برای رفتن به این روستا پس از گذر از میدان اروند به سوی  شهرک رضویه  حرکت می‌کنیم. هرقدر که پیش می‌رویم نشانه‌های حیات شهری کمرنگ و کمرنگ‌تر شده و وسعت زمین‌های بایر و خشک چنان القا می‌کند که کیلومترها از آبادی و رفاه خبری نخواهد بود.

  خط مرزی آسفالت

سرانجام پس از گذر از روستاهایی همانند خادم‌آباد، سالارآباد و قازان به روستای میامی می‌رسیم. پس از دوراهی به مسیری خاکی وارد می‌شویم. چند عابر زیرچشمی ما را زیر نظر دارند. به سراغ یکی از آن‌ها می‌رویم و از مشکلاتشان می‌پرسیم. مردی میانسال محتاطانه می‌گوید: پس از حرم امام رضا(ع) بیشترین زائران را در خراسان رضوی، بقعه امامزاده یحیی بن زید دارد، اما امکانات ما کافی نیست؛ مهم‌ترین مسئله هم جاده است که به هیچ وجه مناسب تردد زائران و مسافران نیست. از دیگر مشکلات ما بیکاری است؛ به دلیل خشکسالی، بسیاری از جوان‌ها برای کار به مشهد رفتند و با رونق ساخت‌وساز در مشاغلی مانند جوشکاری مشغول ‌شدند، اما در سال‌های اخیر به دلیل رکود ساخت‌وساز، این افراد دیگر کار و درآمدی ندارند. البته خوشبختانه امسال کشاورزی کمی بهبود یافته است.

وی می‌افزاید: زیارتگاه، به‌طور بالقوه در کاهش بیکاری و رونق روستا اثرگذار بوده اما به دلیل اینکه پرداخت اجاره مغازه‌های محدوده امامزاده در توان اغلب روستاییان نیست، برخی کسب‌وکار خود را تغییر داده‌اند. همچنین از آنجا که پس از دوراهی اغلب خودروها مسیر آسفالت منتهی به زیارتگاه را برای تردد انتخاب می‌کنند، پیشنهاد کردیم بخشی از روستا که در منطقه  خاکی قرار گرفته، آسفالت و بهسازی شود تا خودروها از یک مسیر وارد شده و از مسیر دیگر خارج شوند، تا بدین ترتیب این منطقه نیز همانند بخشی  که درحال حاضر آسفالت شده از مزایای اقتصادی ورود گردشگران  بهره‌مند شود.

  طرحی که در فاز تحقیقاتی ماند

برای گفت‌وگو با دهیار به راهنمایی روستاییان به محل دهیاری می‌رسیم که به گفته ساکنان در آن همیشه باز است. حیاط وسیع، خلوت و متروکی را پشت سر می‌گذاریم و به ساختمانی نقلی می‌رسیم.

شاهی،   دهیار جوان میامی نیز با اشاره به اینکه از چالش‌های جدی منطقه، مشکلات زیست محیطی است،   می‌گوید: جنس خاک به گونه‌ای است که آب و فاضلاب بالادست به مناطق پایین دستی نفوذ می‌کند؛ ازهمین رو نبود شبکه جمع‌آوری فاضلاب از مشکلات جدی این روستاست.

 بودجه دهیاری نیز اجازه اجرای شبکه فاضلاب را به ما نمی‌دهد. البته اواخر پاییز ۹۶ برخی مسئولان شهری و بخشدار وقت برای بازدید آمدند و قول دادند تا ۲۲ بهمن تجهیزاتی را برای ساماندهی فاضلاب تهیه کنند. همچنین با مراجعه‌های بعدی اعلام کردند اوایل سال ۹۷ برای انجام مطالعات تکمیلی اقدام می‌کنند که این مرحله نیز تا تیر سال گذشته تکمیل شد. قرار بود این کار برای اجرا به فاز مناقصه وارد شود که اعلام کردند سازمان برنامه و بودجه، اعتباری برای اجرای این موضوع ندارد.

وی در ادامه می‌افزاید: در ماه‌های گذشته با مدیریت حرم امامزاده یحیی‌بن‌زید گفت‌وگوهایی صورت گرفته که با تعامل با یکدیگر قضیه  آسفالت، فضاسازی و جدول‌گذاری   روستا را جدی‌تر دنبال کنیم. درپی آن نقشه‌برداری‌هایی صورت گرفته و منتظریم از سوی بنیاد مسکن نیز حمایت‌هایی انجام شود.

