به گزارش قدس آنلاین به نقل از هفته نامه بیت المقدس؛ شانزدهم تا هیجدهم سپتامبر ۱۹۸۲ سالروز یکی از بزرگترین جنایتهای رژیم صهیونیستی علیه فلسطینیان است. اردوگاههای فلسطینی صبرا و شتیلا در لبنان در این تاریخ شاهد جنایات هولناکی بود که صفحات تاریخ تا ابد آن‌را فراموش نخواهد کرد. صبرا و شتیلا خط سرخی برای صفحه تاریخ شده که مسیر جریانهای غربگرای منطقه را از مسیر جبهه حقطلبان جدا ساخته است.
صبرا و شتیلا دو اردوگاه آوارگان فلسطینی در لبنان محسوب میشوند. لبنان دوازده اردوگاه فلسطینی را در خاک خود جای داده است. این دو بعد از اشغال فلسطین در سال ۱۹۴۸ از جمله اردوگاههایی بودند که فلسطینیها در آن پناه گرفتند.
این دو اردوگاه روزهای ۱۶ تا ۱۸ سپتامبر ۱۹۸۲ (۲۶ تا ۲۸ شهریور ۱۳۶۱) به مدت سه روز پیاپی جنایت صهیونیستها را به چشم خود دید. شهادت ۳۵۰۰ تا ۵۰۰۰ نفر از ساکنان این اردوگاهها به دنبال کشتار وحشیانه صهیونیستها برآورد شده است. این قتل‌عام به فرماندهی آریل شارون وزیر جنگ وقت رژیم صهیونیستی و مزدوران او در لبنان انجام گرفت. نیروهای فالانژ لبنانی به رهبری سمیر جعجع و ایلی حبیقه نیروهای مزدور صهیونیستی در لبنان را تشکیل میدادند.
جنایت صهیونیستها با همکاری نیروهای فالانژ لبنانی در اردوگاههای فلسطینی صبرا و شتیلا در حالی انجام میگرفت که هیچ منبع خبری مستقل در این منطقه حضور نداشت. این توطئه برنامه‌ریزی‌شده تلاش داشت تا ابعاد این جنایت مبهم باقی بماند.
در حالی سی و پنجمین سالروز این جنایت میگذرد که برخی از ابعاد این جنایت صهیونیستها و نیروهای مزدور آنها در لبنان همچنان در ابهام است.
اردوگاههای صبرا و شتیلا مأمن فلسطینیانی بود که بعد از آغاز اشغال فلسطین به لبنان پناه برده بودند. ساکنان مـنطقه «الجـلیل» در شمال فلسطین اشغالی بیشتر آوارگان فلسطینی این اردوگاهها را تشکیل میداد.
نیروهای رژیم صهیونیستی به فرماندهی شخص «آریل شارون» در خردادماه ۱۳۶۱ با عبور از مرزهای لبنان به مرکز بیروت رسیده بود. تجاوز صهیونیستها به لبنان باعث شده بود که بیروت به‌طور کامل زیر چکمه نظامیان صهیونیست قرار گیرد. لبنان در زمان تجاوز رژیم صهیونیستی درگیر جنگهای داخلی بود؛ لذا صهیونیستها با استفاده از این فرصت معاهدهای را بر لبنانیها تحمیل کردند. رژیم صهیونیستی ادعا داشت که این توافق به عنوان یک معاهده صلح است. شارون با فریب دادن لبنانیها اعلام کرده بود که اشغال بیروت برای بیرون ساختن گروههای فلسطینی از این کشور انجام گرفت. صهیونیستها ادعا کرده بودند که گروههای فلسطینی منبع تشنج در لبنان هستند. همچنین شارون نابودی ساختار سازمان آزادی‌بخش فـلسطین در لبـنان را دلیل دیگر تجاوز رژیم صهیونیستی اعلام کرده بود.
یاسر عرفات، رئیس سازمان آزادی‌بخش فـلسطین به دنبال تجاوز رژیم صهیونیستی و فشارهای آمریکا ناچار شد به تونس برود. گرچه عرفات به تونس رفت؛ اما صهیونیستها به وعدههای خود پایبند نماندند و به محاصره نظامی بیروت ادامه دادند. رژیم صهیونیستی با نفوذ به گروههای مزدور خود در لبنان بشیر جمیل را به ریاست جمهوری این کشور رساند؛ اما انفجار بمبی پایان‌بخش حکومت سه‌هفته‌ای وی بود. بشیر جمیل در این انفجار به همراه هجده نفر از اعضای حـزب کـتائب کشته شد. این ماجرا خاتمه بخش تجاوز صهیونیستها به لبنان نبود، بلکه جنایت فجیع آنها به دنبال این حوادث رخ داد.
