به گزارش قدس آنلاین وبه نقل از «پایگاه اطلاع رسانی آوانسن»؛ پنجاه و یکمین قسمت از برنامه زنده تصویری آوانسن با موضوع بررسی وضعیت کنونی تئاتر استان از صفحه اینستاگرامی لایو مشهد پخش شد.

در ابتدای این برنامه حجت الاسلام والمسلمین علی بخشی درباره ی آخرین تغییر و تحولات در شورای نظارت بر تئاتر مشهد اظهار کرد: مقاومت در برابر «تغییر» درست نیست. کلیت تغییر خوب است و باید از آن مراقبت کرد؛ تغییر و تحول در شورای نظارت هم از این قاعده مستثنی نیست. به خودِ بنده در این چند سال فراوان گفته اند که چرا لیست شورا بعد از ده سال تغییر نمیکند و نگاه ها نو نمی شود؟ اما وقتی دیدم خودِ اهالی تئاتر در برابر این تغییر موضع گرفتند تعجب کردم. بنابراین ابتدا باید محتوای تغییر را بررسی کرد و بعد در برابر آن موضع گرفت.

نماینده سازمان تبلیغات اسلامی در شورای نظارت و ارزشیابی بر تئاتر مشهد با اشاره به حجم بالای بازبینی ها اذعان کرد: در شورا برخی  از اعضا مثل بنده اشتغالات اداری دارند و برخی شخصی؛ تعداد نمایشنامه ها و فیلم نمایش ها از تعزیه تا نمایش و جُنگ و... عدد زیادی را شامل می شود که با این تعداد و ترکیب به بازبینی نمیرسیم و ما همیشه شرمنده دبیرخانه بوده ایم و از طرفی وقت نمی شود بعضی از نمایشنامه هارا کامل بخوانیم.

بخشی با تاکید به لزوم تشکیلِ شوراهای معین تخصصی در شورای نظارت بر تئاتر مشهد بیان کرد: برای تمام ژانر های هنر نمایش باید این شوراهای معین تشکیل شود. الان شورای عالی انقلاب فرهنگی هم همین شورای معین تخصصی را دارد

تحقق نظارت دقیق و صحیح با وضعیت فعلی محال است و راهکارش از دیدگاه من همین شورای معین تخصصی است.

علی بخشی در خصوص وضعیت کنونی تئاتر شهر افزود: حقیقتا تئاتر مشهد یا چهار سال قبل که بنده وارد شورای نظارت شدم قابل مقایسه نیست، به ویژه به لحاظ کمیت. در خصوص کیفیت هم باید خود هنرمندان دروازه ی ورود به تئاتر را محدود کنند تا فیلترهای زیادی برای نویسندگی و کارگردانی و بازیگری تئاتر باشد

وی گفت: مشهد شهر امام رضا ع است؛ ملاحظات اصفهان اصفهانیست، ملاحظات تبریز، تبریزی است. مشهد ویژه است؛ بالاترین ارزش را در این مملکت دارد، بنابراین باید ملاحظات خاص خودش را داشته باشد. اگر سایه ی امام رضا بر سر این شهر نبود ما این رونق اقتصادی و این پویایی را در این شهر نداشتیم. قدمت نیشابور به مراتب بیشتر از مشهد است اما الان این دو شهر اصلا با یکدیگر قابل مقایسه نیستند.

حجت الاسلام والمسلمین علی بخشی در پاسخ به سوال مجری مبنی براینکه چرا در خیلی از موارد گروه های نمایشی دلایل مشروط یا رد صلاحیت نمایش ها را منتصب به شما می دانند، بیان کرد: وقتی من طلبه ام و ملبس در شورا حضور پیدا میکنم انتظار این قضاوت را دارم اما من هم یکی از اعضا هستم و امضا اعضا به یک اندازه اعتبار دارد و اتفاقا بقیه اعضا در برخی موارد از من محکم تر هستند زیرا من علم فقه را لحاظ میکنم و آن ها خروجی اجتماعی یک مسئله را در نظر می گیرند.

شورای نظارت استان در هفته جاری تشکیل و نهایی خواهد شد

محمدرضا محمدی طی تماس تلفنی در جدیدترین قسمت این برنامه در خصوص شورای نظارت تصریح کرد: بر اساس آیین نامه موجود؛ شورای نظارت در استانها بر عهده اداره کل و در شهرستانها برعهده شهرستانها خواهد بود.شورای نظارت استان در هفته جاری تشکیل و نهایی خواهد شد و اسامی برای دریافتِ ابلاغ، به تهران صادر خواهد شد اما با توجه به اینکه یکسری از آثار به اداره ی ارشاد رسیده بود اقای دکتر مروارید دستور دادند که شورای سابق فعلا به کار خود ادامه دهد تا تکلیف شورای استان مشخص شود بنابراین لیستی که در فضای مجازی منتشر شده را تکذیب میکنم.

معاون هنری و سینمایی اداره ی ارشاد در خصوص ترتیب اجراها در سالن اصلی تئاتر شهر اظهار کرد: به خاطر زمانبندی؛ انتخابِ ما هم اکنون بین اهم و فی الاهم است. با گروه های نمایشی متقاضی سالن اصلی در حال مذاکره ایم و امیدواریم با همفکری و تعامل از این بحران عبور کنیم.

