به گزارش قدس آنلاین به نقل از مؤسسه رسانه های تصویری منوچهر محمدی تهیه کننده سینما درباره تصمیم گیری مبنی بر اکران محدود فیلم‌های خارجی در برخی از پردیس‌های سینمایی بیان کرد: اکران فیلم‌های خارجی در سینمای ایران نظرات موافق و مخالفی دارد. به نظر من اکران فیلم‌های خارجی در ایران هم می‌تواند یک تهدید باشد هم یک فرصت. زمانی می‌تواند تهدید باشد که میزان واردات فیلم خارجی به حدی زیاد باشد که امکان ایجاد تنوع و فضای اکران را از سینمای ایران سلب کند. همچنین تهدید احتمالی دیگر نیز این خواهد بود که اکران فیلم خارجی توسط بخش خصوصی صورت گرفته و این بخش بی ضابطه و در حجمی‌انبوه این آثار را وارد کند.

وی افزود: در این صورت با توجه به تفاوت قیمت تمام شده حق رایت فیلم خارجی و تولید فیلم ایرانی قطعاً نمایش فیلم خارجی ارزان تر تمام خواهد شد. زیرا آن‌ها حق کپی رایت را به ایران می‌فروشند و این حق برای محدوده ایران قیمت زیادی ندارد و از مرز ۲۰ تا ۱۰۰ هزار دلار تجاوز نخواهد کرد.

این تهیه کننده خاطر نشان کرد: کمپانی‌های خارجی می‌دانند که قیمت بلیت سینما در ایران ارزان و با نرخ دلار امروز کمی‌بیش از یک دلار است اما در کشورهای همسایه قیمت بلیت سینما، بالای ۵ یا ۶ دلار و در کشورهای اروپایی این رقم بین ۷ تا ۱۰ دلار تعریف می‌شود. بنابراین بازار سینمای ایران برای کمپانی‌های خارجی اساسا جذاب نیست و از طرف دیگر برای وارد کننده به دلیل تفاوت قیمت تمام شده با تولید داخلی جذاب است. اما با توجه به این که دولت نمی‌خواهد این امتیاز را به بخش خصوصی واگذار کند، این تهدید نیز جدی تلقی نمی‌شود.

اکران فیلم خارجی برای سینمای ایران بیشتر یک فرصت است تا تهدید

محمدی با اشاره به این که اکران فیلم خارجی برای سینمای ایران بیشتر یک فرصت است تا تهدید، گفت: سومین نکته‌ای که باعث می‌شود اکران فیلم خارجی را تهدیدی برای اکران فیلم داخلی ندانیم، این است که امکانات رسانه ای جدید مثل اینترنت و حتی دانلودهای غیرمجاز، دسترسی به فیلم خارجی را برای مردم بسیار آسان کرده است و در فاصله یک هفته تا یک ماه پس ار عرضه، فیلم خارجی برای مخاطب ایرانی قابل دسترس است اما این فرآیند برای اکران در سینمای ایران، بعد از طی مراحل قانونی نظیر خرید حق رایت، اخذ مجوز، دوبله و... دست کم چند ماه طول می‌کشد. بنابراین پیش از اکران قانونی فیلم، مخاطبان، آن فیلم را در فضای مجازی دیده‌اند و برایشان دیگر جذابیتی ندارد آن را لزوماً در سالن سینما ببینند.

وی در ادامه عدم رغبت کمپانی‌های خارجی به اکران فیلم‌های خارجی در ایران، قیمت پایین بلیت سینما در ایران و امکانات رسانه‌هایی غیر از سینما برای دسترسی به آثار خارجی را عواملی دانست که نمایش فیلم‌های خارجی برای تولیدات داخلی را از یک تهدید خارج می‌کند.

در حال حاضر قاچاقچیان از جریان نمایش فیلم‌های خارجی سود می‌برند

تهیه کننده «حوض نقاشی» افزود: متأسفانه سینمای ایران نتوانسته خود را با فناوری‌های روز همگام کند. زیرا این فناوری، قیمت تولیدات را بالا می‌برد، در نتیجه تولیدات فعلی سینمای ایران به دو دسته اصلی تقسیم می‌شوند. فیلم‌های اجتماعی و فیلم‌های کمدی که در بستر رئال می‌گذرند و نیاز چندانی به فناوری‌های روز به معنای حرفه ای ندارند.

