حالا اگر این کودک و نوجوان، امتحانات استرس‌زای پایان سال تحصیلی را سپری کرده باشد، به طور طبیعی نیاز وی به بازی و تفریح صدچندان می‌شود. در عین حال این بازی و تفریح وقتی رنگ و بوی خانوادگی می‌گیرد، در واقع نقطه آرمانی در تکمیل شخصیتی وی شکل می‌پذیرد که در آینده علاوه بر اثرات تربیتی، روحی و جسمی، بخشی از نوستالژی‌های کودک و نوجوان فعلی را تشکیل می‌دهد.

 بزرگترها، همبازی کوچک تر ها

حالا یکی، دو سالی است که خانه همبازی مشهد برای برآورده شدن این گمشده و نیاز اولیه کودکان و نوجوانان شهرنشین و آپارتمان نشین، دست به کار شده و با اقدامات خلاقانه فرهنگی خود، روزهای متفاوت، شیرین و دلچسبی را برای کودکان، نوجوانان و اولیای آنان فراهم نموده است. برای تهیه گزارشی از دومین اردوی تفریح و بازی خانوادگی در سال جاری و در آخرین جمعه خرداد در حالی به اردوگاه شهید کاوه پا می‌گذارم که اردوی اول آن با محوریت مادران همراه با کارگاه‌های بازی مادر و کودک در ۱۳ اردیبهشت برگزار شده است.

این بار و براساس نوشته روی پوستر، اردو با محوریت پدران است و البته این بدان معنا نیست که مادران سهمی در اردو نداشته و یا حضور ندارند. به هر حال شعار این اردوهای تربیتی متفاوت و خلاقانه، «بزرگ‌ترها همبازی بچه‌ها می‌شوند»؛ عنوان شده و حضور پدر و مادر شرط اولیه برگزاری موفقیت‌آمیز آن است.

بیش از ۴۰ خانواده در اردوگاه شهید کاوه مشهد پس از صرف صبحانه در یک فضای مفرح بنا به دعوت دست اندرکاران اردو در مسجد اردوگاه برای جلسه توجیهی گردهم می‌آیند. کودکان و نوجوانان نیز حضور دارند. ابتدا بر روی جایگاه بازی‌های مشارکتی با حضور پدرها و کودکان با هدایت مجری لحظات جذابی را فراهم می‌آورند. مجری هم کسی نیست جز مدیر خانه همبازی مشهد که در ادامه از حاضران می‌خواهد تا تعریف‌های خود را از بازی ارائه نمایند. تعاریف مختلفی شنیده می‌شود.

حسن سلطانی اما درباره بازی اظهار می‌کند: بازی صرفاً به عنوان سرگرمی نیست! سرگرم کردن یعنی از شر بچه‌ها خلاص شدن که صحیح نیست. حتی بازی، آموزش برای کودک نیست و نباید از بازی به عنوان یک ابزار آموزشی استفاده کرد زیرا در آموزش، لذت کمرنگ می‌شود. بازی حتی مسابقه نیست زیرا در مسابقه تفکر برد و باخت مطرح می‌شود. بر این اساس تفکر رقابت در بچه‌ها فزونی می‌یابد. تفکر رقابت با نهادینه شدن در وجود کودکان در آینده و حیات اجتماعی آنان تأثرات منفی برجای می‌گذارد. رقابت اجتناب‌ناپذیر است اما نباید فرد شکست خورده دچار احساس بدی شود.

وی افزود: بازی؛ خلاقیت، روحیه کار مشارکتی و جمع گرایی و نقطه آغاز روابط اجتماعی کودکان و نوجوانان است. بازی باید تمرین زندگی و مقدمه هدایت آینده کودکان باشد. این در حالی است که ما با سبک زندگی مدرن و پدیده شهرنشینی و آپارتمان نشینی، بچه‌ها را از این تجربه‌ها محروم کرده و موجب آسیب‌های زیاد روانی و حتی جسمی بچه‌ها شده‌ایم. مشکل امروزی والدین، نداشتن هنر بازی است و لازمه آن این است که در ابتدا بزرگ‌ترها خود کودک شوند تا نیاز بچه را درک نمایند. هنر بازی کردن اکنون یک مهارت زندگی و مستلزم آموزش و تمرین والدین است.

پس از اتمام جلسه توجیهی در محوطه اردوگاه، داغی بازی‌های خانوادگی بر داغی آخرین روز بهار می‌افزاید. عمو زنجیرباف، کول بری بچه‌ها توسط پدران، شمشیربازی، هواپیمابازی، دم بازی، طناب بازی و جنگل پیمایی و... از جمله بازی‌های والدین همراه با کودکان است که بسیار هیجان انگیز و لحظات شادی را رقم می‌زند.

 آینده روشن کودک

یکی از پدرها مشغول بازی با محمد فرزند سه ساله‌اش است. نظر وی را درباره اثربخشی اردوها جویا می‌شوم. می‌گوید: برای بار دوم است که مشارکت داشته است. وی که شرکت مشاوره‌ای دارد و سه فرزند ۱۶، ۱۱ و ۳ ساله دارد، می‌افزاید: اینکه بدانیم بازی کردن با فرزندان یک هنر است، در تقویت نهاد خانواده مفید و منجر به آینده روشن برای کودک خواهد شد. در حین شمشیربازی پدران و فرزندان اردوگاه را ترک می‌کنم. شاید برای برخی از والدین نحوه چگونگی حضور در این اردوها جای سؤال باشد. شهروندان می‌توانند برای کسب اطلاعات بیشتر و مشارکت در اردوهای مشابه با شماره‌ ۳۷۲۹۷۲۶۹ تماس گیرند.

منبع: روزنامه قدس

انتهای پیام/