به گزارش قدس آنلاین، به نقل از روابط عمومی میراث فرهنگی استان، مسلم اسدالهی  گفت: فرش های معروف نظیر فرش پازیریک ،بهارستان ،قالی های بافته شده در گوشه وکنارکشور که به صورت مستند در دوران مختلف سخن به میان آمده می توان تاریخ رنگرزی در استان را به دوره بعد از ظهور اسلام منتسب دانست.

وی افزود: رنگرزی های استان معمولا بر روی موادی انجام می گیرد که از مواد فسادپذیر (پشم)تشکیل شده است، لذا از آثار به جا مانده از گذشته های دور یا وجود ندارد یا اندک است.

اسدالهی اظهار کرد: در سفرنامه های مختلف از جمله  مقدسی  جهانگرد معروف عرب صحبت از قالی های سبز رنگ و فیروزه هایی در خانه های مناطق بختیاری نشین به میان آمده که شاهد این مطلب است که سابقه رنگرزی استان از قدمت بالایی برخوردار است.

اسدالهی افزود : وجود نساجی و بافته های از گذشته های دور در استان نقش انکار پذیر رنگرزی و رنگ آمیزی را با استفاده از مواد موجود در طبیعت و پیوندها ناگسستگی و جدایی ناپذیر آنها را نشان می دهد تا به آنجا که می توان گفت شهرت جهانی قالی چالشتر و دیگر بافته های داری و نساجی استان موهون رنگرزی هنرمندان این هنر سنتی محسوب می شود .

وی اذعان داشت : تا چند دهه قبل هنر رنگرزی تنها منحصر به استادان ،هنرمندان و موی سپیدان این رشته نبود بلکه اکثر بافندگان قالی و سایر دستبافتها با این هنر سنتی آشنایی کامل داشتند و بیشتر بافندگان ترجیح می دادند رنگ های مورد نیاز بافت را شخصا رنگ آمیزی نمایند به همین دلیل از ویژگی فرش چهار محال و بختیاری و بویژه قالی های چالشتری ،شهرکردی ،پیربلوطی ،قهفرخی و سامانی تنوع کیفیت برتر رنگ های بکار رفته در فرش ذکر شده قلمداد می شود.

اسدالهی در پایان افزود : با گذشت زمان و پیدایش تکنولوژی های نو و به علت تقاضای بازار برای تولید بیشتر قالی کارگاه های متمرکز رنگرزی به وجود آمد و کم کم رنگرزی های خانگی جای خود را به رنگرزی های کارگاهی که قابلیت افزایش کمیت در رنگرزی داشته سپرد و تا کنون ادامه دارد.