قدس آنلاین: من به عنوان شاعر بارها پیش آمده است که در معرض محبت‌های مردم قرار گرفته‌ام. بیشتر اوقات این محبت‌ها به همان سلام و علیک و عکس گرفتن محدود می‌شود، ولی گاهی کسی آدم را دعوت می‌کند و برای آدم هزینه می‌کند. اصولاً هر سطحی از آشنایی موجب برخورداری‌هایی می‌شود. مثلاً وقتی ما به عنوان یک راننده وارد تعمیرگاه یک آشنا می‌شویم ممکن است او برای ما تخفیف‌هایی در نظر بگیرد و محبت ویژه‌ای به ما داشته باشد. آشنایی قدرت می‌آورد اما منشأ این قدرت چیست و استفاده از این قدرت چقدر درست است؟

اینکه بگوییم به طور کلی استفاده از اقتدار ناشی از آشنایی نادرست است، خیلی معقول به نظر نمی‌رسد. خدا آدم‌ها را اجتماعی آفریده است و اجتماع مهم‌ترین شاخصه‌اش انس است. انس قدرت می‌آورد. اگر ما به کسی دلبسته باشیم مقهور او هستیم، صرف‌نظر از اینکه او هم به ما دلبستگی دارد یا نه، اراده او را به طور طبیعی در بخشی از حیات خود اعمال می‌کنیم. مهربانی یکسویه همان مورد سوءاستفاده قرار گرفتن است. به نظر می‌رسد آن‌که با کسی آشنا می‌شود و به این آشنایی ادامه می‌دهد در وجود او خیر را دیده است. خیر سرچشمه خدایی دارد و ما به میزانی که از کسی خیر می‌بینیم به آشنایی خودمان با او تداوم می‌دهیم و عمق می‌بخشیم. برخوردار شدن از مواهب ناشی از آشنایی، برخورداری از کارت اعتباری خیر است و به تعبیری می‌توان گفت خرج کردن از کیسه خداست. ما به قدر خدایی بودنمان می‌توانیم در دل‌های دیگران راه پیدا کنیم و آن‌ها در برابر ما خاضع می‌شوند، به ما امکانات می‌دهند و برای ما وقت می‌گذارند. در مقابل ما هم خیر را در وجود دیگران می‌بینیم و برای آن‌ها وقت می‌گذاریم. طاهره صفارزاده، شاعر ارجمند ما گفته است: «سلام نام پاک خداوند است». سال‌هاست فکر می‌کنم ما در بازی آشنایی و شناخته شدن و شهرت و محبت، داریم اسم رمزهایی را به کار می‌بریم که خدا به ما داده است؛ حالا هر قدر سطح آشنایی با ما بالا برود به طور طبیعی اعتبار بیشتری پیدا می‌کنیم. حتی اگر این آشنایی به واسطه زیبایی چهره یا صدای ما باشد، این زیبایی اعتباری است که خدا به ما داده است. در مقابل این اعتبار وظیفه ما چیست؟ ما به‌طبع می‌توانیم به شرط شکرگزار بودن و انجام مسئولیت‌هایی که به این نعمت مربوط است، از مواهب نعمت‌هایی که خدا به ما داده است برخوردار باشیم، ولی هر نوع غفلت ما در این بازی، خیانت و ناسپاسی به صاحب اصلی نعمت است. اخلاق شهرت و فلسفه شهرت از آن گمشده‌های ما در مسائل اجتماعی است که باید اهل خرد در این باره بیندیشند و ما را نسبت به مسئولیت‌های ابدی‌مان در این حوزه روشن کنند.