همین که مخاطب خبر درمی‌یابد مجرم با وجود تمام شرارت‌ها، عاقبت در چنگ قانون گرفتار شده است. باری از همین روست که این بخش، پای ثابت در هر رسانه خبری است و انعکاس حوادث در شمار وظایف اصلی شبکه‌های گوناگون خبررسانی در سرتاسر جهان.
این‌ها را هر محصل ابتدایی حوزه خبر می‌داند، اما در سال‌های اخیر اخبار بسیاری در این حوزه نشر می‌شوند که بیشتر مخاطب را آشفته می‌کنند تا آنکه حس امنیت را در او برانگیزند. برای مثال شما خبر دستگیری سارقی را می‌خوانی که به صدها فقره سرقت اعتراف کرده و از خودت می‌پرسی چرا این قدر دیر؟ این‌همه وقت چه طور او دزدی کرده و به سلامت گریخته است؟ چه بر سر قربانیانش آمده و... به همین ترتیب در مواجهه با انواعی دیگر از اخبار حوادث، سؤالات گوناگون دیگری در ذهنت سبز می‌شود که اغلب بی پاسخ می‌ماند و البته بسیاری از این‌ها جواب منطقی و مستدل دارند و چه خوب است در شرح چنین مواردی، به این حواشی نیز پرداخته شده و حوادث پیچیده‌تر، از این منظر هم برای مخاطب موشکافی شوند.
برای مثال چندی پیش مشهدی‌ها با شنیدن خبر تیراندازی در میدان تلویزیون شوکه شدند. از اینکه روز روشن جوانی از یک پراید با یک کلاشینکوف پیاده شود، برود سمت ماشین دیگری و با آسودگی همه را به رگبار ببندد، آنچنان بی خیال که حین تیراندازی اسلحه‌اش گیر کند و او با تعویض خشاب دوباره آن را فعال کرده و به تیراندازی ادامه دهد. بعدها این قاتل اعتراف کرده که برای این آدمکشی حتی درخواست پول نکرده و فقط به سبب کینه‌ای که از مردم داشته، مرتکب این رفتار شده است!
این فاجعه مسبوق به سابقه بوده و سال قبل گویا به همین شیوه طرف دیگر دعوا یکی را با کلاشینکوف در بخش دیگری از مشهد به رگبار بسته و... این آدم‌ها چه طور به چنین مرحله‌ای می‌رسند؟ ما با چه تعداد از چنین موجوداتی در این شهر زندگی می‌کنیم؟ چرا سطح دسترسی به سلاح گرم، آن هم با این کالیبر و تجهیزات، این قدر راحت شده است؟ این‌ها سؤالاتی است که در کنار انعکاس این دست اخبار حوادث باید به آن‌ها پاسخ داد تا مخاطب بداند با خودش چند چند است و امنیت برایش معنا شود.
آنچه آمد، محدود به این خبر و شهر مشهد نیست. در فاجعه حمله تکفیری‌ها به مجلس شورای اسلامی که همین روزها سالگرد آن است و رسانه‌ها اخبار اعترافات همدستان این وحوش را نشر می‌کنند نیز به موارد مشابهی برخورد می‌کنیم. برای مثال یکی از متهمان به تأمین مهمات در ازای پول برای تروریست‌ها اعتراف کرده و از جمله گفته هشت گلوله توپ 155، 11 گلوله توپ 105، سه گلوله توپ ثاقب و... انواع خمپاره فسفری، خمپاره 60، 80 و دو و... دوربین دید در شب، مین و المرا و... را تهیه کرده و به آن‌ها فروخته است! آفرین به مأموران ما که این‌ها را گرفته‌اند، ولی منِ خواننده خبر حق دارم از این گفت‌وگو وحشت زده شوم یا نه؟ این تجهیزات فوق تخصصی چه طور براحتی تهیه و خرید و فروش شده‌اند؟