به گزارش گروه فرهنگی قدس‌آنلاین، مرحوم غلامرضا قدسی از شاعران انقلاب اسلامی است که در سال ۱۳۶۸ چهره در خاک کشید. کتاب «حدیث قدسی» اوّلین اثر از «مجموعۀ‌روشنان» است که به همّت گروه ادبیات انقلاب اسلامی فرهنگستان زبان و ادب فارسی منتشر می‌شود. مجموعۀ روشنان سلسله‌ای است از نوشته‌ها، با صبغۀ تحقیقی، در معرفی علمی بزرگان و پیشکسوتان نظم و نثر انقلاب اسلامی و هدف آن معرفی عالمانۀ بزرگانی است که در این عرصه پیشگام بوده‌اند. 

نگارش و نقد و انتخاب شرح حال و آثار مرحوم قدسی را دکتر محسن‌ ذاکرالحسینی(پرند) بر عهده داشته است. سال‌شمار سرگذشت قدسی، شعر و زندگی قدسی، منتخب سروده‌های قدسی و تصاویر و اسنادی از مرحوم قدسی و... بخش‌های مختلف این اثر را تشکیل داده است.

یادداشت‌های کوتاهی از حضرت آیت‌الله خامنه‌ای نیز حواشی برخی از صفحات کتاب را آراسته است. مرحوم قدسی از دوستان صمیمی رهبر معظّم انقلاب در سال‌های مبارزه بود و ارتباط ادبی و فرهنگی نزدیکی با معظّمٌ‌له داشت.

با دکتر پرند درباره چگونه شکل گیری کتاب حدیث قدسی و شعر و جایگاه غلامرضا قدسی به صحبت نشستیم که در ادامه می خوانید: 

برای شاعران جوان امروز شاید به دلیل تغییر سلایق و گذشت زمان مرحوم غلامرضا قدسی چندان شناخته شده نباشد. درباره جایگاه شعری استاد غلامرضا قدسی بفرمایید.

درباره شعر مرحوم قدسی اولا که شعر ایشان شعر پخته ای است که از لحاظ زبانی به جز همان چندموردی که من در کتاب اشاره کرده ام شعر سالم و پاکیزه و محکمی دارند که آدم از خواندن و شنیدن‌شان لذت می‌برد. درباره ویژگی‌های درونی، آن چیزی که بیشتر از همه جلوه می‌کند، مضمون‌ها و حرف‌هایی است که در متن شعرها مطرح می کنند. شعر ایشان پیچیدگی سبک هندی یا اصفهانی را ندارد، در عین حال که لطافت و دقایق آن سبک را دارد ولی به حد پیچیدگی سبک هندی نمی‌رسد. شعر غلامرضا قدسی ترکیبی از سبک روان و روشن عراقی و مضمون پردازی هایی سبک هندی است. برای همین زبان شان خیلی صمیمی تر است از کسانی که به سبک صائب شعر می گویند. مخصوصا برای مردمی که دقت شان در دریافت ظرافت ها و نکته های شعر کمتر است، شعر مرحوم قدسی روان و ساده تر است.

■ در فضای محتوایی چه مضامین و مسائلی در شعر مرحوم قدسی وجود دارد؟

ایشان همه نوع مضامین را در شعر خود دارند؛ عاشقانه و اجتماعی و مضامین شخصی و فکری و احساسات و افکار شاعر. همه این ها را در کنار هم داشتند. هم اخوانیه دارند و هم غزل عاشقانه و قطعه اجتماعی و قصیده مناسبتی و غیره. البته من بیشتر غزل هایشان را پسندیدم. نظر دیگران هم این است که ایشان غزلسرای خوبی بودند. غزل هایشان ویژگی های برجسته ای دارد. در سبک مشهور به هندی وحدت مضمون و محتوا وجود ندارد. یعنی خیلی پایبند به موضوع خاصی نیستند که حرفشان بر محور خاصی بچرخد و تا آخر غزل همان حرف و یا حس را بگویند. احتمال دارد یک بیت عاشقانه باشد و یکی اجتماعی و بیت دیگر فکر و احساس شاعر را برساند. اما در کل شعر قدسی مقداری وحدت مضمونی و معنایی دارد.

■ درباره کتاب حدیث قدسی بفرمایید. چه شد که درباره مرحوم قدسی و شعر ایشان کتاب نوشتید؟

در فرهنگستان من طرحی دادم که طی آن قرار بود شاعران معاصری که کمتر شناخته شده هستند اما لایق درخشیدن اند، در یک کتاب معرفی بشوند و شعرشان بررسی بشود. به نحوی که برای هر شاعری یک تک‌نگاری بشود. بنا نبود در این طرح به شاعرانی که مشهور هستند بپردازیم. چون مردم این ها را می شناسند و شعرشان را می خوانند. می خواستم درباره کسانی باشد که در حاشیه مانده اند. یعنی لایق درخشیدن هستند ولی این بخت را نداشته اند که مردم شعرشان را بشناسند. برای این کار من به این دلیلی که خراسانی ام از خراسان شروع کردم. چون با شاعران خراسان سال ها محشور بودم و شناخت بیشتری از آن ها داشتم. همچنین فکر می کردم چون با این ها دوست بودم دسترسی به منابعی که درباره آن هاست آسان تر باشد.

در خراسان هم طبیعی بود که اول از این شاعران یعنی کمال و سهی(صاحبکار) و قدسی شروع کنم. نفر چهارم قرار بود استاد محمد قهرمان باشند که به رحمت خدا رفتند و من هم به دلایلی این طرح را بعد از کار سوم در فرهنگستان کنار گذاشتم و پی نگرفتم.

حدیث قدسی، سه بخش است؛ بخش شعر و زندگی غلامرضا قدسی، نقد و نگارش درباره شعر ایشان و بخش اشعار برگزیده ایشان. تا جایی که در دسترس بود، شفاهی و کتبی، درباره زندگی ایشان گزارشی داده‌ام و شعرشان را تا جایی که در توانم بود نقد کردم و کم و کیف آثار ایشان را بررسی کردم. سعی کردم هم نقاط قوت و هم نقاط ضعف را بنویسم. درباره شعرهای کتاب هم سعی کردم بهترین شعرهای ایشان انتخاب شود.

انتهای پیام/