قدس آنلاین- گروه استان ها- سعدیه کرمی: هیچ واجبی در قرآن به اندازه نماز مورد تأکید قرار نگرفته است. نماز عامل بازدارنده از گناه، وسیله فلاح و رستگاری، یاریگر مشکلات زندگی، از سفارشات مهم خداوند سبحان به انبیاء و از دغدغه‌های اصلی پیامبران بزرگ الهی است.

نماز وسیله شستشوی گناهان و موجب مغفرت و آمرزش الهی است. همانطور که انسان لازم است جسم خود را شستشو دهد، نیاز دارد که روح و جان خود را نیز از آلودگی هایی که خواسته یا ناخواسته بر قلب او عارض می‌شود پاک گرداند.

نماز؛ نیرومندترین سد در برابر گناهان!

نماز، ایمان و تقوی؛   نیرومند ترین سدها در برابر گناهان حال و آینده هستند. نماز است که روح ایمان را در انسان تقویت می‌کند و نهال تقوی را در دل پرورش می دهد.

نماز انسان را در برابر امراض شیطانی واکسینه می کند و ابلیس های درون و برون را در هم می شکند و شیطنت ها را به شدت سرکوب می کند.

نماز؛ خودپرستی، خودستایی، خودبزرگ بینی، حسادت، تملق و دیگر امراض روحی و روانی انسان را درمان می کند و عامل رهایی وی از قید و بندهای دنیوی است.

نماز؛ آرام بخش ترین معجون هستی و گواراترین شربت آسمانی است که هیچ چیزی با آن برابری نمی کند.

در هر جامعه ای که روح نماز و اقامه این فریضه راه گشای الهی، حاکم و فراگیر باشد، بدون شک هنجارشکنی ها، هرج و مرج ها، بی بند و باری ها و هرزه گی ها کمتر خواهد شد و مردم در آرامش و آسایش بهتری زندگی خواهند کرد.

خداوند از تمام جهانیان بی نیاز است و به عبادت ما و هیچ موجود دیگری نیاز ندارد و این بندگان هستند که به خداوندگار به شدت  نیاز دارند و عبودیت و پرستش یکی از نیازهای انسان و روح انسان نیز تشنه عبادت و پرستش است.

انسان در حین نماز، دل را به دلدار می سپارد و تنها به خالق هستی می اندیشد، انسان در حین اقامه نماز، آسایش و آرامش خاصی دارد و بر روح و روان اش سبکی و راحتی آرام بخشی حاکم است.

نماز؛ صیقل دهنده و آرام بخش دل ها!

نماز؛ جلسه ای محرمانه بین عاشق و معشوق است و در این جلسه، عاشق(مخلوق) با برترین معشوق خود(خالق سبحان) در پنج وعده و در قالب جملات و کلمات، درد دل می کند.

نماز؛ روح آدمی را به خوبی صیقل می دهد، کدورت ها، سیاهی ها، رذالت ها و بدبینی ها را از وجود انسان پاک می کند و تفکرات مثبت را جایگزین تفکرات منفی می نماید.

نماز آثار فردی و اجتماعی زیادی را به دنبال دارد، هـنـگـامی که نمازگزار از طریق نماز، روح خود را به معراج می فرستد و با خـدا و نام او پیوند می دهد، احساس عزت و قدرت می کند و از هیچ کس و هیچ قدرتی نمی ترسد.

نـمازگزار هیچ گاه چشم، فکر، ذهن و وجود باارزش خود را به چیزهای حرام آلوده نمی کند و نمی گـذارد هوس های زودگذر و وسوسه های شیطانی روح و روانش را مشغول کـنـد.

انسان های عاشق عبادت و نمازگزار، از عزت نفس بیشتری برخوردارند و سعی می کنند که هرچه بیشتر و بهتر در خدمت جامعه و همنوعان خود باشند.

انسان به همان اندازه که به خداوند نزدیک می شود، به همان اندازه نیز تلاش می کند که رضایت مخلوق را که زمینه ساز خشنودی خالق است، فراهم نماید.

انسان های نمازگزار نسبت به دیگران، از سعه صدر، متانت و حسن خلق بهتری برخوردار هستند. انسان نمازگزار سعی می کند که امورات فردی و اجتماعی را با همدلی و همزبانی پیش ببرد و از یکه تازی بیزار است.

نماز؛ تبلور عینی همدلی و همزبانی است، اقامه نماز در طول شبانه روز موجب می شود تا در این مدت به انسان یادآوری شود که از شیاطین درون و برون بیشتر فاصله بگیرد و به خالق و معبود نزدیک تر شود.

نماز؛ نسخه ای الهی و شفابخش برای تمام امراض و دریچه ای برای پرواز به سرای خوشبختی است.  

بیایید این واجب الهی(نماز)  را به خوبی پاس بداریم تا خود و جامعه را از ناهنجاری های مختلف نجات دهیم و به آرامش و آسایش  نسبی بیشتری دست یابیم.