محمد تربت‌زاده/
بر اساس یک تحلیل فوری و دم دستی، آقازاده‌های دانه درشت لابد دو دسته هستند! دسته نخست آن‌هایی که به قسمت اعیان نشین شهر «لس آنجلس» که «بورلی هیلز» نام دارد مهاجرت کرده‌اند و دسته دوم آن‌هایی که به هر دلیلی موفق به مهاجرت نشده‌اند و به همین خاطر «بورلی هیلز» را به تهران آورده و نامش را گذاشته‌اند «باستی هیلز»!
«بورلی هیلز» لاکچری‌ترین شهرک آمریکایی است که در ایالت ««کالیفرنیا» واقع شده و محل زندگی ستاره‌های هالیوودی و سرمایه‌دارهای گردن کلفت است و صاحبان لوکس‌ترین برندهای دنیا به حساب می‌آیند. لابه‌لای این آدم‌های خاص و عجیب، حدود 8000 ایرانی هم وجود دارند که با ثروت‌های افسانه‌ای، در این شهرک فوق لوکس زندگی می‌کنند. سوژه گزارش امروز اما نه «بورلی هیلز» و ایرانی‌های مقیم آنجا، بلکه نمونه کوچک‌تر آن یعنی شهرک لوکس «باستی هیلز» در لواسان تهران است که همه جزئیات آن از روی شهرک «بورلی هیلز» آمریکا الگوبرداری شده است.
ویو 360 درجه
یکی از دلایلی که نامش را «باستی هیلز» گذاشته‌اند، شباهت غیرقابل انکارش به «بورلی هیلز» آمریکاست، اما اهالی این شهرک «باستی» را از خودشان در نیاورده‌اند و براساس نقشه ماهواره‌ای گوگل، بولواری که به این شهرک منتهی می‌شود «باستی» نام دارد.
ورود افراد معمولی به باستی هیلز تا همین دیروز ممنوع بود. دیوارهای بلند، گیت ورودی با چند نگهبان و حفاظ‌های لوکس، وسط بولوار باستی قد علم کرده بودند و حتی تلاش مکرر خبرنگاران برای گذر از این گیت بارها بی‌نتیجه مانده بود.
این شهرک در شمال غربی لواسان واقع شده و حدود ۳۵۰ هکتار زمین دارد. دور تا دور شهرک باستی هیلز دیوارکشی شده تا ساکنان 36 ویلای لوکسِ آن، بدون حضور مزاحم در استخرهای روباز لم بدهند، در ویلاهایی با معماری اروپایی استراحت کنند و درحالی که کل لواسان زیر پایشان است، از ویو 360 درجه‌ای که به سد «لتیان» منتهی می‌شود، لذت ببرند.
از استخر روباز تا معماری هلندی
خیلی‌ها لواسان را پایتخت لاکچری‌گردهای تهرانی می‌دانند. جایی که خرید و فروش زمین و ویلا در آن با نرخ‌های سرسام آور انجام می‌شود و پرونده‌های گسترده ساخت و سازهای غیرقانونی در آن هم هرازگاهی سوژه فضای مجازی می‌شود. باستی هیلز اما از حیث لاکچری بودن، قیمت و تخلف در ساخت و ساز، زده است روی دست لواسان! معلوم نیست پس از افزایش چندبرابری قیمت مسکن در چند ماه اخیر، قیمت ویلاهای باستی هیلز چند برابر شده اما آماری که مربوط به سال 97 است، می‌گوید قیمت ویلا در این شهرک بسته به امکانات لوکسی مثل استخر روباز در تراس‌های هر اتاق، ویو 360 درجه، معماری هلندی و... از حدود 30 تا 150 میلیارد تومان متفاوت است.
بر دامنه کوه‌های لس آنجلس
همان‌طور که بورلی هیلز در دامنه کوه‌های شمال لس آنجلس ساخته شده، باستی هیلز هم در کوه‌های اطراف لواسان واقع شده است. هرچند باستی هیلز براساس نقشه‌های شهری، اصلاً جزو لواسان محسوب نمی‌شود، اما به لطف یک توافق‌نامه عجیب و غریب به لواسان پیوند خورده است.