شخصیت اهالی تئاتر در اجتماع مشهد نامعلوم است

در بخش دیگری از این برنامه حامد اَمانپورقرایی با اشاره به مشکلاتِ پیش آمده در خصوص ترتیب اجراهای سالن اصلی تئاتر شهر تاکید کرد: طبق توافقی که کردیم برای اجرای پاندورا مقرر شد شورای معینی متشکل از خانوم ها برای این نمایش تشکیل شود؛ این شورا هنوز تشکیل نشده و ما به ترافیک اجراهای سالن اصلی خوردیم، این قول های بدون پشتوانه اصلا خوب نیست.

این مدرس تئاتر در خصوص وضعیت تاتر استان و انجمن نمایش گفت: من فکر میکنم شخصیت اهالی عرصه تئاتر در اجتماع مشهد نامعلوم است. بی هویتی اجتماعی برای هنرمندان روز به روز بیشتر می شود. انجمن نمایش سعی در حل مشکلات دارد اما مشکل سلیقه های فردی است که مارا به بمبست می رساند. چون مکانیزم مشخص و شفافی وجود ندارد. اداره ی نمایش برای تئاتر استان برنامه مشخصی ندارد. آنها برای تئاتر دورنمای مشخصی را تعریف نکرده اَند. عدم یک برنامه مدیریتی مشخص، دارد ضربه مهلکی به تئاتر استان می زند. هنرمند نمی داند چه مسیری را باید طی کند. من اگر بخواهم در سالنی خصوصی نمایشی را به روی صحنه ببرم اصلا نیازی به گفتگو با انجمن نمایش ندارم درحالیکه این اشتباه است انجمن در حال تلاش است اما قدرت لازم برای گفتگو را ندارد.

امانپورقرایی با اشاره به پروسه ی زمان بر گرفتن مجوز اجرای نمایش ها از اداره ارشاد افزود: در ارشاد برخوردها سلیقه است. شورای نظارت با دبیرخانه انجمنِ نمایش هماهنگ نیست. هنرمندان از اینهمه کاغذ بازی خسته شده اَند. فضا مستعد اتفاقات خوب است اما این لکنت به خاطر چرخه عذاب آور بروکراسی است. ما هنرمندان هویت مشخصی نداریم. تشکیل شورای معین استان خوب است اما خیلی دیر است. متولیان و مسئولین تئاتر استان برای انجام همین امور و برنامه ریزی ها حقوق دریافت می کنند اما انگار از نجابت هنرمندان برداشت دیگری می شود. معادلات سالن اجرا، وظیفه ی کارگردان نیست، این وظیفه ی اداره ی هنرهای نمایشی است.

حامد امانپور با اشاره به فقدان آموزش در تئاتر مشهد گفت: این حفره درد تئاتر ماست. ما دانشکده هنرهای دراماتیک نداریم. وقتی گفتگوی دانشگاهی در شهری وجود ندارد یعنی نمی شود در مورد آن حوزه تخصصی صحبت کرد. رنجی که در تئاتر مشهد می کشیم عدم گفتمان اکادمیک است. دولت موظف به آموزش است. گروه ها باید پروپوزال بدهند که شیوه ی اجراییشان چیست و به چه امکاناتی نیاز دارند تا بشود برایشان برنامه ریزی کرد. به گمانِ من ترسی در فضای هنری مشهد وجود دارد که نمی دانم منشا آن کجاست؛ هنرمندان دارند از جان شان مایه می گذارند.

این هنرمند سرشناس مشهدی با اشاره به لزوم داشتن مکان برای تهیه و تولید اثار نمایشی خاطر نشان کرد: تاریخ تئاتر مشهد قابل مقایسه با پایتخت و حتی قدیمی تر از آن است اما ما نکته ای را فراموش کردیم که اقای بیضایی هم در تاریخ نمایش ایران به آن پرداخته و آن دسته های نمایشی شادی آور و تعزیه و ... بوده اند که زحمت زیادی برای زنده نگه داشتن نمایش کشیده اند منتها عدم برنامه ریزی مناسب باعث شد که این گروه ها و تمام کوشش هایی که در زمینه نمایش های سنتی در مشهد اتفاق افتاده بود از بین برود و لذا می بینیم به لحاظِ تاریخی گروه های نمایشی به دو دلیل امکان بروز پیدا نمیکردند، یک اینکه حمایت ساختار دولتی را نداشتند و دو اینکه مکان مشخص برای تولید و تمرین نداشتند. بنابراین ان دسته از گروه هایی در تاریخ تاتر ماندگار شدند که دارای ظرفیت مشخص مکانی برای ارائه تولیداتشان بودند. اکنون عمده بحث ما نبود سالن است. وقتی با ترافیک اجراها مواجه میشویم باید اظهار خوشحالی کنیم نه اینکه سردرگم شویم؛ ما باید به تولید خوب و زیادِ آثار نمایشی در شهرمان فخر بفروشیم.

امانپورقرایی در خاتمه با اشاره به نقش اعضای شورای نظارت و ارزشیابی بر تئاتر مشهد در رشد و رونق تئاتر تاکید کرد: در این سالهای اخیر هیچ کس به اندازه شورای نظارت نقش خودش را به درستی ایفا نکرد. تعامل آن ها با گروه های نمایشی بسیار خوب و قابل قبول بود.

انتهای پیام/