قدس آنلاین- گروه استان ها- حسن شکیب زاده: یکی از این رویدادها، مراسم معرفی و تحلیف اعضای جدید هیات منصفه ی مطبوعات استان قزوین بود؛ در نشستی که به همین منظوربرگزار شد، رئیس کل دادگستری این استان بیان کرده بود: «تشکیل دو پرونده در استان قزوین طی دو سال گذشته نشان می دهد رسانه های استان به وظیفه خود که روشنگری و اطلاع رسانی است به خوبی آگاهی دارند».

البته از قول خبرگزاری ایرنا، ایشان این مطلب را هم اضافه کرده اند که: «در برخی از جرائم اگر رسانه ها به میدان می آمدند و هراسی نداشتند مشکل حل می شد ولی متاسفانه در برخی از موارد رسانه ها به دنبال فروش بیشتر هستند».

و اما اینکه ایشان از کجا متوجه فروش بیشتر مطبوعات به واسطه ی عدم حضور آنان در میادین مورد نظر شده اند، نمی دانم، اما در خصوص حال و احوال نشریات استان – که به گفته ی مدیر کل فرهنگ و ارشاد اسلامی تعداد آنها در استان قزوین به یکصد و هفت عنوان رسیده است- همین بس که هیچ نشریه ای در استان وجود ندارد که از بازار توزیع و درآمدش از فروش نسخ نشریاتش رضایت داشته باشد.

امروزه هزینه ی اکثر نشریاتی که در قید حیاتند -به جز نشریات دولتی-، به زورِ درآمدهایشان از آگهی و مجیزگویی مسوولین محترم، تأمین می شود و طبیعی است که با این رویه حتی دو شکایت هم طی دو سال از یکصد و هفت نشریه! بعید به نظر می رسد.

و حال که روزگار اطلاع رسانی جامعه ی مطبوعاتی ما اینگونه است، اصحاب رسانه چگونه می توانند بدون هراس از شکایت مسؤولین و یکدستی هیات منصفه ی محترم! به میدان بیایند و به انعکاس جرایم و ناهنجاری های جامعه -که همه ی آنها از قِبَلِ عملکرد مسوولین ادوار مختلف است-، بپردازند؟

امروزه به همان میزانی که دستگاههای نظارتی ما فرمایشی هستند، ایضا رسانه های محترمی که هیچگونه نظارتی در هیچ زمینه ای بر عملکرد آنان وجود ندارد و اینگونه است که رسانه ها صرفا به دنبال بقای خود به هر قیمتی هستند و آسته میان و آسته میرن!

در همین رابطه اگر چه امکان دارد رییس محترم دادگستری و حتی هیات منصفه ی مطبوعات نیز از شکایتهای احتمالی برخوردشان همراه با اغماض باشد، اما چه کسی تضمین کننده ی همکاری بعدی دستگاهها با مطبوعات در ارایه ی آگهی و تامین بخشی از هزینه های مربوطه خواهند بود.

البته گرفتاری اصلی رسانه های ما حرفه ای نبودن و عدم آموزش های لازم روزنامه نگاران می باشد و از همه ی آنها مهمتر عدم استقلال مالی نشریات است که اگر مدیران رسانه ها صرفا با نگاه اصلاح و رشد و توسعه ی فرهنگی و اجتماعی جامعه به فعالیت های مربوطه بپردازند، بایستی قبل از دریافت مجوز لازم و انتشار نشریه، زمینه ی تامین هزینه های انتشار نشریه ی مورد نظر را فراهم سازند.

ضمنا از این مهم نیز نباید غافل شد که اصحاب رسانه با استفاده از تجربیات روزنامه نگاران موفق دنیا و به کار گیری شیوه های نوین روزنامه نگاری می توانند حداقل درآمدها را برای ماندگاری رسانه ی خود فراهم نمایند.

و ای کاش حداقل روزنامه نگاران استان به تحلیل این نکته ی مهم می پرداختند و یا بپردازند که چگونه می شود اصحاب رسانه ی استان قزوین، طی دو سال فقط دو پرونده ی قضایی داشته باشند و نسبت به روشنگری و اطلاع رسانی هم به خوبی آگاهی داشته باشند؟