به گزارش گروه اجتماعی قدس آنلاین، ماه مهر که می‌رسد، همه چیز رنگ‌وبوی دیگری می‌گیرد. کوچه‌ها و خیابان‌های شهر پُر می‌شود از هیاهوی بچه‌های قدونیم‌قد و یک بار دیگر صدای قهقهه‌های‌شان لذت‌بخش‌ترین آواز صبحگاهی پاییز می‌شود. با رسیدن فصل مدرسه، چراغ‌های سبز و زرد و قرمز چهارراه‌ها حجم بزرگتری از مسئولیت را به دوش می‌کشند و هر رهگذری یک چشم مراقب برای دانش‌آموزانی می‌شود که بنای رد شدن از خیابان‌های شلوغ و پُر هیاهو را دارند.
جایی نوشته شده بود همه در مراقبت از جان دانش‌آموزانی که با آغاز سال تحصیلی راهی خیابان‌های شهر می‌شوند مسئولیم. راست می‌گوید؛ مدرسه که باز می‌شود، دیگر نه فقط پدرها و مادرها و مسئولان سرویس‌های مدارس، بلکه همه‌ی ما حکم محافظانی را پیدا می‌کنیم که مسئولیت شهروندی‌مان مراقبت از دانش‌آموزان است؛ از عابران پیاده گرفته تا راننده‌های انواع وسایل نقلیه‌ی عمومی و خصوصی باید سر تا پا چشم باشیم، مبادا شیطنت کودکانه‌ی دانش‌آموزی بهای سنگینی به همراه داشته باشد.
با این‌که در رساندن دانش‌آموزان به مدرسه همراهشان نیستیم و افراد زیر ۱۸ سال نمی‌توانند به تنهایی از خدمات اسنپ استفاده کنند، اما به عنوان عضو کوچکی از صنعتِ بزرگ حمل‌ونقل، همواره دغدغه‌ی مراقبت از کودکان را داریم. دلواپسیم نکند یک دویدن ناغافل برای عبور از چراغ راهنمایی، یک بی‌دقتی در رد شدن از خیابان، یک وسیله‌ی نقلیه‌ی پُر سرعت در کوچه و پس‌کوچه‌های شهر و هزاران اتفاق کوچک و بزرگ دیگر خاطره‌ی زردها و نارنجی‌های ماه مدرسه را مکدر کند.
درست است که معلمان باید راهکارهای مراقبتی لازم را به دانش‌آموزان دیکته کنند و مادران و پدران اصول تردد درست از خیابان را به فرزندانشان گوشزد، اما حقیقت امر این است که همه‌ی ما، به عنوان اعضای جامعه‌ای که زیر یک آسمان روز را به شب می‌رسانیم، نسبت به هم مسئولیم. با آغاز سال تحصیلی عینک دقت‌مان را به چشم بزنیم تا دانش‌آموزان را بهتر ببینیم و بیشتر از همیشه مراقب کودکانه‌های آن‌ها باشیم.
منبع: فارس
انتهای پیام/
نظر شما