به گزارش قدس آنلاین،  اگرچه محرومیت و آسیب پذیر بودن در اکثر زمان ها باعث می شود حکومت و سایر افراد جامعه با نگاه ترحم آمیز به آنها ، کمک ها و حمایت های موقتی و گذرا  داشته باشند که برای مدت کوتاهی آنها را از وضعیت فعلیشان تا حدودی دور می کند،  اما در این بین افرادی هم بوده اند که از محرومیت به عنوان یک فرصت استفاده کرده اند و با تلاش و پشتکار به درجه ای دست پیدا کرده اند  که حتی در بستر زمان یار و کمک دیگران شده اند. طی چند سال گذشته به دلیل شرایط اقتصادی که بر کشور حاکم شده است و از طرفی تشویق به رشد الگوی اقتصاد مقاومتی ، گرایش مردم به  سمت کار آفرینی افزایش پیدا کرده و در این بین بانوان حتی در مواردی نظیر بافندگی و خیاطی  از آقایان پیشی گرفته اند. از این رو تصمیم گرفتیم با  یک  بانوی کارآفرین مشهدی گفتگویی داشته باشیم و از چرایی رو آوردن وی به سمت کارآفرینی اطلاع پیدا کنیم.

خانم جعفر آبادی ، یا همان خانم کار آفرین به قول خودش ، علی رغم نداشتن سرمایه و  دست و پنجه نرم کردن با مشکلات زندگی از مسیر تولید و کمک به چرخ های اقتصادی دست بر نداشته و با چشم دوختن به پنجره های امید،  زندگی خودش را نقش بسته است.

وی که یک بار به عنوان بانوی کارآفرین نمونه نیز انتخاب شده است ، درسال 1371 با سرمایه ای اندک و در حدود 450هزارتومان که  آن را هم از اطرافیانش  استقراض کرده بود و با یک چرخ خیاطی کارگاه تولیدی کوچک خود را درمنزل ایجاد کرد و با سقفی از اراده و سرسختی برای حرکت در مسیر خودکفایی و استقلال تلاش خود را آغاز کرد،  به طوری که به گفته خودش در حال حاضر علی رغم آنکه سرمایه اولیه را چندین برابر کرده، برای بالغ بر20 نفر از اطرافیان و همشهریانش به صورت مستقیم و غیر مستقیم ، اشتغال زایی کرده است و 12چرخ خیاطی را در کارگاهش در مسیر  تولید به گردش انداخته است.

برای به دست آوردن رزق حلال باید تلاش کرد

این بانوی کارآفرین که در منطقه شهید باهنر  شهر مشهد مقدس سکونت دارد و چندین سال است که نگاهش به پنجره های امید دوخته شده و هیچگاه نگذاشته آهنگ رنج بر زندگیش نقش ببندد ، با بیان این مطلب که ، کار همیشه فراز و فرود دارد اما برای ماندن و به دست آوردن رزقی حلال باید جنگید و پشتکار داشت،   به مشکلات یک زن کارآفرین اشاره کرده و می گوید: مشکل من امروز به عنوان یک زن کارآفرین عدم حمایت های دولتی است چرا که اعتقاد دارم اگر مسئولین و متولیان امر به بانوان به همان اندازه که به مردان بها داده می شود، بهاء بدهند چرخه تولید داخلی خواهد چرخید و هیچ مشکلی در این زمینه وجود نخواهد داشت.

باید به جای ماهی خوردن ، شیوه ماهیگیری را آموزش داد

وی خطاب به مسوولان می گوید: مردم از مسوولان انتظار دارند موانع کارآفرینی را از مسیر افراد کارآفرینان خصوصا طبقه محروم ومستضعف بردارند. چطوری به برخی  از دوستان و نزدیکان خودشان وام های نجومی وبدون زمان  پرداخت می کنند ، ولی برای افرادی که سرمایه ای ندارند ومی خواهند اشتغال زایی نمایند و خصوصا از طبقه ضعیف جامعه هستند و  حامی وپشتیبانی ندارند، ماه های طولانی و ضمانت های هنگفتی را مطالبه می کنند. امروز باید سازمان ها ، پشتیبان مردم و اقشار آسیب پذیرباشند و  به جای اینکه مساعدت های موقتی و زود گذر انجام دهند ، راه حل های اساسی و پایدار درنظر بگیرند و بیشتر به فکر توانمند سازی طبقه محروم باشند  و به عبارتی به جای ماهی خوردن ، شیوه ماهیگیری را به آنها بیاموزند.

خانم جعفر آبادی بیان می کند: امروز من به عنوان یک کارآفرین  ، کار در این تولیدی برایم  یک نوع تفریح است، حالا حاضر نیستم این کارگاه را رها کنم و می خواهم تا آخرین نفس در برابر موانع و مشکلات بایستم و سهم خود را در زمینه تولید داخلی انجام دهم .

او با بیان این مطلب که  حتی دربرخی از  نمایشگاه های لباس نیز شرکت کرده ام و تولیدات کارگاهم را  در معرض دید بازدیدکنندگان قرار داده ام ،  گله می کند از اینکه جامعه ما مردسالار است و یک خانم کارآفرین برای خودکفایی و حرکت در مسیر تولید باید از هفت خوان رستم   رد شود و بعضا برخی افراد تمایل دارند به بهانه های مختلف ،بانوان کارآفرین را از ادامه مسیر بازدارند.

کارآفرینان خودشان را معطل کمک مسئولان نکنند

این بانوی کارآفرین معتقد است، خرج و مخارج زندگی و موانع و مشکلاتی که در مسیر کارآفرینی وجود دارد دست اندازی های جاده  زندگی است و من هنوز هم به کار خود و مسیری که در آن حرکت می کنم ایمان دارم و هیچ کدام از مشکلات نخواهد توانست مرا از حرکت و تلاش باز دارد.

او سپس با این جمله که هیچگاه در مسیر کار آفرینی و استقلال کم نیاورده ام و تا آخرین نفس به راه خود ادامه می دهم سخنش را باتوصیه ای به محرومان  واقشار آسیب پذیر مبنی بر اینکه  منتظر دیگران خصوصا مسئولان نمانند بلکه با پشتکار و تلاش و باهر سرمایه ای کاررا شروع کنند ، زیرا رمز موفقیت در هر کاری تلاش و توکل می باشد،به پایان می رساند.