رژیم صهیونیستی که به دنبال انتقام از گروههای فلسطینی بود، فرصت حضور نظامیان خود در بیروت را مناسب دید و قتل‌عام عصر روز ۲۵ شهریور در دو اردوگاه صـبرا و شـتیلا را آغاز کرد. یورش نظامیان صهیونیستی و مزدوران لبنانی آنها به این دو اردوگاه جنایتی وحشیانه را رقم زد. آنها ساکنان این اردوگاهها را به رگبار بستند. شارون که پس‌ازاین جنایت به «قصاب صبرا و شتیلا» موسوم شد، قاتل هزاران فلسطینی مظلوم است.
صهیونیستها و مزدوران آنها در مدت سه روز به قتل‌عام خود در این اردوگاهها ادامه دادند که بیشتر اجساد فلسطینیها در خیابانها روی زمین رها شده بودند. بولدوزرهای ارتش صهیونیستی بعد از این جنایت فجیع به اردوگاه وارد شدند و خانههای آن را تخریب و نابود ساختند. آنها تلاش داشتند اثری از جنایت خود باقی نگذارند. بولدوزرها بیشتر قربانیان این جنایت را به منطقه الناعمه و الدامور منتقل کردند و آنها را به دریا انداختند در حالی که برخی از این افراد هنوز زنده بودند.
بیمارستان‌های عکا و غزه نیز از این جنایت در امان نماندند و پزشکان و پرستاران این بیمارستانها نیز مورد هجوم قرار گرفتند. برخی از زنان و کودکان به آتش کشیده شدند و بولدوزرها روی آنها خاک ریختند. توصیف برخی از جنایات صهیونیستها و فالانژها بسیار سخت است. شکنجهها، تجاوزها و کشتار فلسطینیها به فجیعترین شکل گوشهای از جنایتهای صهیونیستها و مزدوران آنها در این حادثه غمبار بود.
قربانیان این جنایت در گورهای دسته‌جمعی در منطقه الغبیری بیروت جنوبی و اماکن دیگر مانند «ملعب الریاضی» مدفون شدند. این جنایت وحشتناک در تاریخ منطقه خصوصاً لبنان فراموش نخواهد شد؛ اما نکته مهمی که در پشت پرده این جنایت برای همیشه تاریخ لبنان درس‌آموز است، وابستگی برخی از جریانهای سیاسی لبنانی به غرب و رژیم صهیونیستی است. نقش نیروهای مزدور لبنانی در جنایت صبرا و شتیلا به شکل آشکاری مشاهده میشود. سمیر جعجع، رئیس حزب نیروهای لبنانی از جمله افرادی است که کارنامه سیاهی در خیانت به مردم لبنان دارد. وی علاوه بر دست داشتن در این جنایت، خیانتهای دیگری را در کارنامه خود دارد. تلاشهای او برای به بن‌بسترسیدن گفت‌وگوهای داخلی از این نمونه هاست.
جنایت صهیونیستها در اردوگاههای فلسطینی به اندازه‌ای وحشتناک بود که آنها نتوانستند این موضوع را در پشت پرده نگه‌دارند. بر این اساس رژیم صهیونیستی ناچار شد کمیتهای در این خصوص تشکیل دهد. گرچه این کمیته به صورت نمایشی تشکیل شد اما همین اقدام هم حاکی از حجم فشارها بر رژیم صهیونیستی بود. این کمیته آریل شارون را مقصر شناخت و وی مجبور به استعفا شد. با این حال شارون در سال ۲۰۰۱ به عنوان نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی منصوب شد. صوری بودن کمیته مذکور چنان آشکار بود که دادگاه عالی بلژیک نیز که پرونده شارون را موردبررسی قرار میداد، قرار منع تعقیب وی را صادر کرد. فشارهای آمریکا و رژیم صهیونیستی دلیل اصلی این قضیه بود.
عاملان این جنایت وحشیانه به دنبال سکوت مجامع بینالمللی مجازات نشدند؛ این در حالی بود که آنها باید به دیوان کیفری بینالمللی تحویل میشدند. نکته حائز اهمیت در این جنایت عبارت بود از اینکه صهیونیستها حتی به فلسطینیان در خارج از خاک خود نیز هجوم بردند. حال چگونه ممکن است که رژیم صهیونیستی حقوق فلسطینیها را در خاک فلسطین اشغالی رعایت کند؟
هفته نامه بیت المقدس دوشنبه هر هفته ضمیمه روزنامه قدس منتشر می شود.
نظر شما