به گزارش گروه اقتصادی قدس‌آنلاین، خودروسازهای پرآوازه وطنی همیشه نُقل فضای مجازی بوده‌اند و مردم به هر بهانه‌ای به آن‌ها می‌تازند. اما تقریباً یکی دو هفته‌ای می‌شود که شدت این حملات منطقی و سرزنش‌ها بیشتر شده. عاملش هم دو محصول جدید وزارت دفاع است که از صفر تا صدش در ایران ساخته شده و هیچ چیزی کمتر از نمونه فرنگی‌اش ندارد. یکی خودروی زرهی طوفان و دیگری ناوشکن سهند که همین چند روز پیش به آب انداخته شد. حالا این سؤال مهم و اساسی دارد دست به دست می‌چرخد که چرا در حوزه صنایع دفاعی این‌قدر توانمندیم و می‌توانیم موشک و ناوچه و ناوشکن تولید کنیم، اما از تولید یک خودروی درست و حسابی در کلاس جهانی عاجزیم؟ این روزها در فضای مجازی عکس گنو و پیتون و آریانا زیاد به اشتراک گذاشته شد. سه خودروی ملی که توسط جوانان و دانشمندان ایرانی طراحی و ساخته شد، اما سرانجام خوشی نداشتند! امروز در یک پرونده جمع و جور نگاهی انداخته‌ایم به این سه خودروی سیاه بخت ملی که مسئولان پراید را به آن‌ها ترجیح دادند.
خودروهای برقی جمشید آرین
جمشید آرین را که امروز یکی از ترندهای فضای مجازی است، باید یکی از پُرحاشیه‌ترین شخصیت‌های علمی چندسال اخیر بدانیم که هرچقدر خودش را به در و دیوار زد تا دستکم یک صدم بقیه خودروسازها از او و طرح‌هایش حمایت شود فایده‌ای نداشت! آرین اولین بار در سال۱۳۸۱ و درقاب تلویزیون حاضر شد و گفت که خودرویی برقی به نام آریانا۷۹۲ ساخته. خودرویی که مسیر زیباکنار تا شهرداری رشت را بی‌هیچ عیب و ایرادی طی کرد اما خیلی مورد توجه سازمان محیط زیست و بقیه سازمان‌های مرتبط قرارنگرفت. آن‌طور که خودش ۱۴سال بعد تعریف می‌کرد، گویا معصومه ابتکار در پاسخ به نامه او گفته بوده که خودروهای برقی آینده‌ای ندارند و سازمان بهینه‌سازی مصرف سوخت هم آب پاکی را روی دستش ریخته بود که طرح شما در اولویت نیست! بعد از این ماجرا جمشید آرین سر از استرالیا درآورد و باز یکی دو خودروی برقی دیگر ساخت که همه‌شان موردتوجه مجله‌های بین‌المللی دنیا قرارگرفتند، ولی پایشان به ایران نرسید! ده سال بعد، این دانشمند به ایران برگشت. با یک اختراع جدید. آرین سمند سورن را به یک خودروی برقی تبدیل کرد و مسافت ۵۰۰کیلومتری تهران تا اصفهان را با آن طی کرد که در نوع خودش یک رکورد محسوب می‌شود. رئیس جمهور وقت هم این سمند را دید و دستور داد از او حمایت کنند. بعد از سمند نوبت به تیبای برقی رسید. تیبایی که سر از نمایشگاه خودروی آلمان درآورد و فرنگی‌ها را متعجب کرد که ایرانی‌ها چه‌طور به تکنولوژی ساخت خودروهای برقی رسیدند. بعد از آن هم یکی دو خودروی برقی دیگر به فهرست اختراعات او اضافه شد، اما همچنان کسی از او حمایت درست و حسابی نکرد!کاسه صبر او هم لبریز شد.
جمشید آرین اصل مردادماه امسال خودروی برقی جدیدش را در آلمان رونمایی کرد و یک‌جورهایی غیر مستقیم نشان داد که کارکردن در ایران را به لقایش بخشیده است.
