاً امکان تهیه آنها را ندارم.

 بعد از انشتار این خبر در رسانه ها، عدل هاشمی پور نماینده مردم شهرستان های کهگیلویه، بهمئی، چرام و لنده در مجلس شورای اسلامی در مصاحبه با خبرنگار از پیگیری برای وضعیت این کودک خبر داد و وعده مساعدت مالی را داده بود.

با گذشت قریب یکسال همچنان وعده نماینده مردم در مجلس محقق نشد و این دانش آموز از خانواده محروم دیشموکی همچنان چشم انتظار تحقق وعده عدل هاشمی پور و البته مساعدت خیران است.