قدس آنلاین- مطالبات اقتصادی اولیه در مشهد با سرعتی فزاینده و عجیب به شعارهای ساختارشکنانه و تند سیاسی تغییر ماهیت داد و توده‌های مردم را نسبت به عقبه، سازماندهی شده و مترصد بیرونی آن برای سوار شدن بر موج اعتراض‌های اقتصادی و معیشتی بحق آن‌ها هشیار کرد؛ بنابراین اغتشاش‌های خشن و غیرمردمی با وجود گستردگی در شهرهای مختلف ـ پیامد سازماندهی آسان و بدون مانع هسته‌های اغتشاش در بستر تلگرام از خارج مرزها ـ تنها بخش بسیار اندکی از مردم را آلوده خود کرد.
اغتشاش و آشوب از جمله بیماری‌هایی است که تنها در صورت بروز ضعف جدی در سیستم ایمنی، می‌تواند پیکره جامعه را گرفتار کند. تقویت بلندمدت و مؤثر سیستم ایمنی جامعه هم با تزریق مقطعی و کوتاه مدت ویتامین و مُسکن ممکن نیست؛ از میان برداشتن  تدریجی فاصله ایجاد شده میان مردم و طبقه‌ای از مسئولان برای در دسترس بودن آن‌ها برای مردم، از جمله اقدام‌های ضروری است که به تأمین هیچ اعتباری در بودجه‌های سالانه و برنامه‌های توسعه نیاز ندارد و بسیار مؤثر است.
حضرت امام خمینی(ره) در تاریخ ۲۶ تیرماه ۱۳۵۸، در جمع فرمانداران سراسر کشور فرمودند: «این انفصالی که شما دیدید در زمان رژیم سابق و طاغوت که بین حکومت‌های بلاد، استاندارهای بلاد با مردم، یک جدایی بود که هر کدام دشمن دیگری بودند، مردم این‌ها را به صورت یک دشمن حساب می‌کردند ولو اینکه خدمتگزار هم بودند، لکن مردم نمی‌پذیرفتند.» این بیان به خوبی نشان می‌دهد خدمتگزاری به مردم لازم است، اما کافی نیست و باید فاصله‌های ایجاد شده را حذف کرد.
یکی از موارد مهمی که سیستم ایمنی جامعه را دچار اختلال می‌کند، علنی شدن اختلافات میان مسئولان و در نتیجه وارد آمدن ضربات متعدد سنگین و آسیب رسان میان جناح‌های مختلف سیاسی کشور و مسئولان ارشد بر پیکره جامعه است. مسئولانی که بی محابا اختلافات میان خود را بدون رعایت مصلحت جامعه در قالب تندترین الفاظ با چاشنی اتهام و کنایه در فضای عمومی جامعه مطرح می‌کنند، باید توجه داشته باشند چه آسیب جدی بر پیکره جامعه‌ای وارد می‌کنند که قرار بوده خود بازوان توانمندی در خدمت آن‌ها برای حل مشکلاتش باشند.
وقتی در زمان انتخابات ریاست جمهوری یک نامزد انتخاباتی، هراسان از شکست احتمالی احساس خطر کرده، چاره کار را در تندتر کردن فضا و بیان ساختارشکنانه‌ترین جملات علیه کلیت نظام و ارکان انقلاب تصور نموده و حتی به واسطه آن ظاهراً موفق هم می‌شود تا بخشی از آرای خاموش را به نفع خود به میدان رقابت بکشاند، باید به سرانجام کاشتن باد اندیشه می‌کرد تا این روزها مجبور نباشد توفان درو کند.
آن‌ها که در روزهای رقابت‌های انتخاباتی، چنان جملاتی را علیه ۳۸ سال انقلاب اسلامی از زبان رئیس جمهور کشور شنیدند، اکنون به خود اجازه داده‌اند ـ با سوءاستفاده کامل از فرصت به وجود آمده در یک اعتراض ساده معیشتی ـ کینه‌های چند دهه خود از انقلاب را با اشاره سرویس‌های خارجی به کف خیابان بیاورند، آرامش را از مردم سلب کنند و زمینه را برای عقده گشایی وهابیت سعودی و صهیونیزم یهودی علیه انقلاب اسلامی و ملت ایران فراهم کنند.
حمایت مستقیم ترامپ جمهوری خواه و سناتورهای دموکرات آمریکا از ایجاد هرگونه ناآرامی و اغتشاش در خیابان‌های ایران ـ که به آتش زدن پرچم مقدس ایران و تصویر سردار حاج قاسم سلیمانی قهرمان مبارزه با تروریست‌های داعش منجر شد ـ نشانه‌ای آشکار از تشکیل مثلثی است که یک ضلع آن طراحی سرویس‌های جاسوسی آمریکا و اسرائیل، ضلع دوم تزریق دلارهای سعودی و ضلع سوم آن عملگی عوامل منافقین و معاندین لانه کرده در گوشه‌های خاموش ایران است. زدودن و حذف این سلول‌های بیمار از پیکره جامعه، کاری است که از فتنه ۸۸ به این سو باید یک بار برای همیشه انجام می‌شد تا شاهد تکرار حمله به اماکن عمومی، اموال مردم و سلب آسایش از جامعه نباشیم.
بی‌گمان اهداف بزرگ‌تر ایجاد آشوب در ایران به مسائل منطقه‌ای و جهانی مربوط است؛ دور کردن اذهان کشورهای اسلامی از مسئله قدس و خیانت آشکار کشورهای عربی به آرمان فلسطین، انتقام‌گیری از شکست‌های پی در پی عوامل استکبار از جبهه مقاومت در سوریه و عراق با حذف داعش، ختم غائله کردستان عراق، ناکامی پروژه استعفای سعد حریری در لبنان، ناکامی در جنگ یمن و ضربات کاری انصارالله به ریاض و ابوظبی و از همه مهم‌تر ناکام کردن تلاش ایران برای سامان دادن به روابط اقتصادی خود با کشورهای منطقه و جهان با حذف دلار، از جمله دلایلی است که می‌توان برای طرح ریزی و استقبال دشمنان از ناآرامی در ایران بر شمرد.

ضروری است، دولت با کنار گذاشتن نسخه‌های امتحان پس داده بانک جهانی برای توسعه اقتصادی در سال‌های ابتدایی دهه هفتاد در دولت مرحوم هاشمی ـ که به دنبال تعدیل اقتصادی به هر قیمت بود و غائله هایی نیز آفرید ـ از فرمول و نسخه امروزی و بومی «اقتصاد مقاومتی» بهره گیری کند و در یک برنامه سه ساله تا ۱۴۰۰ مردم را در توسعه اقتصادی شریک کند و به میدان بیاورد.

* کارشناس مسایل سیاسی