امروز روز پرستار است و مانند تمام روزهایی که در تقویم به نام یا بهانه‌ای شناخته می‌شوند، می‌گذرد و تعدادی تبریک و گفتن حرف‌های تکراری تمام اتفاقی است که در روزهای این چنینی می‌افتد.
با این وصف یک روز پرستار دیگر از راه رسید و همچنان جامعه پرستاری ما چشم انتظار تحقق وعده‌ها برای بهبود شرایط کار در این حرفه مبارک اما خسته کننده و فرسایشی هستند. قصد تکرار حرف‌های همیشگی از شرایط نامتعارف کادر درمانی را نداریم ولی آنچه مسلم است پرستاری در کشور ما نیاز به پرستاری دارد چراکه به گفته فعالان این حوزه شرایط سختی بر این حرفه حاکم است که بی‌توجهی به آن به زیان سلامت جامعه خواهد بود. به عنوان مثال اصلی‌ترین شرط فعالیت در یک حرفه رعایت استاندارهای کار در آن حرفه است و در بخش درمان نیز استاندارد سرانه تعداد بیمار به پرستار پیش نیاز تمام اقدامات دیگر است و این درحالی است که در کشور و استان ما با کمبود شدید پرستار مواجه هستیم و این کمبود یعنی فشار مضاعف به پرستاران و کاهش سطح خدمات و چندین و چند آسیب دیگر که ناشی از کمبود نیرو است.
این موضوع را محمد حسن عزتی مدیر پرستاری دانشگاه علوم پزشکی مشهد نیز در گفت‌وگو قدس آنلاین مورد اشاره و انتقاد قرار داده و می‌گوید: با توجه به تشکیلات و چارت جدید بیمارستان‌ها حداقل ۲۵۰۰ نفر کمبود پرستار در بیمارستان‌های دانشگاهی استان داریم، اما بر اساس استانداردهای ابلاغی توسط معاونت پرستاری وزارت بهداشت و درمان، حداقل نیاز به ۶ هزار پرستار در استان داریم از طرفی بیشترین مشکل ما در بیمارستان‌های دانشگاهی کمبود نیروی انسانی پرستار و
کمک پرستار است که خصوصاً کمبود کمک پرستار می‌تواند سبب کاهش میزان رضایتمندی بیماران از خدمات دریافتی در بیمارستان‌ها شود اگرچه طی روزهای اخیر با مساعدت رئیس دانشگاه و معاونت توسعه
۴۵ نفر کمک پرستار در استان جذب شدند و تا پایان سال ۶۰ نفر دیگر نیز جذب خواهند شد، اما این تعداد برای مجموعه بیمارستان‌های دانشگاهی بسیار کم است و با توجه به تشکیلات و چارت جدید بیمارستان‌ها حداقل نیاز به جذب ۴۵۰ نفر کمک پرستار دیگر دارند.
عزتی ادامه می‌دهد: حقوق پرستاران و حتی اضافه کاری‌هایی که انجام می‌دهند به موقع پرداخت می‌شود اما قسمتی از کارانه پرستاران بیشتر از یک سال است که پرداخت نشده است و دلیل آن مشکل سازمان‌های بیمه‌گر در پرداخت اسناد بیمارستان‌ها می‌باشد و در صورت پرداخت بدهی سازمان‌های بیمه‌گر به بیمارستان‌ها، می‌توان این مشکل را حل کرد.
بنابراین تنها به استناد همین ۲ نکته بیان شده یعنی کمبود نیرو و پرداخت نشدن حقوق کارانه می‌توان نتیجه گرفت که پرستاری که به جای مراقبت از ۴ بیمار باید مراقب ۸ یا ۱۰ بیمار باشد و از سوی دیگر در حالی که پزشکی که با چند دقیقه سر زدن به بیمار و نوشتن دستور پزشکی چند ده برابر او کارانه می‌گیرد و کارانه ناچیز پرستاران ماه‌ها پرداخت نمی‌شود، چگونه می‌توان انتظار داشت براساس استانداردها بتواند در خدمت بیمار باشد چراکه نه فرصتش را خواهد داشت و نه انگیزه‌ای برای آن‌ها مانده تا بخواهند بیشتر از حد از جانشان مایه بگذارند. خلاصه اینکه به گفته پرستاران طرح تحول سلامت تنها شلوغی و کار بیشتر را نصیب پرستاران کرده و تعرفه خدمات هم به جیب اشخاص دیگری از پرستاران واریز شده است و آنچه امروز بر جامعه پرستاری ما حاکم است فرسایش ناشی از کار زیاد با حداقل حقوق می‌باشد.
نظر شما