براساس مدارکی که «تلویزیون اینترنتی آوانت» منتشر کرده، ماجرای توافق‌نامه برمی‌گردد به خرداد سال 80. روز 23 خرداد آن سال، توافق‌نامه‌ای عجیب و غریب میان «غلامحسین مطهری اصل» فعال با سابقه اتاق بازرگانی و صاحب «پتروشیمی نوید زر شیمی» و «پتروشیمی امیرکبیر» با شهرداری وقت لواسان به امضا می‌رسد. در این توافق 128 هزار مترمربع زمین بلااستفاده در میان کوه‌های اطراف لواسان، یکشبه به منطقه لواسان پیوند خورده و کاربری مسکونی پیدا می‌کند!
شکایت‌های بی نتیجه
شورای شهرِ وقت همان روز بدون اتلاف وقت، توافق‌نامه را امضا کرده و مجوز تفکیک 50 قطعه 2000 متری مسکونی را به صاحب ملک یعنی آقای مطهری، می‌دهد. اینکه در پشت این قرارداد چه گذشته و چه ارقامی رد و بدل شده، معلوم نیست، اما در متن توافق‌نامه آمده است که آقای مطهری در ازای خدمات شهرداری، ملزم به پرداخت 330 میلیون تومان وجه نقد، واگذاری 8500 متر زمین و اعطای بخشی از زمین ذکر شده در توافق‌نامه به شهرداری شده است! هرچند سازمان محیط زیست همان موقع به این توافق‌نامه اعتراض می‌کند، اما این اعتراض راه به جایی نبرده و پروژه ساخت «باستی هیلز» کلید می‌خورد. در بخشی از متن اعتراض سازمان محیط زیست آمده بود: «شهرداری لواسان بدون دریافت استعلام از محیط زیست و گرفتن نظر کمیسیون ماده ۵ شورای عالی شهرسازی، نسبت به صدور پروانه ساخت و تغییر کاربری اقدام کرده و بنای احداثی در پهنه سبز و باز با توجه به مصوبه شورای عالی امنیت ملی، ممنوع است».
همه چیز در پشت پرده
به گفته امام جمعه لواسان همان موقع سازمان بازرسی در جریان قرار می‌گیرد و پروژه ساخت و ساز در این منطقه را متوقف می‌کند. در ادامه شورای شهر منحل شده و شهردار لواسان هم برکنار می‌شود. ماجرا آن‌قدر بالا می‌گیرد که قوه قضائیه هم وارد عمل شده و پرونده باستی هیلز را به دادگاه ارجاع می‌دهد. هرچند دادگاه اعلام می‌کند زمین‌ها خارج از محدوده لواسان بوده و کاربری مسکونی ندارند، اما معلوم نیست چه اتفاقی در پشت پرده رخ می‌دهد که پس از مدتی زمین‌ها دوباره به لواسان پیوند خورده و پروژه ساخت این شهرک مجدد کلید می‌خورد! لابی‌های پشت پرده سرانجام کار خودش را می‌کند و نخستین پروانه ساختِ ویلا در این منطقه، سال 90 صادر می‌شود.
شهروند درجه اول و درجه دوم
موج دوم تخلف‌های باستی هیلز از سال 90 به بعد آغاز شد. آن‌طور که امام جمعه لواسان می‌گوید، در پروانه‌های ساخت، متراژ مجاز برای ویلاسازی 900 متر اعلام شده بود درحالی که کوچک‌ترین ویلای ساخته شده در این شهرک 2000 متر وسعت داشت و حتی در میان ویلاهای متخلف مواردی با بیش از 5000 متر تخلف هم پیدا می‌شد! دیوارهای بلندی که ارتفاع آن‌ها به بیش از هفت متر می‌رسید از دیگر تخلف این شهرک محسوب می‌شد. دیوارهایی که به قول امام جمعه لواسان، مردم عادی را نه فقط از قدم گذاشتن به باستی هیلز منع می‌کرد، بلکه حق دیدن این شهرک را هم از آن‌ها می‌گرفت و عملاً شهروندان را به دو دسته شهروند درجه اول و دوم تقسیم کرده بود! اگر زمانی فقط در فیلم‌ها و کتاب‌ها چنین اختلاف طبقاتی‌ای را می‌دیدیم، دیوارهای بلند باستی هیلز و ویلاهای سوپرلوکسِ آن، تجربه شهروند درجه دوم بودن را به خیلی‌هامان هدیه کردند!
