به گزارش قدس آنلاین وبه نقل از آستان نیوز، قرن چهارم و پنجم هجری یکی از درخشان‌ترین دوره‌های تاریخ تشیع پس از آغاز عصر غیبت است؛ گردآوری و تدوین منابع اصلی حدیث شیعه و نیز تدوین و تالیف نخستین آثار برجسته و مهم شیعه در عرصه‌های تفسیر، کلام، فقه و اصول فقه، محصول این عصر است و بیشترین سهم را در زمینه دو حوزه مهم قم و بغداد برعهده داشته‌اند.

در 200 ساله نخست پس از دوره حضور امامان شیعه یعنی 260 قمری تا 460 قمری پنج  عالم برجسته شیعی، پایهگذاران علوم اسلامی بر اساس مکتب اهل بیت عصمت و طهارت(ع) به شمار می‌روند. آنان دانش‌های اسلامی رایج زمان یعنی تفسیر، حدیث، رجال، کلام، فقه و اصول فقه را بر اساس معارف و آموزه‌های امامان شیعه مدون کردند.

محمد بن یعقوب کلینی، محمد بن علی بابویه قمی، معروف به مفید، علی بن حسین موسوی معروف به سید مرتضی علم الهدی و محمد بن حسن طوسی معروف به »شیخ‌الطائفه« از جمله این عالمان برجسته هستند که با دو گرایش نقلی و نقلی - عقلی به این علوم پرداخته‌اند.

ابوالقاسم علی بن حسین بن موشی ملقب به علمالهدی و مشهور به سید مرتضی و شریف مرتضی چهارمین نفر از این حلقه است؛ وی از خاندانی با موقعیتی اجتماعی و علمی ممتاز برخاسته، شخصیتی ارزشمند و والا دارد ،از یک سو عالمی ممتاز و نام آور در حوزه های تفسیر، کلام، فقه، و اصول فقه است.

سال 1393 هزارمین سال وفات سید مرتضی علم الهدی بود، آستان حضرت عبدالعظیم حسنی و موسسه علمی -فرهنگی دارالحدیث ایده برگزاری کنگره بین المللی بزرگداشت سید مرتضی را اعلام کرد و دبیرخانه علمی کنگره کارهایی را تعریف کرد که تصحیح و تحقیق آثار سید مرتضی و انتشار آنها در یک مجموعه با عنوان مولفات الشریف المرتضی، انجام پژوهش هایی در تحلیل شخصیت، اندیشه و آثار و فعالیت‌های سید مرتضی، چاپ آثار توسط آستان قدس رضوی و... از جمله آنهاست.

‌مجموعه مقالات فارسی« دستاورد این کنگره و دربردارنده مقالاتی است که به کنگره بین المللی بزرگداشت سید مرتضی ارائه شده است. این مقالات با موضوعات، زیستنامه سید مرتضی، استادان و شاگردان سید مرتضی، سلوک اخلاقی و معنوی سید مرتضی، آثار و نوشته‌های سید مرتضی، جامعه شیعی در دوران وی، اندیشه های قرانی و حدیثی سید مرتضی و... است.

این اثر توسط جمعی از نویسندگان، در 375صفحه و در قطع وزیری با شمارگان 400 نسخه منتشر و در اختیار علاقمندان قرار گرفته است.

انتهای پیام/