قدس آنلاین_ گروه استانها_ زینب مرزوقی: مدتی است که رنگ آسمان خوزستان پریده و دیگر آبی نیست؛ کودکان خوزستانی حالا باید برای رنگ آمیزی کردن آسمان و زمین‌ در نقاشی‌هایشان برای هر دو از رنگ قهوه‌ای استفاده کنند و در حسرت یک روز پاک باشند.

خوب که دقت کنیم این نفس تنگی‌های آسمان خوزستان مربوط به امروز و دیروز نیست، هفته‌ها و ماه‌ها نه، بلکه سال‌ها است ریزگردها هوای خوزستان را اشغال کرده اند و به نوعی دیگر صاحب خانه محسوب می‌شوند.

خوزستان که روزی در کتاب‌های جغرافیا به جلگه‌ای سرسبز و حاصل‌خیز معروف بود به علت ناکارآمدی و تعلل مسئولان رفته رفته  به سمت تبدیل شدن به زمینی لایزرع می‌رود و ریزگردها از جمله تبعات نامرغوب شدن زمین‌های تشنه این استان است.

خشکی بخش‌های وسیعی از تالاب‌های استان آن هم با طبیعتی بکر و جایگاهی بین‌المللی به دلیل عدم تامین حقابه از سویی و انتقال‌های نامتعارف و غیر اصولی از رودخانه‌های استان خوزستان از سوی دیگر رنگ سبز نقشه را از روی این استان انداخته و زردی را به جایش نشانده است.

در اصطلاحات محلی اهالی خوزستان؛ خوزستانی‌ها خاک و زادگاه بومی خودشان را به دلیل عشق و علاقه شدید مادر خود می‌دانند؛ حالا این مادر مهربان حال ناخوشی دارد و دستان سبزش که روزی منبع درآمد کشاورزان استان بود دیگر برای کسب روزی به درد نمی‌خورد و از همه مهمتر مادری که خود در قلبش چند رود زنده و حیات بخش داشت اکنون تشنه‌ترین است.

متاسفانه این موضوع حقیقت دارد که به دلیل خشکسالی در استان خوزستان و نبود آب در رودخانه‌هایی مانند زهره همچنین کم وسعت شدن رودخانه کارون جوانان استان به نوعی ناامید شده‌اند که این مسئله کم اهمیتی نیست و ممکن است ضربات فراوانی از لحاظ اقتصادی، معیشتی، اجتماعی و فرهنگی به کشور وارد کند.

بی توجهی مسئولان به موضوع اساسی مانند خشکسالی در استان خوزستان و علاوه بر آن اظهار داشتن آب مازاد نمک زدن به زخم مردم این استان است.

استان خوزستان به دلیل وجود ذخایری مانند نفت و موقعیت جغرافیایی فوق حساس در نقشه به مثابه قلب تپنده کشور است، اگر قلب از کار بیفتد در تمام سیستم بدن خلل وارد می‌شود و مباد روزی که قلب تپنده کشور ناخوش‌تر از این شود و یا از پای بیفتد که جان‌های بسیاری بسته به قلبِ کشور یعنی خوزستان است.

امید است این بار مسئولان با وعده‌های واقعی کمر همت برای بازگرداندن امید و زندگی و آبادی دوباره خوزستان ببندند و به حال ناخوش مادر بی توجهی نکنند.