قدس آنلاین- بی گمان با تمدید و افزایش تحریم ها علیه ایران توســط ترامپ هیچ فردی در کشور خوشحال نیســت، چه دولتی که مدعی تبحر در مذاکره و رفع تحریم ها بود و بر روی آن مانور می داد و چه مخالفان سیاست های حسن روحانی که در این سال ها منتقد روش های او بودند. از طرفی، شعارها و وعده های دولت در چهارسال اول نه تنها محقق نشده، بلکه در دولت دوم آقای روحانی نیز اثری از برجام در حداقل زندگی مردم به واسطه آنچه شنیده بودند از رفع رکود تا آفتاب تابان قابل درک و لمس نیست. جوانان جویای کار، چه آنان که تحصیل نکردند و چه آنان که با هزاران دردسر مدرکی گرفتند، امیدشان ناامید شده و اوضاع اجتماعی در شرایط ناخوشایندی قرار دارد. در چنین شرایطی اگرچه همــت ملی لازمه عبور از این دوران اســت، اما روحیه مردمی در مقابل تحقیر بین المللی، کار را دشوار کرده است. امروز مهم ترین سؤال ملت از دولت می تواند این باشد که اقدام شما در مقابل بدعهدی آمریکا چیست؟ ملتی که به دولــت یازدهم اعتماد کرد و دولت دوازدهم برقرار شد، حق دارد بپرسد کشورش در مقابل ظلــم طرف مذاکره چگونه عمل می کند. سیاســت ایران در هیچ دوره ای با اینکه اختلاف سلیقه سیاسی وجود داشته، اما بدعهدی نبوده است، اما براستی نباید در برابر بدعهدی، واکنش نشان داد؟ آیا سخنان عجیب سخنگوی وزارت خارجه بیشتر از تأمل موجب تأسف نیست. وی پس ازاقدام ترامپ در ســخنانی منفعلانه اعلام کرد: «برجام قرار نبوده بین ایران و آمریکا صلح ایجاد کند و ما به صورت مکرر با کشورهای ۱+۵ در تماس هستیم»! آیا پاســخ اقدام ترامپ سخنان فوق است؟ چرا رئیس جمهور، وزیرخارجه یا ســخنگوی دولت ســکوت کرده اند؟ دولت در تعطیلات اســت یا پاسخی برای ملت ندارد؟ آقــای روحانی در ایام انتخابــات رقیبان را فاقد توانایــی مذاکره معرفی و اعــلام کرد تحریم ها برگشت پذیر نیست! حال از ایشان انتظار می رود پاسخگوی وضعیت امروز برجام باشند. دولت جمهوری اســلامی باید بتواند با پرهیز از بی عملی سیاسی و اقدامات منفعلانه، دست به راهبرد فعال و عملیاتی بزند و حداقل اعتراضی رسمی و مقتدرانه از خود نشان دهد. نقش ستون سیاست خارجی دولت یعنی آقای ظریف می تواند تعیین کننده باشد، اگرچه مدت هاست سیاست ایشــان دوری از رســانه های داخلی و اظهارات حداقلی است، اما به واقع توانمندی های ظریف این قدر کاهش یافته است؟ آیا هنگام سفرهای دوره ای ایشــان به کشــورهای طرف مذاکره و اعلام نارضایتی و لابی برای رفع معضلات برجام نیست؟ آیا ظریف نمی تواند با فشار به کشورهایی که می توانند نقش واسط را بازی کنند، حرکتی در راستای رفع وضع موجود انجام دهد؟ در هرحــال، اکنون زمان نشــان دادن اعتراض به بی عهدی اســت. خندیدن و دســت دادن با دیپلمات های کشــورهای مختلف در مقابل شــبکه های تلویزیونی و دوربین عکاسان از هر کارمند جزئی در وزارت خارجه برمی آید، اما آنچه از تجربه و تخصــص وزیرخارجه انتظارمی رود، بیش از این هاست. این رویکرد نه تنها دولت را از سرخوردگی خارج می کند، بلکه نشان می دهد منافع ملت از همه چیز مهم تراست. به نظرمی رسد، اقدام آمریکایی ها در آســتانه سفر روحانی به سازمان ملل رفتاری برنامه ریزی شده و قابل تأمل باشد و باید در قبال آن به دور از ساده اندیشی و خوشبینی های کاذب تدبیری عاقلانه اندیشیده شود. زمان در عرصه سیاســی مقوله مهمی است، چه بسا گذشت زمان، خســرانی را غیرقابل بازگشــت کند. دولت باید بداند هر روزی که می گذرد، رفتار منفعلانه ما، پررویی و وقاحت طرف مذاکــره بویژه آمریکایی ها را بیشــتر خواهد کرد و این بی پاســخی در سطح عمل و واکنش های صرفاً زبانی، دستاوردی برای ما نخواهد داشت.