مهدی مطهرنیا تحلیلگر مسائل منطقه/

بنجامین هارت، خبرنگار و تحلیلگر مسائل آمریکا در مقاله‌ای برای مجله نیویورکر می‌نویسد: «نخستین اولویت سیاست دولت رئیس جمهور ترامپ در سوریه مصادره و تصرف منابع نفتی این کشور است. یک چیز درباره این وضعیت پرهرج و مرج که ظاهراً بر ذهنیت و طرز تفکر ترامپ غالب شده وجود دارد و آن نفت بسیار گرانبهای سوریه است». این گفته بی‌پرده احتمالاً تمام آن چیزی است که حضور غیر مشروع ایالات متحده در منطقه راهبردی خاورمیانه و به ویژه مناطق نفتخیز شرق سوریه را آشکار می‌کند. ترامپ در هفته‌های گذشته بارها علناً به تحت کنترل گرفتن نفت سوریه بالید؛ موضوعی که به روشنی بیانگر دزدی نفت مردم سوریه آن هم در روز روشن است.

وی روز جمعه دوباره این موضوع را مطرح کرده و در توییتی نوشت: هنگامی که برخی احمق‌ها می‌پرسند که چرا ۲۰ سال در خاورمیانه مانده‌اید، خیلی راحت می‌گویم، نفت. این در حالی است که روز گذشته سخنگوی وزارت خارجه روسیه نیز تأیید کرد ایالات متحده روزانه یک میلیون دلار از طلای سیاه سوریه را قاچاق می کند. وزارت دفاع روسیه تصاویر ماهواره‌ای منتشر کرد که ثابت می‌کند کردها در حال استخراج و قاچاق نفت سوریه از این کشور تحت حفاظت نیروهای ایالات متحده و کارمندان کمپانی‌های نظامی خصوصی آمریکا هستند. شبه نظامیان کرد که پیشتر تحت حمایت آمریکا قرار داشتند، سال‌هاست که در مناطق نفتخیز شرق سوریه با تروریست‌ها مبارزه کردند. با وجود دستور ترامپ برای خروج هزار نیروی آمریکایی از سوریه، پنتاگون اعلام کرد قصد دارد تانک و نیروهای جنگی به شرق سوریه اعزام کند و برای توجیه این برنامه خود به ضرورت حفاظت از میادین نفتی تحت کنترل کردها در برابر احیای بالقوه داعش اشاره کرد.

این سؤال که چرا آمریکا نسبت به نفت دیگر کشورها برای خود حق و حقوقی قائل است، جای بحث و بررسی دارد، اما این مسئله که هدف اصلی آمریکا در خاورمیانه و بلکه کل دنیا غارت منابع طبیعی ملت‌های دیگر است، امروز بر کسی پوشیده نیست. ایالات متحده با نظامی لیبرال دموکرات منافع ملی را سرلوحه سیاست‌های خود قرار داده و بر همین اساس سیاستمداران آمریکایی چپاول ثروت دیگران را برای خود امری قابل قبول می دانند. در این راستا رؤسای جمهور آمریکا از جرج واشنگتن گرفته تا دونالد ترامپ همین هدف را پیگیری و بر مبنای همین اصل است که سرتاسر تاریخ سیاه آمریکا با استثمار ملت‌های دیگر پیوند خورده است.

آمریکا اگرچه به‌ویژه پس از به قدرت رسیدن دونالد ترامپ اعلام کرده بود تمام سربازان خود را از سوریه خارج کرده و این کشور را ترک خواهد کرد، اما ناظران و تحلیلگران بین‌المللی از همان ابتدا در این مسئله تردید داشته و بدیهی بود که واشنگتن منافع خود را در سوریه رها نخواهد کرد. ایالات متحده شاید اکنون دیگر به دنبال فتح کشورهای خاورمیانه نباشد، اما تمام سیاست‌های آن بر مبنای غارت ثروت ملت‌های منطقه استوار است. اذعان جیمی کارتر، رئیس‌جمهور اسبق آمریکا مبنی بر اینکه ایالات متحده در طول ۲۴۲ سال تاریخ خود به جز ۱۶ سال، در بقیه زمان‌ها در جنگ به سر برده است، مؤید همین نکته و سیاست استعماری واشنگتن است. البته در پیگیری این روند آمریکا همواره توطئه ایجاد درگیری و بحران‌های خودساخته منطقه ای به‌ویژه در خاورمیانه را با هدف مشروع جلوه دادن حضور خود دنبال می‌کند. در نهایت باید گفت اگرچه دزدی سابقه و پیشه رهبران آمریکا بوده، اما واقعیت آن است که اذعان عریان ترامپ به این مسئله برای واشنگتن بی‌هزینه نخواهد بود. کاخ سفید اکنون نمی‌تواند ادعا کند برای دفاع از دموکراسی به شرق سوریه لشکرکشی کرده است. از سوی دیگر با افزایش آگاهی و بیداری ملت های منطقه کار آمریکا برای ادامه دست اندازی‌هایش سخت شده و با مانع سخت مردمی روبه‌رو خواهد شد.