دوخت و دوز در شهرداری لواسان
به گفته برخی خبرگزاری‌ها، در معدود پرونده‌های به جامانده از تخلفات باستی هیلز، پرونده تخلف شخصی به نام «عین. الف » از همه پررنگ‌تر است. برخی دیگر از سایت‌ها و خبرگزاری‌ها هم «عین. الف» را همان علی انصاری صاحب بانک آینده و بازار بزرگ مبل تهران می‌دانند. در فیلمی که تلویزیون آوانت با دوربین مخفی ضبط کرده، مدیر شهرک باستی هیلز، حضور آقای انصاری در این شهرک را تأیید می‌کند. بر اساس مدارکِ موجود، ویلای سوپرلوکسِ آقای انصاری در این شهرک 2850 متر اضافه بنا و 1380 متر دیوارکشی غیرمجاز داشته است.
درحالی که به طور معمول برای این حجم از تخلف، حکم تخریب صادر می‌شود، اما کمیسیون ماده 100 ضرورت تخریب را تشخیص نداده و سر و ته ماجرا با دریافت یک جریمه 3 میلیارد تومانی دوخت و دوز می‌شود! از آنجایی که تمامِ ویلاهای شهرک باستی هیلز بیش از 1000 متر اضافه بنا داشته‌اند، حسابش را بکنید که چه ارقامی میان مالکان و شهرداریِ وقت لواسان جا به جا شده که در عرض یک سال، پروانه پایان کار تمام ویلاها صادر شده است؟
غرق شده‌ایم...
آن طور که برخی رسانه‌ها اعلام کرده‌اند، این شهرک آخرین شهرک فوق لاکچری در تهران نیست و همین حالا شهرکی به نام «کلاک» در حال ساخت است که ماجرای ساختش مو نمی‌زند با ماجرای ساخت باستی هیلز! هرچند «کلاک» کمی بزرگ‌تر و لوکس‌تر از باستی هیلز است، اما مالک آن هم دقیقاً مثل غلامحسین مطهری، توانسته با لابی‌های پشت پرده، یک میلیون مترمربع زمین زراعی را تبدیل به زمین مسکونی کند.
شاید ساخت این شهرک‌ها در همه جای دنیا معمول باشد و خیلی از کشورها، یک یا دو جین از این شهرک‌ها را برای شهروندان خاصشان ساخته باشند و به باور خیلی‌ها، الگوبرداری از کشورهای پیشرفته در ساخت شهرک‌های فوق لاکچری زیاد هم اشکال نداشته باشد، اما انگار خیلی‌هامان یادمان رفته که سبک زندگی ما کجا و سبک زندگی میلیاردرهای اروپایی و ستارگان هالیوودی کجا! انگار خیلی‌هامان هویتمان را گم کرده‌ایم که با عطشی غیرقابل وصف خودمان و زندگی‌مان را برای هرچه شبیه‌تر شدن به ستارگان هالیوودی و زندگی‌هاشان، به در و دیوار می‌کوبیم. این دست و پا زدن‌ها، این تلاش‌های مذبوحانه برای خاص بودن، این سبک زندگی‌های عجیب و غریب و این روحیه اشرافی‌گری که هیچ سنخیتی با فرهنگ و پیشینه ما ندارد، تا چه اندازه ما را در خودش غرق کرده که خیلی‌هامان خودمان را هم فراموش کرده‌ایم؟ انگار یادمان رفته در کشوری زندگی می‌کنیم که قرار است با اقتصاد مقاومتی اداره شود. انگار...
نظر شما