اکرم صاحب‌علم/

 وقتی رو به‌ ضریح می‌ایستی و از راه دور سلام می‌دهی، وقتی از کنار زائری می‌گذری که گونه‌هایشان لبریز از اشک شوق شده، وقتی می‌بینی دست‌های تمنا چگونه به سمت ضریح قد کشیده‌اند و نگاه‌های حسرت کشیده بی‌تاب لحظه‌ای لمس پنجره‌های طلا هستند، آنجاست که حس می‌کنی همه از دست صیاد روزگار به اینجا پناه آورده‌اند و این امام رئوف چه مهربانانه همه را در آغوش گرفته است؛ مسلمان یا غیرمسلمان، شیعه و سنی فرقی نمی‌کند همه در پناه حضرت سلطان‌اند. در کنار زائران شیعه، کم نیستند زائران اهل تسننی که از سر ارادت و عشق نسبت به ائمه اطهار(ع) هر سال کوله‌بار سفر می‌بندند و راهی مشهدالرضا می‌شوند تا محبت خود را به خاندان حضرت رسول(ص) نشان دهند و در برابر عظمت امامان شیعه ادای احترام ‌کنند. 

از این همه آزادی و امنیت خوشحالم

رو به سمت قبله و روی فرش‌های لاکی صحن جامع دو زانو نشسته است. گهگاه سر می‌چرخاند و عظمت صحن را برانداز می‌کند و گاهی با چشم بلندای گلدسته‌ها را متر می‌کند. صدای اذان که بلند می‌شود نگاهش به سمت چند نفری می‌چرخد که دست‌بسته مشغول نماز هستند، خوشحال می‌شود و دلش قرص از اینکه تنها نیست. «محمد بابر شهزاد» از راورپندی پاکستان آمده و نخستین باری است که گنبد و گلدسته‌های حرم حضرت رضا(ع) را می‌بیند و مجالی برای حضور در این حریم مقدس پیدا کرده است. می‌گوید: «وقتی زائران اهل تسنن را در اینجا دیدم شوکه شدم، انتظار این حجم از زائر را نداشتم. متأسفانه در پاکستان اختلاف بین شیعه و سنی زیاد است اما وقتی اینجا برادران اهل تسننم را دیدم که به شیوه خودمان مشغول عبادت ‌هستند از این همه آزادی و امنیت خوشحال ‌شدم». او می‌گوید: «ما اهل تسنن هم مانند شیعیان ارادت خاصی به اهل بیت(ع) داریم به گونه‌ای که وقتی قصد سفر به مشهد را داشتم برخی از اعضای خانواده و همسایه‌ها گفتند دعا و سلام ما را به حضرت رضا(ع) برسان و برای ما هم دعای خیر کن».

زیارت با هدف حفظ وحدت

دستار مشکی به سر بسته که دنباله‌اش را روی سینه‌ انداخته است. کیلومترها راه را پیموده تا به اینجا برسد و حالا روبه‌روی پنجره فولاد صحن مسجد گوهرشاد ایستاده و چشم‌هایش خیره مانده به آن نقطه طلایی پیش رو. با لب‌هایی که از آن‌ها آوایی بیرون نمی‌آید، اندوهِ دل را برای آقایِ مهربان باز می‌گوید و در انتها یا ضامن آهوی بلندی می‌گوید و دستانش را به صورت می‌گذارد. عثمان محمد نجم، زائر هندوستانی است اما چند سالی است امام جمعه برادران اهل سنت انگلستان شده و در یکی از مراکز دینی تدریس می‌کند. در میان همهمه و شلوغی جمعیت، از او می‌خواهیم چند جمله‌ای در باب فضیلت این سفر و دلایل آن بگوید. جواب می‌دهد: «این دومین بار است همراه شماری از رئیسان مدارس دینی، مراکز فرهنگی و دینی کشورهای مختلف عازم مشهد می‌شویم. در واقع این سفر بیشتر با هدف تقریب و همگرایی مذاهب اسلامی و تأکید بر عناصر مشترک نظیر اصول دین، کتاب و سنت، ‌اهل بیت(ع) است». نجم می‌گوید: «حالا که توفیق پابوسی بارگاه حضرت برای ما حاصل شده از ایشان می‌خواهیم تا سفرهای بعدی را بتوانیم به همراه خانواده به محضر حضرت رضا(ع) مشرف شویم».

آرزوی زیارت دوباره دارم

سید احمد حسین شاه تِرمزی؛ رئیس سازمان علمای اهل سنت بریتانیاست که برای سومین بار به حرم حضرت علی‌بن موسی‌الرضا(ع) مشرف می‌شود. او می‌گوید: «۳۲ سال از سفر قبلی‌ام می‌گذرد و پس از این مدت، شاهد تغییرات زیادی در حرم مطهر هستم. ایرانیان رونق خاصی به این حرم بخشیده‌اند که واقعاً مثال‌زدنی و بی‌بدیل است و زبان از گفتن این همه شکوه عاجز است». او می‌افزاید: «ما ابتدا به نجف اشرف رفتیم آنجا هم بسیار دیدنی بود. اما بدون شک حرم مطهر رضوی پس از مکه مکرمه و حرم نبوی به لحاظ وسعت و ازدحام جمعیت قابل مقایسه با سایر اماکن مذهبی نیست». سیداحمد ادامه می‌دهد: «بی‌تردید ابراز مودت به این خاندان پاک، موجب می‌شود که انسان از گفتار و رفتار آنان پیروی کرده‌ و برنامه زندگی خود را با دستورهای آنان تنظیم‌ کند. در کنار این بقعه شریف از خداوند، توفیق زیارت دوباره را مسئلت دارم و امیدوارم بتوانم هر سال به حرم امام رضا(ع) مشرف شوم و در کنار برادران دینی‌ام باشم».