قدس آنلاین: اگرچه شهردار تهران دیشب با انتشار ئویتی از متوقف شدن طرح فروش صندلی اتوبوس ها خبر داد، این سؤال که چرا چنین طرح هایی در فضای فعلی جامعه مطرح می‌شود، جای سؤال دارد. اقبال شاکری عضو سابق شورای شهر تهران در واکنش به اعلام خبر فروش صندلی‌های پایتخت از سوی مدیرعامل سازمان اتوبوسرانی شهر تهران گفت: متأسفانه برخی ارگان‌ها دست به اقدامات و ارائه طرح‌هایی به جامعه می زنند که ابهام زاست؛ طرح‌هایی از قبیل فروش صندلی اتوبوس‌های شهری نه تنها ارائه خدمات مفید به عموم مردم را دنبال نمی‌کند بلکه به قشر خاصی تعلق می‌گیرد که درآمد بیشتری داشته و توانایی پرداخت بیشتری دارند. متأسفانه درشورای شهر و شهرداری کنونی از این جنس طرح‌ها در  موضوعات متعدد پیشنهاد شده که رضایت عموم جامعه در آن لحاظ نشده است.

وی در این باره گفت: کمبود پنج هزار اتوبوس در شهر تهران که بیش از نیمی از اتوبوسهای ناوگان اتوبوسرانی عمر مفید خود را پشت سر گذاشته و باید جایگزین شوند و کمبود واگن‌های مترو که با شدت تقاضای مسافران مواجه است؛ بنحوی که در نماز جمعه تهران این مسأله ذکر شد نشان دهنده آن است که ارائه چنین طرح‌هایی نه تنها به نفع جامعه نیست بلکه زیان آور و موجب کاهش اعتماد عمومی مردم به مسؤولان مدیریت شهری می‌شود.

عضو سابق شورای شهر دراین باره گفت: در حالی که در مترو و اتوبوس‌ها با ازدحام  بیش از حد جمعیت و عدم افزودن ناوگان جدید مترو مواجهیم. ارائه چنین طرح هایی برخلاف مصالح عمومی و استفاده کنندگان عمومی از ناوگان فعلی است و تخصیص آن به افرادی با درآمدهای بالاتر به معنای تحمیل فشار بیشتر به قشرضعیفی است که نیازمند استفاده از خدمات حمل و نقل عمومی است و بیشتر از سایر مردم از خدمات حمل و نقل هستند و بیشتر از همه مردم از این خدمات حمل و نقل عمومی استفاده می‌کنند.

اقبال شاکری عضو پیشین شورای اسلامی شهر تهران گفت: متأسفانه حمل و نقل عمومی و طرح ترافیک نه به عنوان وسیله بازدارنده و کنترل کننده بلکه یک محل درآمد زایی تلقی می‌شود. عدم تأمین منابع مالی برخی مدیران شهری را وادار به فشار به طبقه ضعیف تر جامعه کرده است در حالی که خود این مدیران به این موضوع واقف هستند که بخش قابل توجهی از مردم امکان دسترسی راحت به ناوگان محدود فعلی را هم ندارند.

وی درپایان خاطر نشان کرد: هنگامی می توان چنین طرح هایی را به جامعه ارائه داد که با  مازاد ظرفیت روبه‌رو باشیم، آنگاه پوشش دهی رزرو و  پیش فروش کردن عقلانی است؛ غیر از این زمانی که  تقاضا بیش از عرضه و خدمات زیر ساختی است؛ حرکت به سمت درآمد زایی و ارائه خدمات اندک به مردم ضعیف جامعه و خدمات مطلوب تر به اقشار پر درآمد خلاف عدالت اجتماعی است. بی تردید وسایل حمل و نقل عمومی به همه مردم و به شکل یکسان تعلق دارد و فشار آوردن به قشر خاص وامتیاز دهی به قشر خاص دیگری بر خلاف حق و عدالت است.

انتهای پیام/