مجتبی مزروعی در گفت و گو با خبرنگار قدس آنلاین افزود: با توجه به مزیت نسبی محصولات کشاورزی سطح زیر کشت آنها تغییر می کند، از جمله موارد تاثیرگذار بر تعیین نوع کشت، قیمت آن محصول، میزان نیاز آبی، دانش و تبحر کشاورز و سازکاری محصول با اقلیم منطقه است.

وی بیان کرد: میزان نیاز آبی زعفران نسبت به دیگر محصولات بسیار پایین است و بازده اقتصادی مناسبی دارد. همچنین بقیه محصولات معمولا بعد از سه تا چهار سال درآمد زایی دارند، اما زعفران از سال دوم درآمدزایی خوبی دارد.

وی اظهار کرد: کشت زعفران به گونه ای است که چندان وقت کشاورزان را نمی گیرد و نیازی نیست که زمان زیادی از مرحله کاشت تا مرحله برداشت برای زعفران گذاشته شود. در نتیجه کشاورزان می توانند همزمان با کشت زعفران، دیگر کارهای خود را نیز انجام دهند. در حال حاضر نه تنها کشاورزان بلکه دیگر افرادی که شغل متفاوتی دارند اما به نوعی با کشاورزی و کشت و زرع در ارتباط  هستند و زمینی برای کشت دارند هم اقدام به کشت زعفران کنند.

وی خاطر نشان کرد: زعفران شناسنامه استان خراسان رضوی است و سالهاست که برای آن تبلیغات خوبی انجام شده و پشتیبانی های دولتی مناسبی هم از آن صورت گرفته است. به همین دلایل است که سطح زیر کشت زعفران در استان خراسان رضوی در حال رشد و افزایش است.

مزروعی در پاسخ به این سوال که وقتی سطح زیر کشت زعفران زیادتر می شود در نتیجه کشت دیگر محصولات کشاورزی کاهش می یابد و ممکن است تهدیدی برای آینده سبد غذایی استان رخ دهد، گفت: کشت غلات خواه و ناخواه با توجه به کمبود آب رو به کاهش است. با توجه به خشکسالی های اخیر و کاهش میزان آب برای آبیاری محصولات کشاورزی، کشاورزان چه زمین هایشان را به زعفران اختصاص دهند و چه اختصاص ندهند، عملا نمی توانند محصولاتی با نیاز آبی زیاد را بکارند.

وی افزود: در مناطقی که کشت گندم به دلیل کمبود آب کاهش یافته، کشت زعفران زیاد شده است. به عنوان مثال در مناطق پرآب مانند جلگه رخ، چناران و مشهد توسعه زمین های زعفران بسیار کم بوده است اما در مناطقی که بیشتر با تنش آبی روبرو هستیم مثل کاشمر، خواف و باخرز و گناباد و امثال آنها سطح زیر کشت زعفران افزایش یافته است.

مدیر کل جهاد کشاورزی استان خراسان رضوی ادامه داد: به طور معمول مناطقی که آب مناسب دارند، میزان بارندگی سالانه بالاتری هم دارند. این شرایط و اقیلم چندان با کشت زعفران سازگار نیست. معمولا زعفران در مناطق خشک تر کیفیت بسیار بهتری دارد. زعفران با اقلیم خشک و کم آب سازگارتر است. لذا کشت آن مانعی برای کشت دیگر محصولات نیست.

وی ابراز داشت: باید گفت که کشت زعفران معمولا با گندم و جو رقابت دارد و صرفا باید برای این دو محصول که بسیار هم استراتژیک هستند برنامه ریزی کرد. برای رفع این مشکل هم نیازی نیست که جلوی کشت زعفران گرفته شود تا گندم و جو جایگزین آن شود. باید برداشت این دو محصول در واحد سطح بالا برود. یعنی اینکه به عنوان مثال اگر در یک هکتار یک میزان مشخص گندم کشت می شده است می توان با یکسری اقدامات علمی و کارشناسی، از همان یک هکتار میزان گندم به مراتب بالاتری را برداشت کرد.

وی عنوان کرد: تولید در واحد سطح با توسعه سیستم های آبیاری نوین، وقت گذاشتن و حضور به موقع کشاورز در هنگام کشت، کود مناسب و قیمت تمام شده محصول بستگی دارد. مخصوصا اینکه وقتی قیمت تمام شده محصول برای کشاورز به صرفه و اقتصادی باشد، او را ترغیب می کند که برداشت بیشتری در واحد سطح داشته باشد تا منافع او افزایش یابد ...

مزروعی گفت: این کار در جهاد کشاورزی استان در حال انجام است. به عنوان مثال در سال ۹۵ نسبت به سال ۹۲ سطح زیر کشت گندم و جو ۲۰ هزار هکتار کاهش یافته، اما در سال ۹۵ خرید از کشاورزان ۶۱۰ هزار تن بوده و در سال ۹۲ میزان خرید ۲۳۰ هزار تن بوده است. یا در سال ۹۲ سطح زیر کشت نسبت به سال ۹۷ در حدود چهل هزار هکتار کاهش یافته است اما خرید ما از کشاورزان صد هزار تن افزایش داشته است.

انتهای پیام/