محسن ضیایی ﺩﺑﯿﺮ ﺍﺗﺤﺎﺩﯾﻪ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﻭ ﺻﺎﺩﺭ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﺻﻨﻌﺖ ﻣﺒﻠﻤﺎﻥ ﮐﺸﻮﺭ به قدس‌آنلاین گفت: سال‌هاست که بازار داخلی مبلمان، اشباع شده و پاسخگوی ظرفیت تولیدی نیست لذا شاهد از بین رفتن سرمایه‌گذاری‌های صورت گرفته در این حوزه هستیم.

وی خاطر نشان ساخت: تنها امکان پیش روی ما، صادرات است و از نظر کیفی و قدرت ارزآوری، توان بالایی داریم اما از آنجایی که مبلمان هم مانند دیگر صنایع کوچک، به حال خود رها شده و برنامه جامع ملی ندارد، ظرفیت بالای اشتغالزایی آن در تمام دولتها نادیده گرفته شده است.

ضیایی ادامه داد: هم صنفان ما در کشورهایی مانند ترکیه، مالزی و چین با برنامه جامع ملی از حمایت‌های دولتی برخوردارند. برای مثال دولتشان، هزینه اجاره غرفه را در نمایشگاه‌های خارجی، متقبل می‌شود و بر همین اساس صادرات مبلمان سودآور و پرمزیت شده است.

وی به صادرات یک میلیارد دلاری مبلمان در ترکیه اشاره کرد و افزود: این عدد از حدود 60 میلیون دلار در سال 2004 به یک میلیارد دلار رسیده حال آن که دستاورد ما تقریباً «هیچ» است و تنها بین 20 تا 30 میلیون دلار به همسایه‌های کشورهای همسایه می‌فروشیم که خودشان می‌آیند و  می‌برند و نمی‌شود نامش را صادرات گذاشت چرا که صادرات نیازمند بازاریابی و جریان ثابتی است.

ﺩﺑﯿﺮ ﺍﺗﺤﺎﺩﯾﻪ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﻭ ﺻﺎﺩﺭ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﺻﻨﻌﺖ ﻣﺒﻠﻤﺎﻥ ﮐﺸﻮﺭ با انتقاد از اینکه هیچ وقت برنامه صادراتی هدفمندی در صنایع سبک و از جمله مبلمان وجود نداشته، گفت: کشورهای در حال توسعه از سال 1990 بسته‌های حمایتی، برنامه‌های منسجم و حتی سازمان‌های ویژه برای صنایع سبک دارند اما در ایران این امر به حلقه مفقوده تبدیل شده و مسؤولان، تنها آهن، نفت، پتروشیمی و خودرو را به عنوان صنعت به رسمیت می‌شناسند حال آنکه رونق در جهان امروز بر پایه صنایع کوچک  و متوسط که قدرت اشتغالزایی و حاشیه سود بالایی دارند، تعریف شده است.

وی اظهار داشت: با توجه به رکود عمیق اگر فکری به حال این صنایع نشود با نابودی سرمایه‌گذاری‌های صورت گرفته، ورشکستگی واحدها و اتلاف منابع ملی، گریزناپذیر خواهد بود.