بی‌توجهی دولتمردان، تصمیم‌سازان و تصمیم‌گیرندگان کلان کشور به جایگاه ملی و فراملی مشهد مقدس، شاید قدمتی به درازای عمر این شهر دارد و هر روز که می‌گذرد این مشکل بیشتر از پیش خودنمایی می‌کند و تبعات ناشی از این اهمال مسئولان بزرگ‌تر و وسیع‌تر از قبل دامنگیر مجاوران و زائران بارگاه ملکوتی صاحب این ملک می‌شود.
همین چند روز پیش بود که نماینده ولی‌فقیه در خراسان رضوی و امام جمعه مشهد در گفت و گو با خبرنگار ما از بی‌توجهی مسئولان و دستگاه‌های دولتی به جایگاه فرااستانی و فراملی مشهدالرضا(ع) به ویژه در اختصاص بودجه گلایه کرد و گفت: فقط در سال گذشته ۴ میلیون زائر خارجی در مشهد داشتیم ولی دستگاه‌های مرتبط با اداره کشور نسبت به این جریان بی‌تفاوت هستند. در حالی که وقتی از مشهد به عنوان پایتخت معنوی ایران یاد می‌کنیم، باید نگاه ملی داشته و از اعتبارات ملی بهره‌مند باشیم.
بسیاری از مسئولان و مدیران عالی‌رتبه کشور همواره به مشهد سفر می‌کنند و از نزدیک شاهد مشکلات زائران هستند اما متأسفانه برای تصمیم‌گیری درباره این کلانشهر مذهبی به درستی عمل نمی‌کنند و فقط شعارهای تکراری و نخ‌نمای افتخار خدمتگزاری به مشهدالرضا(ع) را سر می‌دهند.
این در حالی است که بیشتر نمایندگان مجلس، مسئولان شهری و اجرایی استان و مشهد هم تلاش درخور توجه و مؤثری برای احقاق حق پایتخت معنوی ایران نداشته‌اند و همیشه این خطه حتی جدا از جایگاه ملی و فراملی آن، سهم ناچیزی از اعتبارات ملی داشته و در این زمینه از بسیاری از شهرهای دیگر که نمایندگان و مسئولانی پیگیر و با پشتکار داشته‌اند نیز عقب بوده است.
در حالی که بنا بر پیش‌بینی کارشناسان، میزان حضور زائران در مشهد در افق ۱۴۱۰ به بیش از ۴۰میلیون نفر خواهد رسید و ارتقای ظرفیت‌های مشهد در حوزه گردشگری و پاسخگویی به نیازها و مطالبات شهروندان، همتی جدی را از سوی مسئولان می‌طلبد.
این مهم قطع به یقین با افزایش بهای خدمات شهری، گران کردن تعرفه‌ها و عوارض مختلف، تخلف‌فروشی و تحمیل هزینه‌های سنگین برگرده شهروندان مشهدی، نه تنها محقق نمی‌شود که تبعات منفی و خسارات جبران‌ناپذیری به بار خواهد آورد.
مسئولان، مدیران دستگاه‌های اجرایی و شهری و به ویژه نمایندگان مجلس، استاندار، فرماندار، اعضای شورای شهر و شهردار مشهد، باید به دور از شعارزدگی، تمام توان خود را به منظور تثبیت و نهادینه کردن جایگاه ملی و فراملی مشهدالرضا(ع) به کارگیرند و چانه‌زنی‌های پیگیرانه را برای جذب اعتبارات متناسب با موقعیت و جایگاه دومین کلانشهر مذهبی جهان و شهر تمام ایرانی‌ها در اولویت اقداماتشان قرار دهند؛ چرا که هر اندازه تعرفه‌های شهری را افزایش دهند، نخواهند توانست گوشه‌ای از مشکلات این شهر را برطرف سازند و این موضوع را تجربه سال‌های گذشته به روشنی اثبات کرده است.
با توجه به این واقعیت مهم که زیرساخت‌های مشهد نه تنها برای مردم این شهر که برای مردم ایران ساخته می‌شود و عواید آن متوجه تمامی ملت ایران است؛ مهم‌ترین وظیفه در وهله اول برعهده دولت و سپس مجلس شورای اسلامی است و آن‌ها نیز باید به این نتیجه برسند که توسعه مشهد با نگاه و در حد شهری ملی و بلکه فراملی باید باشد.
در همین راستا برنامه‌ریزان و سیاست‌گذاران شهر باید با استفاده از توان کارشناسان خبره، متعهد و دلسوز، طرح‌هایی را تدوین و اجرایی کنند که ماحصل آن توسعه و آبادانی پایتخت معنوی ایران بوده و فضایی امن و راحت و درخور شأن زائران امام‌هشتم(ع) و مجاوران آن حضرت را فراهم آورد و مایه مباهات جمهوری اسلامی ایران در جهان اسلام و سایر کشورها باشد؛ با این اعتقاد که مشهدمقدس ویترین عملکرد و توانمندی نظام به شمار می‌رود.
نظر شما