  کانون ذخیره پساب‌ها و پسماندها کوچه پسکوچه‌های خاکی

روستا را که پشت سر می‌گذاریم با چاله‌های کوچک و بزرگی  روبه‌رو می‌شویم که حالا به گندابی مبدل شده‌اند. یکی از روستاییان که مشغول کندن زمین است، می‌گوید: در اجرای طرح انتقال آب و فاضلاب از لوله‌های غیراستاندارد استفاده شده، به همین دلیل در روزهای گذشته حجم فراوانی از فاضلاب به خانه ما وارد شده. به یک شرکت خدماتی برای باز کردن مسیر آب مراجعه کرده اما نتیجه‌ای نگرفتیم و هنوز محل خرابی لوله مشخص نیست و هر از گاهی فاضلاب در منزل ما نشت می‌کند.

وی ادامه می‌دهد: جاده و آسفالت را هم که دیدید. وضعیت اتوبوس‌ها هم مناسب نیستند و بیشترشان فرسوده بوده و هیچ امکان سرمایشی و گرمایشی ندارند، درحالی که این منطقه توریست‌پذیر است و باید امکانات مرتبی داشته باشد. یکی از اهالی نیز در ادامه تأکید می‌کند:  به مردم این روستا ظلم مضاعفی  شده، چرا که در گذر زمان ضعیف و محروم بوده و ضعیف و محروم نیز مانده است.

وی همچنین می‌گوید: بسیاری از مشکلات ما دردسرهای تمام روستاهای منطقه است و تنها به میامی خلاصه نمی‌شود؛ برای نمونه جاده این منطقه بسیار باریک و نامناسب  بوده و هیچ‌گونه  نشانه و علائم راهنمایی نیز ندارد و به دلیل تصادفات متعدد به عنوان محور پرخطر شناخته می‌شود. در ماه‌های گذشته چندین نفر از اهالی این منطقه در همین جاده فوت کرده‌اند. همچنین از شگفتی‌های این ناحیه وجود ساختمان‌های فراوان ذخیره پساب‌ها، پسماندها و تصفیه‌خانه‌های  شهر مشهد  در محدوده شهرک رضویه است. واقعاً مدیران و برنامه‌ریزان در زمان ایجاد این مراکز نسبت به جانمایی آن‌ها دقت نکرده‌اند؟ از مشکلات ما بوی تعفن این مراکز است که بنابر شواهد به دلیل ورود و نشت در خاک منجر به  بروز بیماری‌های متعددی شده است. گرچه همیشه عادت کردیم پس از بروز مشکلات و بحران‌ها چاره‌اندیشی کنیم اما پیشنهاد می‌کنم از آنجا که پساب‌های کال کشف‌رود مشکلات زیست محیطی بسیاری را برای اهالی روستاهای منطقه ایجاد کرده، حال که در تابستان قرار گرفته ایم دست‌کم در منطقه قازان به لایروبی بخشی از این رودخانه بپردازیم تا قدری از بوی تعفن آن کاسته شود. این منطقه به عنوان قطب گردشگری مذهبی شناخته شده و زائران بسیاری از سراسر جهان دارد، بنابراین شایسته نیست که در حل مشکلات آن غفلت شود.

  غفلت از نیازهای گردشگران

مسیر جاده آسفالت را به طرف مشهد طی می‌کنیم که  با ردیف اتاقک‌های سیمانی روبه‌رو می‌شوییم  که درون آن‌ها  کودکانی به تبلیغ سوئیت‌ها و میهمانخانه‌های روستایی مشغولند. پسرک‌ها از گرفتن عکس خودداری کرده و با دلخوری واکنش نشان می‌دهند.

یکی از زائران که برای خرید توقف کرده، درباره مشکلات این روستا می‌گوید: متاسفانه در این روستا تلاشی برای تقویت امکانات مورد نیاز گردشگران وجود ندارد. برای نمونه چند روز پیش خودروام پنچر شد اما تنها مغازه آپاراتی روستا هیچ لاستیک و تیوپ دست دوم هم نداشت. شما در این روستا هیچ تعویض روغنی یا داروخانه‌ای نمی‌بینید، چرا که تصور می‌کنند تنها وجود یک سقف و اتاق برای اقامت گردشگر کفایت می‌کند. مغازه‌های اطراف زیارتگاه نیز به دلیل گرانی اجاره‌ها، اجناس خود را  ۱۵-۱۰ درصد گران‌تر  می‌فروشند.

  شایعه‌های کشف رود

خورشید با تمام توانش به جاده می‌تابد و در طول مسیر لحظه‌ای از بوی نا مطبوع  آسوده نیستیم. یاد صحبت یکی از دوستان می‌افتم که می‌گفت سال گذشته ۵۰۰۰ تن گندم در جوار این کال کشت و تولید شده و به مصرف مردم رسیده است. حتی می‌گویند: به دلیل خشکسالی‌های اخیر، فاضلاب‌هایی را که به این منطقه می‌آید با قیمت بالایی به کشاورزان می‌فروشند.

منبع: روزنامه قدس

انتهای پیام/