کریستوفر فورد در اندیشکده مرکز امنیت آمریکای جدید، همه سخنرانی‌اش را به ایران اختصاص داد. او در ابتدای متن سخنرانی‌اش از خروج موفق ترامپ از برجام گفت و اعلام کرد: «بر خلاف آنچه برخی کارشناسان هشدار می‌دادند، خروج آمریکا از توافق هسته‌ای به بر هم خوردن این توافق و بازگشت برنامه هسته‌ای ایران به وضعیت پیش از توافق منجر نشده است».
او در ادامه، این تعلل ایران را درسی برای جامعه جهانی دانسته است که براساس آن می‌تواند اقدامات خود علیه کشورمان را بیشتر کند.
فورد همچنین به جو رسانه‌ای پیش از خروج ترامپ از برجام اشاره کرد و گفت: روزی نبود که روزنامه‌ها را باز کنیم و آن‌ها به ما درباره خروج هشدار نداده باشند.
دستیار پمپئو اشاره‌ای هم به سناریوهای اعلامی ظریف در چند روز پیش از خروج آمریکا کرد و گفت: رسانه‌ها می‌گفتند که خروج از برجام به ارتقای سطح غنی‌سازی ایران یا خروج ایران از برجام یا حتی خروج این کشور از معاهده منع اشاعه (NPT) منجر می‌شود، اما آب از آب تکان نخورد.
این شخصیت سیاسی همچنین از اشتراک راهبردی آمریکا و اروپا برای متوقف کردن ایران گفته و ادامه داده است: تنها اختلاف ما با شرکای اروپایی‌مان در چگونگی عمل و مدت انجام آن علیه ایران است. این یک اختلاف تاکتیکی است وگرنه در هدف فعالیت علیه ایران هر دو اتفاق نظر داریم. حال چه باید کرد؟
این را که چه شد که به اینجا رسید و توافقی که بعد از چند سال صرف وقت و هزینه براحتی از کارایی افتاد کاری نداریم. مردم به موقع نسبت به‌آن واکنش عملی نشان خواهند داد. اما از این به‌بعد چه باید کرد؟

■ به تعامل با محافل علمی برگردیم
اولین کاری که بعد از این می‌شود انجام داد این است که ادامه مذاکرات چه با کشورهای اروپایی و چه با کشورهای غیر غربی با توجه به هشدارهای محافل علمی و کارشناسان تنظیم شود. 
دولت باید دست از خودرأیی و لجبازی با نخبگان بردارد و به جای متهم کردن آن‌ها باب گفت‌وگو را با اندیشکده‌ها و گروه‌های علمی باز کند. 
ارتباط با اندیشکده‌ها و کارشناسان نه‌تنها احتمال رسیدن به توافق‌هایی اشتباه و ناقص مثل برجام را از بین می‌برد بلکه از میزان آنچه دولت، جریان‌های مخالف می‌خواند هم کم می‌کند.
غرب بویژه آمریکا همواره بر این رویه تأکید داشته است و تا اینجای کار مهم‌ترین تصمیم‌ها یا اعلام مواضع را در اندیشکده‌ها و محافل علمی انجام داده است. چندی پیش هم پمپئو در اندیشکده هریتیج درباره خروج ترامپ از برجام سخنرانی کرد و ۱۲خواسته از کشورمان مطرح کرد.
اما نکته مهم در رجوع به محافل علمی رعایت تنوع و تکثر آن‌هاست. شاید تیم دیپلماسی کشورمان بگوید از پشتوانه گروه‌های علمی استفاده کرده است اما قطعاً درباره اینکه آیا این گروه‌ها تنوع و تکثر داشته‌اند یا نه، نمی‌تواند پاسخی داشته باشد. از آنجا که گروه‌های کارشناسی معمولاً بر ابعاد علمی و اندیشگانی موضوعات تمرکز دارند اتفاقاً جناح‌بندی‌های سیاسی در بین آن‌ها کمتر است و اگر هم منتقد باشند، انتقاداتشان اصولی است.

■ آقای ظریف! سناریوهایتان را فراموش نکنید
دومین اقدام پیاده کردن سناریوهای مطرح شده قبل از فروپاشی برجام است. اگر حقیقتاً طبق آنچه دیپلمات‌هایی مثل عراقچی و ظریف معتقدند، تضمینی برای موفقیت اروپا در جلب نظر شرکت‌هایشان نیست چرا باید به این قرارداد یک‌طرفه ادامه داد؟ حال که مشخص شده است طرف‌های غربی انتظار دارند ایران یکجانبه به برجام ادامه دهد و آن‌ها تعهداتشان را اجرا نخواهند کرد و از طرفی آمریکا هم برای حفظ منافع شرکت‌های خودش به آن‌ها ۳ یا ۶ ماه وقت داده است از ایران خارج شوند آیا بهتر نیست در یک حرکت فعالانه طبق قانون مصوب مجلس پیش برویم و اقدامات متقابل انجام دهیم؟ برخی از این اقدامات احتمالی را آقای دکتر ظریف در مصاحبه با نیویورک تایمز قبل از خروج آمریکا اعلام کرده بودند؛ خروج ایران از برجام و خروج ایران از ان‌پی‌تی دو مورد از این سناریوها بودند. از این دو قطعاً خروج ایران از برجام مقرون‌به صرفه‌تر و بهتر است.

■ غنی‌سازی را به شکل عملی شروع کنیم
مهم‌ترین اقدامی هم که دولت محترم می‌تواند در این برهه انجام دهد شروع هرچه زودتر غنی‌سازی است. طبق فرمان رهبر معظم انقلاب، براساس آنچه در برجام آمده است ما می‌توانیم صنعت غنی‌سازی را تا سقف ۱۹۰هزار سو شروع کنیم. این امر هرچه‌زودتر اتفاق بیفتد دست ما را در ادامه کار بالاتر می‌آورد و حداقل مزیت آن این خواهد بود که آمریکایی‌ها گمان نخواهند برد با اعمال هرگونه توهینی دولت کشورمان واکنشی نشان نخواهد داد.
در کنار این و بقیه پیشنهادهایی که این روزها دوستداران کشورمان مطرح کرده‌اند، دولت محترم آقای دکتر روحانی باید دیپلماسی عمومی‌اش را فعال کند. اگر غرب هم توهین می‌کند و هم زیاده‌خواه است باید فضاسازی رسانه‌ای‌اش را با پاتک‌های رسانه‌ای پاسخ داد. در حال حاضر بخش عمده مردم کشورمان علاوه بر ناراحتی از وضعیت اقتصادی از انفعال سیاسیون هم گله دارند. اگر اوضاع اقتصادی را به این راحتی نمی‌توان سامان داد و کمی کار می‌برد حداقل می‌توان با چند سخنرانی کوبنده اوضاع رسانه‌ای تشکیل شده علیه کشورمان را سر و سامان داد، به‌شرط آنکه آقای دکتر روحانی در کنار درس‌های تعامل عاشورا، درس‌های تقابل آن را هم با خود مرور کنند و اقدام بر اساس آن‌ها را کلید بزنند.