وی عنوان کرد: فیلم‌های ایرانی کاملاً متکی بر قصه‌ها و فیلمنامه هستند و با خطوط قرمز بازی می‌کنند. بنابراین سینمای ایران، از نظر پروداکشن فقیر است و قصه‌ها نیز ناچارا ساده نوشته می‌شوند. ما در سینمای ایران کمتر به سراغ فیلم‌های تخیلی، علمی‌و... با پرواکشن سنگین می‌رویم و عملاً مردم را از تماشای این فیلم‌ها محروم می‌کنیم. بنابراین از مخالفان اکران فیلم‌های خارجی در ایران، باید پرسید، اگر ما مخاطبان را از تماشای فیلم‌های خارجی محروم کرده‌ایم، چه نفعی به کجا می‌رسد؟! غیر از این است که قاچاقچیان فیلم از این محرومیت سود می‌برند و این آسیب به اقتصاد سینماست؟! برخی از هم صنفی‌هایمان باعث شده‌اند فضای امنی برای قاچاق فرهنگی پیش بیاید و کشورمان از نظر عدم رعایت حق کپی رایت زیر سوال برود.

تهیه کننده «امکان مینا» همچنین تصریح کرد: اکران محدود فیلم‌های خارجی در پردیس‌های سینمایی بحثی بود که سال گذشته در معاونت سینمایی مطرح و قرار شد واردات فیلم خارجی در اختیار دولت بوده و تا جایی که به سینمای ایران آسیب نرساند، با ضوابط محدود کننده اکران شود. این سیاست کارشناسی شده قرار بود از ابتدای سال ۹۷ اجرا شود و اولین فیلم خارجی با عنوان «تمام پول‌های جهان» توسط مؤسسه رسانه‌های تصویری خریداری و برای اکران در اواسط تیر ماه به چند سینما داده شد.

وی افزود: ضمن این که این فیلم چند ماه قبل در اینترنت قابل دسترس بود و فارغ از جرح و تعدیل‌های پروانه نمایش و طبق آیین نامه‌ای که در سینماهای دارای ۱۰ سالن می‌توان فیلم‌های خارجی را اکران کرد، «تمام پول‌های جهان» در کوچکترین سالن این سینماها نمایش داده شد. برای مثال  در سالنی ۲۵ نفره در پردیس مگامال و در پردیس کوروش فقط یک روز اکران شد. بنابراین فیلم‌های انتخاب شده جذاب و به روز نیستند. میزان جرح و تعدیل‌ها به قدری است که مخاطب را به سینما نمی‌کشاند. ضمن این که قبل تر دیده شده است.

محمدی با بیان این که وزارت ارشاد اکران آثار داخلی بر فیلم‌های خارجی ترجیح می‌دهد، عنوان کرد: ما با یک برنامه ریزی حساب شده می‌توانیم فیلم‌هایی خارجی که انگیزه ساخت سالن سینمایی جدید را تقویت می‌کنند، جهت اکران خریداری کنیم. به دلیل این که متولی نمایش فیلم‌های خارجی از نظر دریافت مجوز و... دولت است، دولت می‌تواند بازار را به نفع فیلم‌های ایرانی تنظیم کند. ضمن این که تلویزیون نیز عمدتاً فیلم‌های خارجی را نشان می‌دهد. بنابراین اگر انتقادمان این است که با نمایش فیلم‌های خارجی هجمه فرهنگی صورت می‌گیرد، ابتدا باید جلوی نمایش این فیلم‌ها از تلویزیون گرفته شود نه سینما. بنابراین نگرانی‌های فرهنگی ابتدا باید متوجه تلویزیون باشد.

این تهیه کننده ادامه داد: در حال حاضر بیشترین نفع برندگان از جریان نمایش فیلم‌های خارجی در فضای مجازی، قاچاقچیان هستند. در حالی که با در نظر گرفتن نسبت تقسیم درآمد ۶۰ به ۴۰ به نفع دولت از نمایش فیلم‌های خارجی، دست قاچاقچیان کوتاه می‌شود. ضمن این که دولت قرار است بخشی از این سهم را به کمک به خانه سینما و رسیدگی به بخش‌های آسیب پذیر اختصاص دهد. در واقع دولت نگاه کاسب کارانه به اکران فیلم خارجی ندارد.

وی در پایان پیشنهاد کرد ترکیبی از اکران فیلم‌های داخلی همراه با اکران محدود فیلم‌های خارجی در شرایطی که ضوابط آن در اختیار دولت است، همزمان با تقویت بنیه فناورانه سینمای ایران در رقابت با این آثار و سالن سازی بهترین راهکار برای تقویت سینمای ایران است.