خودروی پیتون
سال۱۳۹۱ چند جوان ایرانی که ازقضا همه‌شان در زمینه طراحی خودرو نخبه بودند، دورهم جمع شدند و پروژه طراحی یک خودروی خاص ایرانی را کلید زدند. قرار گذاشته بودند خودرویی طراحی کنند که اولاً شبیه هیچ‌کدام از چهارچرخ‌هایی که خودروسازها تولید می‌کنند نباشد، ثانیاً وقتی راننده پشتش می‌نشیند به جای عذاب کشیدن از رانندگی لذت ببرد. هرطور بود سرمایه‌گذار پیدا کردند، از توفان نوسانات ارزی توانستند جان سالم به در ببرند و آن خودرو را بسازند. بدون حمایت و منت دولتی و فقط با رقمی نزدیک به ۱۰۰میلیون تومان. اسمش را هم گذاشتند پیتون. دلیل نام‌گذاری‌شان هم جالب بود: روزی که بخش جلوی مدل آماده شد و آن‌را به یکدیگر متصل کردیم، جای چراغ‌ها خالی بود. در حالی که محیط تاریک بود، یکی از دوستان موبایلش را روشن کرد و آن را داخل یکی از چراغ‌ها گذاشت و همه گفتند که چراغ‌های آن شبیه به چشمان مار شده است. بنابراین گفتیم تا اسم آن را از روی یک مار انتخاب کنیم. رفتیم سراغ اسامی جذاب مارها.دنبال یک اسم جذاب و کشنده گشتیم و به خانواده پیتون رسیدیم چون ماری عضلانی و قدرتمند است که با ظاهر اتومبیل نیز همخوانی داشت. ایمان مقصودی که سرپرست طراحی کانسپت این خودرو بود، می‌گوید: این خودرو تماماً روی بدنه و ابعاد سمند طراحی شده است و بدنه عیناً بدنه سمند است. اگر شرکت‌های خودروسازی ما بخواهند اتومبیلی هم سطح سلیقه جهانی طراحی و تولید کنند، طراحان ایرانی این توانایی را دارند اما مشکل جایی است که خودروساز ما حواسش به تنوع سلیقه‌ها نیست یا برایشان اهمیتی ندارد که مردم بخصوص جوان‌ها چه ماشینی با چه طراحی و رنگی سوار می‌شوند. طراحان پیتون همان زمان اعلام کردند که این خودرو بر خلاف ظاهر خیلی جوانانه‌اش، خودرویی کاملاً خانوادگی است و آن‌طرف آب هم برای خانواده‌ها از همین تیپ ماشین تولید می‌کنند؛ ولی چون ما فقط فیس لیفت‌های کسالت‌بار پراید و پژو را در خیابان دیده‌ایم، پیتون برایمان عجیب است.
درست همان زمانی که پیتون رونمایی شد، دلال‌ها و شرکت‌های مختلفی با بچه‌های این گروه تماس گرفتند تا طرحشان را با قیمت خوبی از آن‌ها بخرند، اما نفروختند. چون از اول قرارگذاشته بودند که طرح را رایگان به یکی از خودروسازهای وطنی بدهند، ولی آن‌ها نخواستند و این خودرو الآن در یک پارکینگ در حوالی جاده کرج درحال خاک خوردن است! فرشاد عالی‌فر از اعضای این گروه می‌گوید: خودرو محصول پیچیده‌ای است و ما در فاز نخست تصمیم داشتیم توانمندی‌های خود را به نمایش بگذاریم. در رونمایی، از شرکت‌های خودروساز داخلی دعوت به عمل آمد اما نگاه خوبی به این محصول نداشتند!
خودروی گنو
اسم گنو را که تحویل مرورگر بدهید، در کنار عکس قله و منطقه حفاظت شده‌ای در بندرعباس، چشمتان به تصویر یک شاسی بلند با آرم ایران‌خودرو روشن می‌شود که حاصل طراحی یک جوان ایرانی به نام مرتضی الاد است و هنوز به مرحله تولید نرسیده و نخواهد رسید! چون ایران‌خودرویی‌ها دوستش نداشتند. ماجرای این خودرو و رد شدنش را از زبان طراحش بخوانید: هدف از طراحی و انتشار آن صرفاً جنبه حمایتی از صنعت خودروی کشور می‌باشد که حداقل به سهم خودم از این صنعت مهم هر چند ناچیز حمایت کرده باشم. از طرفی خیلی ناراحتم از اینکه صنعت ما با بی‌لیاقتی بعضی‌ها عقب ماندگی را تجربه کرده و معلوم نیست چه سرنوشتی در انتظار اوست، اما همیشه به این صنعت با تمام فراز و نشیب هایش امیدوار بودم و هستم. در این بلبشویی که در این صنعت مهم به وجود آمده نمی‌توانستم دست روی دست بگذارم و کاری را که از دستم برمی آید، انجام ندهم. از آنجایی که ایران خودرو هیچ شاسی بلندی نداشته تا بتواند در بازار و حتی در سطح بین‌المللی جایگاهی داشته باشد و سبد محصولات خود را افزایش دهد و با محصولات خارجی و داخلی رقابت کند، به همین دلیل به فکر افتادم تا دست به کار شوم و خودرویی متناسب با برند ایران خودرو طراحی کنم.
انتهای پیام/
نظر شما